Norowirus - jakie to niebezpieczne?

wprowadzenie

Wraz z rotawirusami norowirus jest jednym z najważniejszych patogenów powodujących biegunkę, której nie można przypisać bakteriom. Norowirus należy do tzw. Kaliciwirusów i pochodzi od wirusów Norwalk, których nazwy pochodzą od miejsca ich wykrycia.

Istnieje wiele rodzajów norowirusów, które mogą powodować infekcje u bydła, świń i myszy, a także u ludzi. Grypa żołądkowo-jelitowa, tak typowa dla ludzi, jest wywoływana przez ludzkiego norowirusa, który atakuje tylko ludzi. Norowirusy rozprzestrzeniają się na całym świecie i są uważane za bardzo odporne na środowisko. Na przykład bez problemu wytrzymują wahania temperatury od -20 ° C do + 60 ° C.

W testach wykazali dwunastodniowy czas przeżycia na zainfekowanych powierzchniach (klamki drzwi, dywany, okucia ...), a także przetrwały kilka dni na surowej żywności i zanieczyszczonej wodzie.

Struktura norowirusa

Podobnie jak wszystkie wirusy, norowirus nie ma własnego metabolizmu i dlatego jest zależny od innych komórek, aby przetrwać i rozmnażać się. W tym celu atakuje komórki błony śluzowej jelit, które po zakażeniu określa się jako komórki gospodarza.

Norowirus ma grubość około 35-39 nm (tj. 35 milionowych części milimetra) i ma dwudziestopowierzchniową powłokę. Wewnątrz składa się tylko z białek i informacji genetycznej w postaci RNA, którego potrzebuje do namnażania. RNA jest następnie wprowadzane do RNA komórki gospodarza, po czym zakażona komórka wytwarza białka wirusa.

Z wyprodukowanych białek i RNA powstają ostatecznie nowe wirusy, które po uwolnieniu atakują inne komórki. Rozpoczyna się cykl masowej namnażania wirusów i umierających komórek gospodarza.

Przenoszenie norowirusa

Norowirus jest niezwykle łatwy do przenoszenia między ludźmi w porównaniu z innymi wirusami. Tylko od 10 do 100 cząsteczek wirusa wystarczy, aby zachorować, dlatego fale choroby często rozprzestrzeniają się w ciągu kilku dni. Infekcja ma miejsce, gdy wirus dostanie się do organizmu i namnaża się.

Nie musi to koniecznie wymagać bezpośredniego kontaktu z osobą zakażoną, ponieważ infekcja jest również możliwa poprzez tak zwaną infekcję wymazową. Na przykład dotknięcie skażonych przedmiotów (np. Klamek drzwi) i żywności może wystarczyć do przeniesienia. Wirus może przetrwać na przedmiotach i powierzchniach przez kilka dni, a nawet jest odporny na niektóre środki dezynfekujące.

Infekcja często występuje w wyniku spożycia wirusa przez usta lub nos. Mówi się o transmisji kałowo-ustnej. Może się to zdarzyć na przykład, jeśli nie umyjesz dokładnie rąk po skorzystaniu z toalety i coś zjesz.

Wirusy rozprzestrzeniają się nie tylko podczas ostrej choroby, ale można je wykryć do 14 dni po jej zakończeniu. Dlatego higiena w kontaktach z chorymi jest nadal ważnym elementem w okresie po zakażeniu, aby uniknąć dalszej infekcji.

Po połknięciu wirusa typowa biegunka wymiotna pojawia się w ciągu 10 godzin do dwóch dni. W tym czasie komórki jelitowe są atakowane i po dostatecznym uszkodzeniu i samoreprodukcji pojawiają się typowe oznaki zakażenia norowirusem:

• nudności
• Wymiociny
• biegunka

Są to metody obronne, których używa nasz organizm, aby jak najszybciej wydostać szkodnika z organizmu, zanim będzie on dalej atakował komórki jelitowe.

Przeczytaj więcej na ten temat tutaj: W jaki sposób przenoszony jest norowirus?

Transmisja seksualna

Zakażenie norowirusem występuje z człowieka na człowieka, w większości przypadków poprzez kał lub jamę ustną. Intensywny kontakt z ciałem i infekcja kropelkowa, na przykład podczas całowania i wymiany płynów ustrojowych podczas seksu, zwiększa prawdopodobieństwo zarażenia norowirusem. Dlatego norowirus jest również przenoszony drogą płciową.

