Problemy-The-Learning

Terapia dysleksji

Synonimy w szerszym znaczeniu
Terapia pozaszkolna i możliwości wsparcia
Psychoterapeutyczne i lecznicze formy terapii

Synonimy w szerszym znaczeniu

Dysleksja, LRS, Słabość w czytaniu i pisowni, Słabość w czytaniu i pisowni, Słabość w czytaniu i pisowni, dysleksja, dysleksja.

definicja

Terapia celowana w przypadku istniejącej dysleksji jest rozumiana jako indywidualnie dobrana pomoc oparta na diagnostyce wspomagającej i stale oceniana w interesie dziecka (= indywidualny poziom sprawności jest stale monitorowany, a terapia dostosowana do zmian).

Terapię można przeprowadzić na różne sposoby. Można sobie wyobrazić szkolne, pozaszkolne i domowe formy terapii, które są dostosowane do poszczególnych obszarów błędów, a terapia psychiki dziecka jest często konieczna, ponieważ częste doświadczenia niepowodzenia mogą dodatkowo podsycać lęk przed niepowodzeniem. Nierzadko pojawiają się bloki uczenia się.

Podsumowanie

Terapia nigdy nie może być statyczna, musi być zawsze na diagnostyce przenośnika a zatem dostosować się do indywidualnych problemów. Im bardziej szczegółowo z wyprzedzeniem zwrócono uwagę na poszczególne problemy, tym bardziej ukierunkowane może być indywidualne wsparcie.

Jako część indywidualna orientacja terapeutyczna należy również zwrócić szczególną uwagę na możliwe przyczyny. W rezultacie bardzo często występowanie dysleksji jest bardziej zróżnicowane Słabości percepcji nie można wykluczyć. W efekcie komponenty percepcji również muszą być promowane i trenowane w specjalny sposób.

Mówi się o jednym Połączenie objawów i leczenia przyczyn.

O ile terapia przyczynowa jest bardziej ukierunkowana na poziom percepcji, o tyle terapia objawowa zaczyna się od objawów, aw konsekwencji od błędów, które są odpowiednio kategoryzowane.

Często terapię psychologiczną można również dodać do dwóch kierunków terapii. Jest to szczególnie zalecane, gdy psychika dziecka już wydaje się być bardzo atakowana, na przykład gdy zauważalny jest brak poczucia własnej wartości i / lub frustracja szkolna.

Terapia przyczynowa

Plik Terapia przyczynowa jest możliwą formą terapii dysleksji. Biorąc pod uwagę fakt, że pewne obszary percepcji u osób z dysleksją często nie są odpowiednio trenowane do ich wieku, a także mogą być odpowiedzialne za rozwój dysleksji, próbuje się rozpocząć terapię przyczynową właśnie w tych obszarach. Terapia przyczynowa jest zatem przede wszystkim jedna Forma terapii, która rozwiązuje przyczyny dysleksji. Ponieważ są to obszary percepcji w sposób szczególny, jest to przede wszystkim kierunek terapii mający na celu trening percepcji. Niezależnie od możliwych sukcesów Trening w centralnej percepcji i przetwarzaniu według Warnke, a także, że Śledzenie percepcji według prof. Fischera nazywa.

Terapia objawowa

Plik Terapia objawowa rozpoczyna się od indywidualnych objawów dziecka i próbuje go ulepszyć za pomocą różnych środków. Tak jak indywidualnie, jak objawy pojawiają się w indywidualnych przypadkach, taka forma terapii musi być również dopasowana w sposób szczególny i ukierunkowana na miejsca, gdzie potrzebna jest pomoc i wsparcie.
Z reguły jest to czysta terapia objawowa forma terapii, która próbuje poprawić umiejętności czytania i / lub ortografii dziecka poprzez ukierunkowane ćwiczenia i systematykę. Naszym zdaniem należy jednak wziąć pod uwagę, że terapia objawów nie tylko przeradza się w bardziej dodatkowe ćwiczenia, które dodatkowo stanowią wyzwanie dla dzieci, aw pewnych okolicznościach upokarzają je poprzez dalsze doświadczenia niepowodzenia.

