Zespół lęku uogólnionego

Synonimy

Zaburzenia lękowe, fobia, niechęć

definicja

Zespół lęku uogólnionego charakteryzuje się rozproszonym lękiem z napięciem, lękiem i lękiem przed codziennymi wydarzeniami i problemami przez okres co najmniej sześciu miesięcy, któremu towarzyszy wiele innych objawów psychicznych i fizycznych.

Epidemiologia

Około. 4% populacji ogólnej cierpi na zespół lęku uogólnionego. Kobiety chorują nieco częściej niż mężczyźni.

Diagnozę powinien postawić psycholog, psychiatra lub terapeuta doświadczony w temacie. Generalnie można powiedzieć, że aby spełnić kryteria rozpoznania „zespołu lęku uogólnionego”, trzeba cierpieć na powyższe objawy prawie codziennie przez co najmniej 6 miesięcy.

Podsumowanie

w uogólnione zaburzenie lękowe, zwykle nie ma konkretnego powodu do nadmiernej troski o pacjenta. Niemniej jednak obraz kliniczny jest bardzo często spowodowany trwałym "Martwić się"Wyraźny. Obawy te są wyraźnie wyolbrzymione i poza kontrolą osoby, tj. nawet jeśli próbuje odepchnąć te myśli i pomyśleć o czymś innym, one popychają się dalej. Oprócz krążących myśli, stresujące są tutaj fizyczne objawy, które nieustannie prześladują pacjenta i mogą utrzymywać się godzinami w różnym stopniu i nasileniu. Ponadto uczucie niepokoju lub ciągłego „bycia w ruchu”, łatwe zmęczenie, trudności z koncentracją, drażliwość, zwiększone napięcie mięśni (Ból pleców, Ból szyi lub Napięciowy ból głowy) i zaburzenia snu pojawić się.

Przykład: zespół lęku uogólnionego

Wyobraź sobie, że za każdym razem, gdy twoja druga połówka wychodzi z domu do pracy, cały czas martwisz się, że ma wypadek samochodowy. Próbujesz rozpraszać się innymi myślami, ale te ciągle wracają. Nawet jeśli partner później wróci do domu bez szwanku, nowy drobiazg np cieknący kran zapewni kolejną zmartwioną i bezsenną noc. Utrzymywanie się tych objawów przez wiele godzin jest bardzo, bardzo stresujące. Może nawet prowadzić do strach w zakresie a Atak paniki przedstawia.

terapia

Zasadniczo, podobnie jak w przypadku wielu innych chorób psychiatrycznych, istnieje metoda terapii lekowej i nielekowej dla uogólnionych Zaburzenia lękowe daje.

Uwzględnia to podejście nielekowe psychoterapia. W szczególności tzw Terapia behawioralna Udowodniono, że jest bardzo pomocny. Próbuje się pokazać pacjentowi przesadne myśli, które go tak dręczą (tzw. Dysfunkcjonalne poznanie). Jeśli mu się to uda, jest to pierwszy krok do ostatecznego odzyskania kontroli nad własnymi myślami. Kolejnym składnikiem terapeutycznym terapii behawioralnej jest tzw.Konfrontacja zmartwieńPodejście polega na tym, że pacjenci zazwyczaj nie myślą o swoich zmartwieniach do końca, ale raczej dokonują mentalnych skoków między różnymi zmartwieniami. Część terapii psychoterapeutycznej polega na uczeniu się i przeprowadzaniu procesu relaksacji (trening autogenny, progresywne rozluźnienie mięśni, itp.) Celem jest tutaj wykorzystanie relaksacji w celu zmniejszenia ogólnego napięcia, a także szczególnego napięcia sytuacyjnego.

Podejścia lecznicze są różne. Ważną grupę stanowią tutaj przede wszystkim Benzodiazepiny. Ta grupa jest tak ważna, ponieważ jest zarówno przekleństwem, jak i błogosławieństwem w terapii zaburzeń lękowych. Benzodiazepiny mogą powodować, że objawy lęku ustępują w bardzo krótkim czasie. Jednak benzodiazepiny prowadzą do tak zwanego efektu habituacji w ciągu kilku tygodni, nawet przy odpowiednim stosowaniu, lub w następstwie uzależnienia. Dynamika stojąca za tym jest bardzo prosta. Pacjent cierpi z powodu pewnych objawów, a lek obiecuje złagodzenie objawów w ciągu kilku minut. Dlaczego więc miałbyś ufać innemu lekowi, który może potrwać kilka tygodni? Należy mu ufać, ponieważ odstawienie benzodiazepin nie jest łatwą sprawą. Benzodiazepiny mają swoje miejsce w leczeniu zespołu lęku uogólnionego, ale należą one do odpowiedzialnego terapeuty i powinny być stosowane tylko w celu złagodzenia bardzo poważnych objawów.

Dlatego pacjent nigdy nie powinien samodzielnie tworzyć zapasów benzodiazepin, a już na pewno nie chodzić do kilku lekarzy po nowe!

Inną grupą leków stosowanych w leczeniu zespołu lęku uogólnionego są Leki przeciwdepresyjne. Oto w szczególności tak zwane SSRI, SNRIjak również trójcykliczne. (Zobacz też Terapia depresji). W przeciwieństwie do benzodiazepin, zauważalnej poprawy objawów można się zwykle spodziewać dopiero po 2-4 tygodniach.
Ponadto will Lyrica stosowany w zaburzeniach lękowych.
Przeczytaj także nasz temat Insidon.