Tak długo istnieje ryzyko infekcji

Norowirus to wysoce zaraźliwy wirus żołądkowo-jelitowy. Osoby dotknięte chorobą są już zaraźliwe dla innych ludzi w okresie inkubacji. Ryzyko infekcji utrzymuje się od kilku dni do dwóch tygodni. Oznacza to, że zarażeni ludzie są nadal zaraźliwi po ustąpieniu objawów.

Aby zainfekować innych, wystarczy od 10 do 100 cząsteczek wirusa. Zarażeni ludzie rzadko pozostają na stałe. Oznacza to, że wydalają norowirusy przy każdym wypróżnieniu przez miesiące lub lata i mogą być zaraźliwe.

Może Cię również zainteresować: Wirus przewodu pokarmowego - przyczyny i leczenie

Objawy zakażenia Norowirusem

Objawy infekcji i choroby wywołanej przez norowirusa są od dawna znane jako biegunka wymiotna. Choroba rozpoczyna się od kilku godzin do kilku dni po połknięciu wirusa, początkowo z lekkimi nudnościami, które szybko przechodzą w gwałtowne wymioty i biegunkę oraz ból brzucha.

Osoby dotknięte chorobą nagle czują się bardzo chore, mogą też mieć gorączkę i ból głowy. Objawy same w sobie nie zagrażają życiu; osoba dotknięta chorobą może zostać maksymalnie odwodniona w wyniku utraty wody spowodowanej wymiotami i biegunką. W najbardziej skrajnym przypadku poszkodowanemu należy podać niezbędny płyn w postaci infuzji w szpitalu, jeśli wystarczy samemu wypić.

Odwodnienie poprzedzone jest zawrotami głowy i ogólnym osłabieniem. Szczególnie zagrożone są tutaj dzieci i osoby starsze, ponieważ ich równowaga płynów jest mniej elastyczna, a niedobory płynów nie mogą być łatwo wyrównane przez krążenie.

Po 1-2 dniach objawy zwykle ustępują samoistnie u zdrowych osób, bez konieczności leczenia, a nawet hospitalizacji. Objawy takie jak zmęczenie, zmęczenie i ogólne uczucie choroby mogą utrzymywać się kilka dni dłużej.

Dowiedz się więcej na ten temat tutaj: Objawy infekcji norowirusem.

Infekcja norowirusem bez wymiotów

Zakażenie norowirusem zwykle występuje u dorosłych z biegunką i wymiotami. W rzadkich przypadkach mogą wystąpić tylko wymioty lub po prostu biegunka. U dorosłych występuje infekcja norowirusowa bez wymiotów. Zakażenie norowirusami jest tak samo możliwe u dzieci bez wymiotów.

Przebieg choroby

W większości przypadków infekcja norowirusami zaczyna się nagle od ciężkiej biegunki i wymiotów. Dolegliwości żołądkowo-jelitowe mogą trwać od trzech do pięciu dni. Jeśli choroba postępuje nieznacznie, objawy ustępują samoistnie po 12 do 24 godzinach.

Ciężka biegunka i wymioty niosą ze sobą ryzyko znacznej utraty płynów. Poważna utrata płynów i elektrolitów może powodować zagrażające życiu powikłania, takie jak niewydolność sercowo-naczyniowa lub niewydolność nerek. Dlatego jeśli przebieg jest ciężki, może być konieczna hospitalizacja, zwłaszcza jeśli są inne choroby i osłabiony stan ogólny.

Dowiedz się więcej tutaj: Odwodnienie - skąd mam wiedzieć, czy jestem odwodniony?

W miarę postępu choroby przy infekcji norowirusem często pojawiają się inne objawy, takie jak ból brzucha, głowy i kończyn, silne uczucie choroby i zmęczenie. Temperatura ciała może wzrosnąć, ale gorączka występuje rzadko.

W większości przypadków główne objawy ustępują po dwóch dniach.

Czas trwania choroby

Cała choroba trwa od kilku dni do tygodnia. Infekcja norowirusami jest zwykle bardzo szybka i ciężka.

