Zespół Iliopsoas

wprowadzenie

Zespół iliopsoas odnosi się do choroby, która polega na zapaleniu i przeciążeniu mięśnia biodrowego o tej samej nazwie (M. iliopsoas) i zapaleniu towarzyszącej kaletki maziowej.
Towarzyszy temu ból kręgosłupa lędźwiowego, bioder i ud. Jest to przede wszystkim choroba ludzi młodych, aktywnych fizycznie.

przyczyny

Zespół biodrowo-lędźwiowy jest głównie wynikiem przeciążenia mięśnia biodrowo-lędźwiowego i towarzyszącego mu zapalenia mięśnia lub jego ścięgien (Zapalenie ścięgna biodrowo-lędźwiowego) i jego kaletki (Zapalenie kaletki biodrowo-lędźwiowej). Zespół biodrowo-lędźwiowy dotyka zatem głównie sportowców, którzy bardzo obciążają biodra. Przykładami są zazwyczaj tancerze, lekkoatleci i piłkarze.

Powtarzające się, silne ruchy w stawie biodrowym, takie jak podczas strzelania piłką, lub nawet szybkie, odruchowe ruchy ostatecznie prowadzą do chronicznego podrażnienia włókien mięśniowych. W okolicy pachwiny biegną blisko kości biodrowej. Powstałe tarcie jest absorbowane przez znajdującą się tam kaletkę, co może prowadzić do zapalenia w przypadku przewlekłego stresu. Jeśli choroba zostanie zignorowana, nagłe, gwałtowne ruchy mogą ostatecznie spowodować rozerwanie mięśnia.

Wreszcie zespół biodrowo-lędźwiowy może być również wynikiem zablokowania trzonów kręgowych w okolicy dolnego odcinka piersiowego i górnego odcinka lędźwiowego. Powoduje to odruchowe napięcie obronne mięśnia, co może prowadzić do objawów zespołu biodrowo-lędźwiowego.

Objawy

Klasyczne objawy zespołu biodrowo-lędźwiowego obejmują ból w odcinku lędźwiowym kręgosłupa i okolicy bioder, często promieniujący do uda, zwłaszcza podczas rozciągania uda i ciągnięcia go o więcej niż 90 °.
Lokalizacja bólu w podbrzuszu, w pobliżu wyrostka robaczkowego, jest powszechna, ponieważ mięsień biodrowo-lędźwiowy przebiega pod wyrostkiem robaczkowym. Objawy mają zazwyczaj przeszywający, nagle strzelający charakter. Czasami prowadzi to do poważnych ograniczeń ruchu, z utykaniem po dotkniętej stronie. Pacjent w pozycji leżącej przyjmuje pozycję stawu biodrowego bez zginania.

Spotkanie z ekspertem od bioder?

Chętnie doradzę!

Kim jestem?
Nazywam się dr. Nicolas Gumpert. Jestem specjalistą w zakresie ortopedii i założycielem .
Różne programy telewizyjne i prasa regularnie donoszą o mojej pracy. W telewizji HR można mnie oglądać co 6 tygodni na żywo w „Hallo Hessen”.
Ale teraz wystarczy ;-)

Staw biodrowy jest jednym ze stawów, które są narażone na największe obciążenia.
Leczenie stawu biodrowego (np. Artroza biodra, uraz biodra, itp.) Wymaga zatem dużego doświadczenia.
Leczę wszystkie choroby stawu biodrowego ze szczególnym uwzględnieniem metod zachowawczych.
Celem każdego zabiegu jest leczenie bez operacji.
To, która terapia daje najlepsze rezultaty w dłuższej perspektywie, można określić tylko po zapoznaniu się ze wszystkimi informacjami (Badanie, RTG, USG, MRI itp.) podlegać ocenie.

Znajdziesz mnie w:

• Lumedis - Twój ortopeda
  Kaiserstrasse 14
  60311 Frankfurt nad Menem

Bezpośrednio do umówienia się na spotkanie online
Niestety obecnie można umówić się tylko na wizytę u prywatnych ubezpieczycieli zdrowotnych. Mam nadzieję na twoje zrozumienie!
Więcej informacji o mnie można znaleźć na stronie Dr. Nicolas Gumpert

terapia

W ostrej terapii zespołu Iliopsoas kładzie się nacisk na leczenie objawowe z odciążeniem mięśni oraz skuteczną terapią bólu i zapalenia. Szczególnie odpowiednie są do tego leki, takie jak ibuprofen lub diklofenak. Mają one zarówno działanie przeciwbólowe, jak i przeciwzapalne. Z drugiej strony paracetamol jest mniej skuteczny, ponieważ nie ma właściwości przeciwzapalnych.
Chłodzenie za pomocą okładów z lodu w okolicy stawu biodrowego może również złagodzić objawy. W tym czasie nie należy uprawiać sportu.