Ukierunkowana i indywidualnie dostosowana terapia objawowa i przyczyna niekoniecznie musi być całkowicie przeciwstawna, raczej terapia objawowa może również obejmować obszary percepcji.

dalsze metody terapii

W przypadku centralnego zaburzenia przetwarzania tego, co się słyszy (zaburzenia przetwarzania słuchu), dalej alternatywne formy terapii oferowany. Przykładami są terapia dźwiękiem według Tomatisa, Volfa czy Johansona.

Trening słuchu metodą Tomatisa
Terapia dźwiękiem wg Volfa
Terapia według Johansona

terapia szkolna i wsparcie

Szkoła może udzielić niezbędnych informacji na temat terapii indywidualnej. Ze względu na codzienny kontakt i dużą liczbę obserwacji z sytuacji uczenia się (startu) możliwa jest typologia błędów niezależnie od wyników testów, tak aby ocena poszczególnych zmian była łatwa do wdrożenia. Jednak wsparcie indywidualne w szkole jest problematyczne, ponieważ w klasie jest zwykle wiele dzieci wymagających indywidualnego wsparcia.

Z Uchwała Konferencji Ministrów Edukacji (= Konferencja, w której biorą udział wszyscy ministrowie edukacji poszczególnych krajów związkowych) od 2003 r. Uważa diagnozę, poradnictwo i wsparcie dla dzieci z problemami w czytaniu i / lub ortografii jako zadanie dla szkół. Obszary widoczne w kontekście diagnozy powinny zostać włączone do planu wsparcia, który powinien zawierać konkretne wypowiedzi i pomoc w zakresie „terapii”.
Dzieci, które mają poważne problemy z językiem pisanym, powinny również otrzymać dodatkowe wsparcie.
Decyzja Stałej Konferencji (KMK) jest regulowana indywidualnie w dekretach krajów związkowych. Nie można zatem jednoznacznie opisać rozporządzenia. Informacje o odpowiednich przepisach i innowacjach można uzyskać np. Na stronach internetowych poszczególnych ministerstw edukacji.

W Hesji obowiązuje nowy dekret dotyczący rekompensat za niekorzystną sytuację dla uczniów ze szczególnymi trudnościami w czytaniu i / lub pisowni. Dekret ten dotyczy również dzieci z problemami matematycznymi (dyskalkulia / słabość w liczeniu). Dodatkowo Finansowanie diagnostyki i Tworzenie indywidualnych planów wsparcia na przykład również Formy rekompensaty za niedogodności regulowane. Środki kompensujące straty niekoniecznie zwracaj uwagę na ochronę. Istnieją różne, pedagogicznie o wiele bardziej rozsądne sposoby postępowania w tym zakresie. Wydaje się ważne, aby środki finansowania i rekompensaty za niedogodności były ze sobą w harmonii, reprezentowały koncepcję finansowania, że tak powiem.

Nawet jeśli uważamy terapię i wsparcie w szkole za bardzo odpowiednie i użyteczne, jest dla nas jasne, że w rzeczywistości należy zaplanować większą liczbę godzin wsparcia, aby takie indywidualne wsparcie można było na solidnych podstawach.

Terapia pozaszkolna i możliwości wsparcia

Terapia pozaszkolna i wsparcie w indywidualnych problemach w nauce są zazwyczaj ponoszone przez rodziców w postaci kosztów; w niektórych przypadkach urząd ds. Wniosek o zapłatę kosztów terapii Być poproszony. Z czysto prawnego punktu widzenia jest to tzw „Pomoc integracyjna”, który jest regulowany zgodnie z §35a SBG VIII. Decyzja podejmowana jest indywidualnie (decyzja indywidualna) po otrzymaniu wpisu na pomoc integracyjną.
Terapia pozaszkolna i wsparcie mogą być szczególnie wskazane, gdy problemy psychologiczne i emocjonalne dziecka wynikają z niepowodzeń szkolnych (brak poczucia własnej wartości, zwątpienie, frustracja szkolna, niepokój szkolny, ...). Z reguły problemy te są potwierdzane przez lekarza prowadzącego.
Indywidualna decyzja Urzędu ds. Młodzieży wiąże się zwykle z rozmową z wychowawcą, w której omawia się i analizuje wsparcie szkoły. Jeśli okaże się, że ze względu na nasilenie dysleksji samo wsparcie szkolne nie wystarczy, można zalecić terapię pozaszkolną. W takim przypadku urząd ds. Nieletnich pokrywa koszty terapii niezależnie od dochodów rodziców.