• Czas inkubacji (czas od zakażenia do wystąpienia choroby) dla norowirusów to tylko kilka godzin.
• Ewentualny czas zarażenia utrzymuje się jeszcze przez kilka dni, nawet jeśli objawy już ustąpiły u osób dotkniętych chorobą.
• Ostra choroba przebiegająca z biegunką i silnymi wymiotami często trwa od trzech do pięciu dni.

Jeśli ogólny stan zakażonej osoby jest zły, choroba może ogólnie trwać znacznie dłużej.

Dowiedz się więcej na: Czas trwania choroby norowirusowej

Czy infekcja Norowirusem jest niebezpieczna?

Biegunka wymiotna wywołana przez norowirusa jest chorobą samoograniczającą się, która zwykle trwa tylko kilka dni. W szczególności u osób starszych lub dzieci utrata płynów i rozpuszczonych elektrolitów może prowadzić do powikłań związanych z problemami z krążeniem lub, w przypadku znacznego braku płynów, do dezorientacji i orientacji.
W zasadzie norowirus nie stanowi zagrożenia dla immunokompetenta.

Diagnozowanie infekcji norowirusem

Jeśli chorzy na biegunkę wymiotną zgłoszą się do lekarza rodzinnego, mogą postawić diagnozę z dużą dozą pewności z ankiety zapytaj jako wyczucie czasu występowanie biegunki wymiotów bardzo Charakterystyka jest. Co więcej, zwykle nie przychodzi tylko jedna osoba dotknięta chorobą, ponieważ z powodu szybkiego i łatwego rozprzestrzeniania się podczas fal choroby wiele osób dotkniętych chorobą przychodzi do lekarza w krótkim czasie. Związek między objawami a byciem dotkniętym przez kilka osób pozwala jednak tylko na prawdopodobną diagnozę; nie można przy jej pomocy osiągnąć absolutnej pewności. Jeśli jednak chcesz mieć pewność co do infekcja z norowirusem tylko jeden może Próbka kału Daj pewność. W specjalnym musi to być bardzo pracochłonne laboratorium do zbadania. Z tego powodu szczegółowe badanie kału pod kątem norowirusów przeprowadza się tylko w wyjątkowych przypadkach. W normalnym przebiegu choroby wykrycie nie ma bezpośrednich konsekwencji i nie zmienia leczenia. Ponadto wynik pojawiłby się tylko wtedy, gdy choroba została już pokonana. Jeśli jednak biegunka nie ustąpi lub gorączka utrzymuje się, dokładne określenie patogenu powinno nastąpić najpóźniej po 2 tygodniach.

Czy istnieje test na infekcję norowirusem?

Osoby z infekcją norowirusami wydalają wirusy w kale. W związku z tym wirusy można wykryć za pomocą testu kału.
Istnieje zarówno enzymatyczny test immunologiczny (EIA), jak i test kwasu nukleinowego (PCR) do badania kału pod kątem norowirusów. PCR jest szczególnie czułym testem do wykrywania infekcji norowirusem. Oznacza to, że osoby, które rzeczywiście są chore, są bardziej prawdopodobne, że zostaną zauważone w teście.
Próbka kału daje również możliwość ilościowego określenia miana wirusa. To dostarcza lekarzom informacji o infekcji i jej zakaźności.

Terapia infekcji norowirusem

Podczas choroby trwającej od jednego do dwóch dni osoby dotknięte chorobą powinny zachować spokój i unikać kontaktu z innymi ludźmi. Ważne jest również, aby pić jak najwięcej, aby zapobiec odwodnieniu. W razie potrzeby do napoju można również dodać ważne dla organizmu sole lub w aptece można kupić gotowy roztwór zawierający wszystkie niezbędne sole. Jednak właściwy preparat można łatwo znaleźć w Internecie.

Ponieważ w tym czasie norowirus jest masowo wydalany z kałem, należy, jeśli to możliwe, korzystać z własnej toalety na czas trwania choroby i zawsze bezpośrednio usuwać pozostałości stolca lub wymiociny. Podczas zdejmowania należy nosić gumowe rękawiczki, aby ręce były czyste.

Regularne mycie rąk i wietrzenie pomieszczenia zapobiegają ryzyku infekcji. Zdecydowanie zaleca się również zmianę odzieży, pościeli, ręczników i wszystkich innych artykułów higienicznych, przez które mógłby się rozprzestrzeniać norowirus. Nie udostępniaj w rodzinie artykułów higienicznych, takich jak szczoteczki, szczoteczki do zębów, ręczniki itp., Ale używaj ich samodzielnie.