Po znacznym ustąpieniu bólu można kontynuować leczenie w postaci fizjoterapii z treningiem ruchowym i specjalnymi ćwiczeniami rozciągającymi.Po zakończeniu tej fazy leczenia możesz samodzielnie wykonywać ćwiczenia rozciągające w ramach zajęć sportowych.

rozciąganie

Dla prawidłowego funkcjonowania M. iliopsoas ważne jest zarówno wzmocnienie jej, jak i trening jej elastyczności. Dostępnych jest wiele ćwiczeń rozciągających do niezależnego rozciągania mięśnia biodrowo-lędźwiowego:

• Jednym z najbardziej znanych i najskuteczniejszych jest prawdopodobnie tzw. „Thomas Stretch”. Aby to zrobić, połóż się na plecach na podwyższonej powierzchni, na przykład na stole lub ławce, z kością ogonową na krawędzi. Podczas gdy jedna noga jest pchana na ziemię grawitacyjnie, kolano drugiej jest przyciągane do klatki piersiowej. Partner treningowy może wspierać ten ruch, wywierając lekki nacisk na kolana. Podobnie jak w przypadku treningu siłowego, nie należy się tu zbyt niecierpliwić, ponieważ może to doprowadzić do kontuzji. Budowanie mięśni i ćwiczenie elastyczności wymaga czasu.
• Innym bardzo prostym ćwiczeniem rozciągającym jest ciągnięcie stopy nogi do pośladków, stojąc prosto. Już w tym miejscu można wyczuć lekkie szarpnięcie w udzie, które można zintensyfikować popychając biodro do przodu.
• Wreszcie, możliwe jest również rozciągnięcie mięśnia biodrowo-lędźwiowego przy wyraźnej pozycji krokowej. Stopy, które są prawie w jednej linii, powinny być oddalone od siebie o około dwie szerokości ramion. Z wyprostowanymi plecami należy teraz ostrożnie wysunąć biodra do przodu. Powinno być wyraźnie wyczuwalne ciągnięcie w okolicy uda.

fizykoterapia

Fizjoterapia jest ważną częścią leczenia w przypadku zespołu biodrowo-lędźwiowego. Po zakończeniu ostrej fazy bólowej, którą, jak już wspomniano, można leczyć lekami przeciwbólowymi i przeciwzapalnymi oraz chłodzącymi, szybko powinno nastąpić aktywne ćwiczenie, a przede wszystkim rozciąganie. Profesjonalnie wykonywana fizjoterapia ma kilka zalet: z jednej strony fizjoterapeuci znający się na swoim fachu precyzyjnie i uważnie prowadzą wszystkie ćwiczenia rozciągające i wzmacniające, które są w danym momencie właściwe i ważne dla pacjenta. Innymi słowy, nie tylko wyjaśniają, co pacjent powinien zrobić, ale pokazują mu jak, podczas gdy on samodzielnie wykonuje ćwiczenia i koryguje wszelkie błędy.

Ponadto fizjoterapeuta udziela jasnych wskazówek dotyczących ilości powtórzeń ćwiczenia oraz częstotliwości treningów. Tylko w ten sposób można zagwarantować perfekcyjne wykonanie ćwiczenia oraz efektywny trening, który nie skutkuje nieprawidłowymi obciążeniami i powtarzającymi się przeciążeniami. Po drugie, fizjoterapeuta, który zwykle pracuje tylko z jednym pacjentem na raz, może dostosować się do tego pacjenta podczas całej sesji treningowej i indywidualnie dostosowywać program. Jeśli w ciągu dnia odczuwa silny ból, może zaproponować połączenie masażu relaksacyjnego i lekkich ćwiczeń rozciągających.

Jeśli ma do czynienia z bardzo ambitnym sportowo pacjentem, to wymagające ćwiczenia siłowe mogą pojawić się wcześniej w programie. Nie można zapominać, że jest to wielki czynnik motywacyjny, który wynika z umówionej wizyty u konkretnego fizjoterapeuty. Ze względu na obowiązek, który większość ludzi odczuwa po umówieniu się na wizytę, trening - a zwłaszcza często niepopularne rozciąganie - staje się stałym punktem, który jest wolniej odwoływany lub odkładany niż rozciąganie w domu samodzielnie.

Czas trwania zespołu biodrowo-lędźwiowego

Zarówno długość czasu, jaki musi upłynąć, zanim rozwinie się zespół biodrowo-lędźwiowy, jak i czas trwania procesu gojenia, można podać tylko niejasno. Ludzie są różni, podobnie jak ich mięśnie. Każdy ma indywidualny „próg”, który jego organizm może wytrzymać w zakresie nieprawidłowych obciążeń i przeciążeń. W związku z tym prędzej czy później pojawia się zespół biodrowo-lędźwiowy.

Podobnie jest z czasem trwania leczenia. Z reguły pokonanie zespołu Iliopsoas przy odpowiednim leczeniu może zająć 6 tygodni. Jednak te 6 tygodni może również stać się 8 tygodniami. Jeśli problem był wcześniej ignorowany i opóźniany przez dłuższy okres czasu lub jeśli osoba dotknięta chorobą nie postępowała konsekwentnie zgodnie z zaleceniami lekarza i na przykład kontynuowała trening lub nie wykonywała żadnych ćwiczeń rozciągających, proces gojenia może potrwać znacznie dłużej. Nawet jeśli te okresy wydają się bardzo długie, a opcje terapii wydają się raczej niewygodne, zdecydowanie powinieneś dać swojemu organizmowi czas potrzebny na wyzdrowienie. W najgorszym przypadku zespół biodrowo-lędźwiowy może nigdy nie wyleczyć się całkowicie.