ZAGROŻENIE: Z reguły jednak wymagana jest terapia terapeuci uznani przez urząd ds. młodzieży pojawić się! Poza tym ma to sens Terapia pozaszkolna i terapia szkolna w harmonii ze sobą stoisko. Naszym zdaniem kontakt szkoły z terapeutą powinien odbywać się w regularnych odstępach czasu!

Plik Problem terapii pozalekcyjnej i wsparcia jest naszym zdaniem ukryty w następujących punktach:

Jak znaleźć dobrze zorganizowany schemat finansowania?
Jak można zagwarantować, że terapia i wsparcie będą oparte na treściach nauczania szkoły?
Czy wspiera także formy nauczania i uczenia się stosowane w szkołach?
Czy pomoc pozaszkolna obejmuje konsultacje i kontakt ze szkołą w celu możliwie holistycznego działania na rzecz dziecka i ukierunkowanego na treści nauczania szkoły?
W jaki sposób pomoc pozaszkolna gwarantuje stałe skupianie się na indywidualnych problemach mojego dziecka (ocena?)
Czy pozaszkolne wsparcie wspiera również uczenie się strategii uczenia się (JAK? Czy uczę się poprawnie?), Czy też jest ukierunkowane wyłącznie na dodatkowe ćwiczenia w obszarach problemowych (w sensie korepetycji)?
Czy terapia pozaszkolna dotyczy również psychiki mojego dziecka, czy też potrzebuję dalszych środków terapeutycznych, aby móc pomóc dziecku w jak najbardziej zrównoważony sposób (Terapia zajęciowa; środki psychoterapeutyczne; Budowanie pewności siebie, ...)

promocja krajowa

Oprócz dwóch wymienionych opcji, rodzice zawsze są kuszeni, aby zachęcić dziecko w domu. Wierzymy w to całościowa promocja, na przykład poprzez integrację wsparcia szkolnego, pozaszkolnego i domowego nic nie stoi na przeszkodzie i czasami może to być najbardziej skuteczna terapia, o ile jest STAĆ W HARMONII a wsparcie wewnętrzne nie polega na prostym przejrzeniu pewnych treści po raz drugi i pośrednio jeszcze większe ciśnienie ćwiczenia na dziecku. Zwłaszcza jeśli dziecko już cierpi z powodu lęku przed porażką, zwątpienia i niepokoju, uważamy, że lepiej wspierać dziecko na poziomie psychologicznym, a opiekę nad indywidualnymi problemami szkolnymi pozostawić w rękach doświadczonych.

Podsumowując można zatem stwierdzić, że wsparcie krajowe może być realizowane na różne sposoby. Oprócz dodatkowego wsparcia szkolnego możliwe jest wsparcie psychiki dziecka poprzez zrozumienie, ciepło i bezpieczeństwo. Pomoc domowa może być wielopoziomowa, ale naszym zdaniem nie powinna być prowadzona samodzielnie, a raczej w porozumieniu ze szkołą lub terapią pozalekcyjną. Tylko dzięki współpracy złożone problemy dziecka można potraktować w znaczący sposób.

Psychoterapeutyczne i lecznicze formy terapii

Terapia behawioralna
Terapia behawioralna jest formą psychoterapii opartą na teoretycznych koncepcjach uczenia się psychologicznego i terapii behawioralnej. Inaczej niż na przykład w kontekście psychologii głębi, podświadomość odgrywa raczej podrzędną rolę. Zgodnie z teoretycznymi podstawami terapii behawioralnej zaburzenia psychiczne powstają w wyniku nieprawidłowego uczenia się i odpowiadających mu mechanizmów wzmacniających, a nie we wczesnym dzieciństwie, czyli w podświadomości.
Celem terapii behawioralnej jest badanie, omawianie i zmiana zachowania w określonych sytuacjach w sposób zorientowany na problem. Odbywa się to na różne sposoby, np. B. przez warunkowanie instrumentalne. Ponieważ pokazane zachowanie problemowe jest częściowo zdeterminowane i wymuszone przez wewnętrzne postawy, stosowane są takie techniki, jak trening pewności siebie.