Podczas prania rzeczy gotowanie jest niezbędne, ponieważ ze względu na swoją ekstremalną odporność norowirusy z łatwością wytrzymują normalne pranie w temperaturze 60! C.

Aby nie przenosić norowirusów przez skażoną żywność, na czas infekcji gotowanie należy pozostawić innym. Jeśli osoby dotknięte chorobą mają regularny kontakt z dziećmi, osobami starszymi oraz osobami przebywającymi w domach opieki i szpitalach, ważne jest, aby unikać takich osób w okresie choroby.

Ogólnie rzecz biorąc, ważne jest, aby uspokoić chorobę, ponieważ nie ma leków przyczynowych ani opcji leczenia. Antybiotyki nie mają wpływu na wirusy, a leki przeciw nudnościom i wymiotom nie zostały dotychczas wystarczająco zbadane pod względem ich skuteczności.

Więcej informacji na ten temat znajdziesz tutaj: Jak leczy się infekcję norowirusem?

homeopatia

Istnieją leki homeopatyczne, które można stosować jako leczenie wspomagające infekcję norowirusem. Jeśli objawy utrzymują się po trzech do czterech dni bez zmian, należy skonsultować się z lekarzem.
Istnieje wiele globulek, które mają pozytywny wpływ na gospodarkę wodną w chorobach przewodu pokarmowego i mają sprzyjać regeneracji flory jelitowej. Przykładami są globule Borax, Camphora, Chelidonium i Colchicum. Są też sole Schüsslera, które mają pomóc przy biegunkach i wymiotach. Należą do nich sól Schüsslera nr 8, chlorat sodu i sól nr 10, sól sodowa sulfuricum.

Domowe środki zaradcze

Istnieje kilka domowych środków, które mogą pomóc w problemach żołądkowo-jelitowych. Herbata z kopru włoskiego, herbata rumiankowa lub połączenie herbaty z kopru włoskiego, anyżu i kminku pomagają w walce z nudnościami. Herbata dostarcza płynów do organizmu, a składniki uspokajają żołądek. Mówi się również, że herbata imbirowa pomaga zwalczać nudności. Aby to zrobić, włóż do naczynia kilka plasterków obranego imbiru, zalej je wrzątkiem i pozwól płynowi się zaparzyć Rosół z kurczaka to również dobry sposób na przywrócenie organizmowi wody i soli.

Przeciwko biegunce można stanąć jabłko w powietrzu i pozwolić mu się zrumienić, a następnie zjeść. Zawarta w nim substancja czynna pektyna pęcznieje w jelicie i wchłania płyn. Banany również wchłaniają wodę i pomagają w walce z biegunką.
Możesz również rozpuścić łyżeczkę leczniczej ziemi w 250 mililitrach wody i pić przez cały dzień. Pomaga to w walce z biegunką i dostarcza organizmowi płynów.

Wskazówka na infekcję norowirusem to sok z cytryny. Sok z cytryny zawiera kwas cytrynowy. Mówi się, że kwas cytrynowy pomaga, podobnie jak środek dezynfekujący, spowolnić wirusy w organizmie. Wiąże wysoce zaraźliwe norowirusy i zapobiega ich namnażaniu. Sok z cytryny jest nieszkodliwy dla organizmu i można go bardzo dobrze pić po rozcieńczeniu wodą.

Długość zwolnienia chorobowego

W przypadku infekcji norowirusem zwolnienie lekarskie jest często niezbędne i nie można temu zapobiec. Jeśli masz biegunkę, możesz początkowo pozostać w domu do 3 dni bez zwolnienia lekarskiego. Jednak ważne jest, aby pierwszego dnia choroby zgłosić pracodawcy, że się nie pojawisz.
Zwolnienie lekarskie należy złożyć najpóźniej czwartego dnia. W pewnych okolicznościach przepisy dotyczące zwolnienia lekarskiego (orzeczenia o niezdolności do pracy) w umowie o pracę mogą zostać określone inaczej. Jeśli Twój lekarz rodzinny umieścił Cię na zwolnieniu chorobowym, zwolnienie chorobowe trwa zwykle od 7 do 10 dni. Czas trwania zależy od stopnia dyskomfortu. Zwolnienie chorobowe trwa zwykle dłużej niż główne objawy, ponieważ zarażeni ludzie są nadal zaraźliwi po ustąpieniu objawów.

