Zespół Hornera

Złożone objawy

Zespół Hornera wyraża się trzema określonymi objawami (Triada objawów).
Te objawy to:

• Zwężenie ucznia (Miosis),
• Opadanie górnej powieki (Wypadnięcie) i
• Zatopienie oka w oczodole (Enophthalmos).

Tym objawom ocznym towarzyszy upośledzenie pocenia się w górnych połówkach ciała. Zespół Hornera nie jest chorobą samą w sobie, a jedynie objawem (oznaką) choroby.

Jednak niektóre nerwy wykazują pewne uszkodzenia. To uszkodzenie może być zlokalizowane w różnych częściach ciała i może być spowodowane szeregiem procesów patologicznych. Znana jest również wrodzona forma triady Hornera.

Rozpoznawanie zespołu Hornera

Życie z zespołem Hornera.

Źrenica po uszkodzonej stronie jest mniejsza niż po przeciwnej stronie, pokrywka zwisa nieco i można ją tylko nieznacznie podnieść. Podczas gdy źrenica normalnie reaguje na padanie światła zwężeniem, (miotyczny) Źrenica w zespole Hornera jest normalna i zwęża się do światła, ale rozszerza się wolniej i niecałkowicie, gdy ciemnieje.
Aby uzyskać więcej informacji na temat różnicy źrenic, zobacz Uczniowie różnej wielkości.

Paraliż komórek mięśni promieniowych tęczówki (Mięsień źrenic rozszerzających) jest przyczynowo odpowiedzialna za zwężenie źrenicy.
Paraliż mięśnia górnej powieki (Mięsień stępu) prowadzi do opadnięcia górnej powieki (= opadanie powieki).
Enoftalmos oczu oznacza zapadnięcie się tylnej części oczu w oczodole (Orbita), podczas gdy zaburzone wydzielanie potu jest spowodowane uszkodzonymi włóknami nerwowymi, które kontrolują wydzielanie potu w okolicy ciała. Nierówne wydzielanie potu jest wyraźnie widoczne na skórze.

Jak diagnozuje się zespół Hornera?

W przypadku kropli do oczu kokainy na źrenicy i braku rozszerzenia źrenicy wykrywane jest uszkodzenie pępowiny nerwów współczulnych.
Późniejsze podanie kropli do oczu z amfetaminą może dodatkowo zawęzić lokalizację uszkodzenia. Diagnoza jest następnie postawiona przez okulistę na podstawie objawów klinicznych.

Następnie bada się, gdzie jest uszkodzenie i co powoduje uszkodzenie.
Gdy zespołowi Hornera towarzyszą inne objawy dysfunkcji pnia mózgu, takie jak:

• hemiplegia,
• Podwójne obrazy,
• Trudności w połykaniu lub mówieniu,

tak, aby można było jasno określić lokalizację uszkodzenia. Można założyć zaburzenie krążenia, jeśli objawy pojawią się bardzo szybko.

Rezonans magnetyczny głowy jest wskazany, aby wykluczyć chorobę nowotworową lub zaburzenia przepływu krwi. Arytmie serca można wykryć za pomocą badań ultrasonograficznych serca i naczyń szyi oraz długotrwałego EKG.

Jeśli zespołowi Hornera towarzyszą objawy jamistości rdzenia kręgowego (choroba rdzenia kręgowego), a zatem występuje ból lub paraliż ramion i zmniejszone uczucie bólu, można przypuszczać, że dotyczy to również włókien nerwowych.
Syringomyelia pojawiłaby się na MRI kręgosłupa szyjnego.

Jeśli zespół Hornera wystąpi po wypadku i wystąpi paraliż i / lub zaburzenia czucia w jednej ręce, można założyć uszkodzenie sieci ramienia-nerwu. To właśnie z powodu tych możliwych skutków ubocznych lekarz podejmuje decyzję o dalszych badaniach

Leczenie zespołu Hornera

Jak leczy się zespół Hornera?

Leczenie Objaw Zespół Hornera nie istnieje. Jednak leczenie przyczyn może zmniejszyć objawy triady Hornera. Jeśli jednak dojdzie do całkowitego przerwania ścieżki nerwowej, całkowite ustąpienie objawów nie może zostać osiągnięte.

Zapobieganie zespołowi Hornera

Jakie są przyczyny zespołu Hornera?

Włókna nerwowe, które kontrolują powiększenie źrenicy i szerokość powieki oraz wydzielanie potu w górnej połowie ciała, należą do tzw. Współczulnego układu nerwowego, będącego częścią autonomicznego układu nerwowego.

Nerwy w okolicy głowy i szyi są bardzo skomplikowane i mają centrum kontroli w pniu mózgu (Zobacz też: Zwój gwiaździsty). Stamtąd włókna spływają do rdzenia kręgowego szyi.

W ramach blokady zwoju gwiaździstego występuje również zespół Hornera. Przeczytaj również nasz artykuł na ten temat: Blokada zwojów gwiazdowych

Włókna wychodzą z rdzenia kręgowego przez ósmy korzeń nerwu szyjnego i tworzą pierwszy korzeń nerwu piersiowego po jednej stronie ciała. Włókna nerwowe ciągną się do wewnętrznej tętnicy szyjnej przez splot nerwów zwany pniem szyjnym (Tętnica szyjna wewnętrzna) i podążaj za tą żyłą w widelcach przez środkowy dół czaszki do oka.

Z tego krętego i długiego przebiegu nerwów wynika, że ​​zespół Hornera teoretycznie może powstać na całej drodze od pnia mózgu do oka w procesie patologicznym.

Przewód nerwowy w pniu mózgu może zostać uszkodzony przez zaburzenie krążenia, zwykle w kontekście zespołu Wallenberga połączonego z zaburzeniami wrażliwości i niewydolnością nerwu czaszkowego lub, rzadko, przez guz.

Patologiczna kawitacja (Jamistość rdzenia) w szpiku szyjki macicy może uszkodzić znajdujące się tam włókna nerwowe. Od raka górnego wierzchołka płuca (Guz Pancoasta) sam bagażnik jest często uszkodzony. Jednak tzw. Uszkodzenie splotu, czyli uszkodzenie splotu nerwu ramiennego (np. W wypadku motocyklowym) w okolicy odcinka szyjnego kręgosłupa, może prowadzić do rozwoju zespołu Hornera. Ponadto zmiany zapalne lub guzy w dole środkowym mogą uszkodzić włókna nerwowe.

Przebieg zespołu Hornera

Jakie są konsekwencje zespołu Hornera?

Głównie objawy ze strony oczu są upośledzające dla osoby zainteresowanej. Szczególnie zaburzenie odruchu źrenicowego wyraźnie ogranicza percepcyjne zachowanie oka.

Opadanie powieki zwęża również pole widzenia (widoczny obszar oka) i pogarsza widzenie trójwymiarowe. Nie bez znaczenia jest również to, że zespół Hornera jest również bardzo stresujący psychicznie dla pacjenta, ponieważ zmienia się wyraz twarzy.