Terapia zajęciowa
Ergoterapia jest aplikacją terapeutyczną, której celem jest leczenie zaburzeń motorycznych, zaburzeń narządu zmysłów oraz zdolności psychicznych i psychicznych pacjenta do tego stopnia, aby przywrócić samodzielność w życiu codziennym (przedszkole, szkoła, praca, życie codzienne) może być brany pod uwagę.
W dziedzinie terapii zajęciowej dzieci stosowane są koncepcje według Bobatha lub Ayre'a, a także koncepcje według Frostiga, Affoltera itp.

Niezależnie od tego, które podejście wybierzesz, punkt wyjścia jest ten sam: zaczynasz od danych warunków dziecka. Dziecko należy odebrać tam, gdzie jest. Niedobory należy rozpoznać i odpowiednio włączyć do terapii.
Rozróżnia się na przykład formy leczenia, które opierają się na leczeniu sensomotorycznym i percepcyjnym, a zatem mają na celu koordynację sekwencji ruchowych, percepcję wzrokowo-słuchową oraz zdolności motoryczne. Typowymi przedstawicielami tego kierunku są Affolter i Ayres, ale także Frostig.

Dogłębne leczenie psychologiczne
Psychologiczne terapie głębi są zwykle stosowane, gdy pojawiają się konflikty lub zaburzenia rozwojowe. Opierając się na aktualnych problemach, poprzez sesje pacjent powinien mieć możliwość pomocy sobie. Terapeuta prowadzi pacjenta w ukierunkowany sposób, tak aby pomoc ludziom w samodzielnym pomaganiu można było określić jako główny cel głębokiego leczenia psychologicznego.
Głęboka psychologiczna forma leczenia wymaga opartej na zaufaniu relacji między terapeutą a pacjentem. Tylko w ten sposób można zagwarantować, że praca jest zorientowana na cel, zawsze formułuje się nowe (etapowe) cele i prowadzi się prace nad ich osiągnięciem. Sukces i porażka w dotarciu są zawsze przedmiotem rozmów psychologicznych.

Porady edukacyjne

Poradnictwo edukacyjne można wykorzystać w różnych przypadkach i zawsze wtedy, gdy pojawiają się problemy dla dzieci, młodzieży i rodziców. W rezultacie poradnictwo edukacyjne musi obejmować szeroki zakres, aby móc zaoferować szeroki zakres pomocy.
Z reguły rodzice zwracają się o pomoc do różnych punktów kontaktowych. W toku wstępnej dyskusji opisano problemy i omówiono możliwe przyczyny. Doradcy edukacyjni są zobowiązani do zachowania poufności, dlatego w rozmowach na pierwszym miejscu powinna być uczciwość. Szczegóły są wymieniane z Urzędem ds. Młodzieży, szkołą lub przedszkolem tylko za zgodą rodziców.
W zależności od problemu, po wstępnej konsultacji może nastąpić sondaż diagnostyczny w celu dokładniejszego zbadania przyczyn. Możliwe są również badania psychologiczne i różnorodne podejścia psychoterapeutyczne i terapeutyczne (terapia indywidualna, grupowa, rodzinna).
Poradnie pedagogiczne są tworzone na całym świecie, tak że punkt kontaktowy można znaleźć w bezpośrednim sąsiedztwie. Istnieją różne organizacje, które oferują takie porady, np. Stowarzyszenie Caritas, Arbeiterwohlfahrt, urząd ds. nieletnich, praca diakonatu itp. Ze względu na ustawowe prawo rodziców do poradnictwa edukacyjnego, które jest uregulowane w ustawie o opiece nad dziećmi i młodzieżą, poradnictwo jako takie jest bezpłatne.