Powikłania infekcji norowirusem

Dla zdrowych dorosłych infekcja norowirusem jest nieprzyjemna, ale rzadko zagraża życiu. Powikłania mogą być spowodowane masywnością Utrata wody przez Wymiociny i biegunka pojawić się. Woda zawarta w pożywieniu oraz sokach żołądkowo-jelitowych również trafia do wody Sole zagubiony, więc Bilans soli nasze ciało zaniepokojony może być. Osoby dotknięte chorobą cierpią z powodu utraty wody słabość przez obniżone ciśnienie krwi aw najgorszym przypadku nawet jeden Słaby (med = omdlenie). Ponieważ układ krążenia z powodu braku wody w krew musi zrobić więcej, aby wesprzeć cykl mniej płynów utrzymać serce musi pracować ciężej. Chore serce grozi szybkim wyczerpaniem zapasów i grozi Zawały serca lub Niewydolność serca. Osoby dotknięte chorobami układu sercowo-naczyniowego powinny zwrócić szczególną uwagę na wystarczająco dużo Uwodnienie zwracać uwagę podczas choroby i zostać wcześnie przyjęty do szpitala.

To samo dotyczy mniejszych dzieciktórzy naturalnie mają mniej płynów w organizmie i dzięki temu szybko osiągają swoje granice. Oprócz utraty płynów, utrata soli organizmu, takich jak potas, wapń i sód mają ekstremalne konsekwencje dla organizmu. Jedynym przykładem jest potas, który jest łatwo przyswajalny przy zmianach stężenia we krwi zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca może być odpowiedzialny. Również tutaj osoby dotknięte sercem są ponownie szczególnie zagrożone. Razem są w roku 2011 43 ofiar śmiertelnych zostały zgłoszone przez choroby związane z norowirusem.

Profilaktyka zakażenia norowirusem

Szczepienie przeciwko norowirusom nie jest jeszcze możliwe. W przeciwieństwie do rotawirusów, na przykład, RNA nororwirusów zmienia się bardzo łatwo i mogą pojawić się nowe mutacje wirusa. Uważa się, że wirusy DNA są bardziej stabilne pod względem materiału genetycznego. Do chwili obecnej 7 podgrup norowirusów powstało w wyniku zmian w materiale genetycznym i często podgrupy te można nawet podzielić na dalsze grupy. Dlatego szczepienie przeciwko wirusom o ciągle zmieniającym się składzie genetycznym jest prawie niemożliwe.

Ostatecznie tylko odpowiednia higiena osobista może chronić przed infekcją. Nawet osoby, które nie są dotknięte chorobą, mogą z dużym prawdopodobieństwem zapobiec infekcji, regularnie myjąc ręce mydłem i czyszcząc powierzchnie, takie jak zlewy, uchwyty i podłogi. Można tu użyć środków dezynfekujących lub zwykłego mydła i wody. Należy zauważyć, że nie wszystkie popularne środki dezynfekujące mogą niezawodnie zabić norowirusa. Ponadto w pomieszczeniach, w których przebywa dana osoba lub w jej obecności można nosić maskę na twarz i fartuch ochronny. Jednak pomimo wszystkich środków higienicznych nie ma absolutnego bezpieczeństwa.

Czy istnieje odporność na wirusa noro?

Niestety norowirus nie prowadzi do odpowiedniej odporności po zakażeniu. Według Bawarskiego Urzędu ds. Zdrowia i Bezpieczeństwa Żywności ludzie po zakażeniu norowirusem mogą rozwinąć krótkotrwałą oporność / odporność na norowirusy. Oznacza to, że osoby dotknięte chorobą nie mogą zostać ponownie zarażone wirusem natychmiast po zakażeniu. Ten tymczasowy opór występuje tylko w rzadkich przypadkach i znika po pewnym czasie. Nie ma prawdziwej odporności na norowirusy.

Dlaczego nie można zaszczepić się przeciwko wirusowi Noro?