Mięsień biodrowo-lędźwiowy

Z Mięsień biodrowo-lędźwiowy (Mięsień kości lędźwiowej) jest częścią wewnętrzne mięśnie bioder i składa się z duży mięsień lędźwiowy (Mięsień lędźwiowy większy), plik Mięsień biodrowy (M. iliacus), a dla niektórych dodatkowo mały mięsień lędźwiowy (M. psoas minor) razem.
W całości przebiega z procesów poprzecznych Kręgosłup lędźwiowy i Iliac fossa (Iliac fossa) do wnętrza uda przez tłuszczową tkankę łączną tylnej ściany jamy brzusznej. W ten sposób działa jako najsilniejszy zginacz Staw biodrowy. Umożliwia ruch, np. Przyciąganie uda w kierunku ciała czy prostowanie górnej części ciała z pozycji leżącej. W tej roli jest ważny Antagonistyczne mięśnie pośladkowe. Odpowiada również za rotację zewnętrzną uda.
Mięsień biodrowo-lędźwiowy jest zamknięty z powodu braku ruchu i częstego siedzenia słabo wyszkolony, może to utrudniać wchodzenie po schodach i ogólnie chodzenie, zwłaszcza osobom starszym. W takim przypadku potrzebujesz dwóch innych mięśni uda, które są proste Mięśnie uda (Mięsień czworogłowy uda) i Dopasuj mięśnie (M. sartorius) przejąć jego zadanie.

Pomiędzy kością biodrową a widokiem mięśnia biodrowo-lędźwiowego znajduje się a Bursa zlokalizował to Bursa iliopectinea. Podobnie jak w przypadku wszystkich kaletek, ich zadaniem jest zmniejszenie tarcia między kość i inną strukturę (w tym przypadku ścięgno mięśnia biodrowo-lędźwiowego). Kaletka biodrowo-jelitowa odgrywa ważną rolę w zespole Iliopsoas.

diagnoza

Wstępna diagnoza może zwykle opierać się na charakterystyczne objawy Być poproszony. W celu dalszego wyjaśnienia możliwych inne choroby (Diagnostyka różnicowa) zwykle staje się innym rentgen dolny kręgosłup i Basen przeprowadzone. Badania krwi z naciskiem na Parametry zapalenia i a Serologia reumatyczna, a także dochodzenie w sprawie Mocz można również wykonać. Dalszą diagnostykę można przeprowadzić za pomocą badanie neurologiczne i a MRI, a także jeden Kolonoskopia odpowiednio.

Możliwymi innymi przyczynami objawów przypominających zespół biodrowo-lędźwiowy może być na przykład zablokowanie Staw krzyżowo-biodrowy, a lędźwiowy wypadnięcie dysku lub a Zespół przedziału (Uwięzienie Nerw udowy) być. Jednak w większości przypadków występuje to drugie Zaburzenia czucia ręka w rękę.
Od prostego zapalenia ścięgna biodrowo-lędźwiowego, zespół biodrowo-lędźwiowy wyróżnia się charakterem bólu. Choć narasta powoli przez dłuższy czas w zapaleniu ścięgien, występuje w zespole biodrowo-lędźwiowym nagłe i przeszywające na.

prognoza

Prognozy dotyczące terapii celowanej to całkiem dobry, w zależności od rozległości choroby, mięsień jest po około 6-8 tygodni w pełni sprężysty. Jednak w tym czasie niezbędna jest przerwa w zwykłym programie ćwiczeń.
Po zakończeniu zabiegu regularne wdrażanie Środki zapobiegawcze, w jaki sposób rozciąganie i konkretne ćwiczenia wzmacniające M. iliopsoas, ale wysoce zalecane. W ostatnich latach wykazano, że ryzyko wystąpienia zespołu biodrowo-lędźwiowego ponownie wzrasta z każdym kolejnym epizodem choroby.

Zapobieganie

Częste jest występowanie zespołu biodrowo-lędźwiowego złe ruchy i a przeciążać z Mięsień prześledzone wstecz. Intensywny Program rozgrzewki przed właściwym sportem, a także obszerne odcedzić przed i po ćwiczeniach to najlepszy sposób na uniknięcie zespołu biodrowo-lędźwiowego. Przede wszystkim sportowcy wyczynowi powinni zadbać o intensywne treningi Przerwy na odpoczynek aby przerwać i włączyć dni odpoczynku do swojego programu treningowego.
Generalnie jest bardziej regularne umiarkowane ćwiczenia Zdecydowanie lepsze od przeciążenia z punktu widzenia zdrowia. Jako piłkarz, tancerz czy sportowiec na pewno taki jest ukierunkowane wzmocnienie mięśnia biodrowo-lędźwiowego do rozważenia. Przykładami są ćwiczenia "Hollow Rocks" i "Siadaj'.