DIAGNOZOWANIE POCHP

Badanie lekarskie

Diagnoza rozpoczyna się od rozmowy (wywiadu) na temat objawów, po której następuje szczegółowe badanie przedmiotowe lekarza. Do tego badania klinicznego w przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP) zalicza się m.in. podsłuchiwanie stetoskopem, badanie palpacyjne i stukanie.

W przypadku wzdęć płucnych stukanie wytwarza dźwięk stukania (hipersoniczny), który znacznie różni się od dźwięku zdrowego (dźwięcznego). Ruchliwość granic płuc podczas oddychania jest ograniczona, a podczas słuchania mogą pojawiać się hałasy.

Podczas słuchania płuc stetoskopem lekarz może usłyszeć nietypowe odgłosy oddychania podczas oddychania płucami. Szczególną uwagę zwraca się na szelest wywołany tworzeniem się śluzu z tej choroby. Ponadto zwraca się uwagę na odgłosy suche. Mogą one przybrać formę buczenia lub gwizdka. Takie odgłosy pojawiają się, gdy drogi oddechowe są zwężone. Powietrze gromadzi się przed wąskimi gardłami. Więc jeśli słyszysz takie dźwięki, choroba jest bardziej zaawansowana. Ponadto odgłosy oddechu są znacznie słabsze niż u zdrowej osoby.

Diagnostyka laboratoryjna POChP

Osoby z POChP wykazują zwiększoną produkcję śluzu. Szlam ten jest dokładniej badany w laboratorium.
Prowadzone są również analizy składu krwi. Elektroforezę surowicy można zastosować, jeśli podejrzewa się mniej powszechną przyczynę, np. z niedoborem alfa-1 antytrypsyny. Elektroforeza surowicy to metoda POChP polegająca na rozdzieleniu białek krwi w polu elektrycznym w celu uzyskania dokładniejszego składu tych białek krwi. W analizie gazometrii (BGA) Na koniec ocenia się transport i zawartość gazu.

Dowiedz się więcej o: Alfa-1 antytrypsyna

POChP - badanie czynności płuc

Jeśli występuje tylko proste przewlekłe zapalenie oskrzeli, zmiany są zwykle dyskretne. Jeśli przewlekła obturacyjna choroba płuc charakteryzuje się już zwężeniem, badanie czynności płuc ujawnia zmiany, takie jak zmniejszona jednosekundowa wydajność FEV1.

Ten parametr jest rejestrowany przez osobę zainteresowaną, wykonując maksymalny wdech, a następnie jak najszybciej wydychając powietrze. Objętość gazów oddechowych wydychanych w ciągu jednej sekundy to pojemność jednej sekundy i jest rejestrowana przez specjalne urządzenie pomiarowe. Jeśli drogi oddechowe są zwężone, w konsekwencji objętość zmniejsza się podczas tego pomiaru. Występuje również zwiększona odporność. Jest rozumiany jako opór oddychania, który należy pokonać podczas oddychania. Poza innymi czynnikami zależy to od geometrii dróg oddechowych, czyli średnicy światła.

Procedury obrazowania

Istnieje wiele metod obrazowania, które można wykorzystać do rozpoznania POChP.

Aby uzyskać ogólny obraz i wykluczyć inne choroby, wykonuje się prześwietlenie klatki piersiowej, na którym zmianę można rozpoznać tylko u około połowy chorych. Lekarz może zidentyfikować nieodwracalne powiększenia oskrzelików i połączonych z nimi pęcherzyków płucnych. Co więcej, za pomocą zdjęcia rentgenowskiego można zobaczyć głęboką przeponę. Zdjęcie rentgenowskie POChP jest również bardziej przezroczyste niż zdrowe płuca. Dzieje się tak, ponieważ tkanki płucnej jest mniej. Do wykluczenia należy np. zapalenie płuc, gruźlica, wdychane ciała obce lub złośliwe guzy (guz), z których wszystkie mogą również powodować przewlekły kaszel.

Tomografia komputerowa jest również popularna jako metoda diagnostyczna POChP. Normalne prześwietlenie płuc jest uzupełnione tą specjalną procedurą rentgenowską. Ta procedura umożliwia jeszcze dokładniejsze wgląd w płuca. Jest teraz pokazany w dwuwymiarowych plasterkach. Komputer łączy te plastry w trzech wymiarach, dając lekarzowi przestrzenny obraz płuc. Płuca i ich zmiany patologiczne są pokazane bez nakładania się. Zatem nie ma tkanki pokrytej tkanką leżącą na pojemniku. Dlatego uszkodzenie tkanki lub zmiany patologiczne można zobaczyć znacznie lepiej niż na zdjęciu rentgenowskim.

Rejestracja aktywności elektrycznej serca w EKG może wskazywać na obciążenie serca spowodowane chorobą płuc (serce płucne).

MRI płuc może dostarczyć dodatkowych wskazówek na temat zakresu POChP.

Bronchoskopia, zwana potocznie również wycinkiem płucnym, pozwala lekarzowi zajrzeć do tchawicy i jej dużych gałęzi (oskrzeli). Pozwala to na dokładniejsze zbadanie błony śluzowej. Ułatwia to diagnozowanie POChP. Rurka (bronchoskop) o grubości ołówka, która jest elastyczna, jest wprowadzana przez usta lub nos do dróg oddechowych. Na końcu węża znajduje się kamera wideo i źródło światła. Kamera przesyła wszystkie sygnały obrazu do monitora, na który patrzy lekarz. Oprócz oglądania i badania płuc możliwe jest również pobranie próbek tkanek dzięki bronchoskopowi.