Nie można szczepić ludzi przeciwko norowirusom, ponieważ nie ma szczepionki przeciwko wysoce zaraźliwemu wirusowi. Chcąc uchronić się przed infekcją norowirusem, należy zadbać o dokładną higienę rąk. Dokładne mycie rąk po skorzystaniu z toalety jest ważnym środkiem ochrony. Owoce morza należy ugotować przed spożyciem, a sałatki dokładnie zmyć.

Wirus Noro u niemowląt

Niemowlęta, podobnie jak dzieci i dorośli, mogą zostać zarażone norowirusami. Pierwsze oznaki infekcji norowirusem u dziecka to niepokój, płaczliwość i złe picie. Najczęściej niemowlęta cierpią na wymioty i / lub biegunkę. Niemowlęta mogą szybko boleć, dlatego tak ważna jest częsta zmiana pieluch i pielęgnacja skóry pośladków.
Choroby przewodu pokarmowego wywoływane przez norowirusy mogą powodować odwodnienie niemowląt z powodu uporczywej biegunki i wymiotów. Objawami alarmowymi są suchość warg, języka i błony śluzowej jamy ustnej. Przy masowej utracie płynów ściana brzucha dziecka zapada się, a skóra traci napięcie. Oczy i ciemiączka zapadają się. Niemowlęta stają się matowe, blade i apatyczne. Utrata wody zagraża życiu niemowląt. Jeśli podejrzewa się norowirusa, należy natychmiast zgłosić się do lekarza.

Przeczytaj więcej na ten temat pod adresem: Infekcja norowirusem u dziecka

Wirus Noro w ciąży

Jeśli kobiety w ciąży zostaną zarażone norowirusami, często wiąże się to z obawami przyszłej matki. Norowirusy są zasadniczo bezpieczne dla nienarodzonych dzieci. Jednak kobiety w ciąży muszą przestrzegać ważnych środków ostrożności. Jeśli podejrzewa się zakażenie norowirusem w czasie ciąży, ważne jest ścisłe monitorowanie lekarskie. W zaawansowanej ciąży ciężka biegunka może nawet wywołać poród.
Oprócz dokładnej kontroli lekarskiej, środki, które należy podjąć w czasie ciąży, obejmują przyjmowanie wystarczającej ilości płynów. Przyszła mama musi nadrabiać wodę utraconą w wyniku biegunki i wymiotów wypijając co najmniej trzy litry wody dziennie.

Aby uzyskać więcej informacji, zobacz: Infekcja norowirusem w ciąży

Obowiązek sprawozdawczy zgodnie z ustawą o ochronie przed infekcjami

Udowodniona infekcja norowirusem ma miejsce w Niemczech zgodnie z ustawą o ochronie przed infekcjami podlega obowiązkowi zgłoszenia i zawsze musi być lokalny Departament Zdrowia być komunikowane. Dzieciom z norowirusami nie wolno chodzić do szkół, przedszkoli ani innych w czasie trwania choroby odwiedzać instytucje publiczne. Pracownicy zajmujący się żywnością mogą wrócić do pracy dopiero dwa dni po ustąpieniu objawów. W przypadku wątpliwości należy zawsze skonsultować się z właściwym wydziałem zdrowia izolacja w domu jest konieczne.

Fale chorób

Wielokrotnie w Niemczech występują tzw Fale choroby z wieloma częstymi przypadkami choroby. W Europie Środkowej to głównie miesiące Marsz i listopad osoby z najczęstszymi przypadkami chorób. Latem do kroku ledwo Przypadki chorób wywołanych przez nororwirusy. Grypa żołądkowo-jelitowa związana z infekcją są w Miesiące letnie raczej dalej bakteria prześledzone wstecz. Jeśli zostałeś zarażony w jednym sezonie, możesz ponownie zachorować tylko z następną falą choroby, gdy pojawi się nowe pokolenie Wirusy jest odpowiedzialny za chorobę. Nie możesz już zachorować na obecną generację wirusów. W większości były największe fale chorób, epidemie Szpitale lub Zakłady opieki, ale także w Przedszkola i inni Zakłady opieki zauważony. W takich obiektach wirus korzysta ze swojej wyjątkowej odporności na środowisko i łatwej transmisji, dzięki czemu może łatwo rozprzestrzeniać się wśród wielu ludzi. Z tego powodu fale infekcji norowirusem często dotykały całe statki wycieczkowe. W 2013 roku łącznie prawie 90 000 przypadków infekcji i Choroby wywołane przez norowirusa zgłoszone.