DIAGNOZA SŁABOŚCI LICZENIA

Jak diagnozowana jest kalkulacja słabości?

Należy dokonać rozróżnienia między Diagnozaktóry uznaje słabość arytmetyki za częściową słabość w rozumieniu ICD 10 i odróżnia ją od innych problemów w obszarze matematycznym, takich jak połączone zaburzenia umiejętności szkolnych lub trudności arytmetyczne, które można przypisać nieodpowiednemu nauczaniu.
Właśnie tak Dysleksja Zgodnie z klasyfikacją zawartą w ICD 10 (Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych, zmiana 10) dyskalkulia należy do tzw. ograniczone zaburzenia rozwojowe.
Problem dyskalkulii polega raczej na tym, że problem nie można wytłumaczyć brakiem inteligencji lub nieodpowiednim nauczaniem jest.

W związku z tym pojawia się trudność w odróżnieniu wyglądu od ogólnych problemów w nauce obliczania.

Zgodnie z ICD 10 od dyskalkulii należy odróżnić następujące formy problemów arytmetycznych:

Słaba umiejętność liczenia w wyniku nieodpowiedniego nauczania lub w wyniku deprywacji (= brak uwagi fizycznej i emocjonalnej).

Utrata umiejętności arytmetycznych już nabytych w wyniku uszkodzenia mózgu (= "nabyta" słabość arytmetyczna)

Słaba umiejętność liczenia z powodu niewystarczającej inteligencji (IQ <70)

W wyniku chorób organicznych, zaburzeń psychicznych lub upośledzeń (np .: zaburzenia czucia) słabości arytmetyczne (= „drugorzędne” słabości arytmetyczne).

Z jednej strony jest diagnostyka znormalizowane procedury testowe dostępne, które jednak, podobnie jak praca w klasie, tylko rozróżniają dobro od zła i nie analizują błędów jako takich. Nie każdy może przeprowadzić standardowe procedury testowe.
Ponieważ jednak nie chce się nazywać dziecka „słabą matematyką” lub „nie słabą matematyką”, a raczej chce pracować konkretnie nad problemami, należy przeprowadzić sensowną analizę. Można to zrobić tylko przez jakościowa analiza awarii i a jakościowa ocena technik obliczeniowych zdarzyć. W zasadzie wymaga to od studenta głośnego przemyślenia przy rozwiązywaniu zadań, czyli podania informacji o swoich metodach obliczeniowych. Tylko w ten sposób można określić subiektywne (= błędne, uciążliwe) algorytmy i przeanalizować błędne rozwiązania.
Subiektywne algorytmy można również określić szczególnie efektownie, gdy osoba testująca jest proszona o rozwiązanie problemu za pomocą materiałów (materiałów dydaktycznych). Podczas działania można rozpoznać, na przykład, czy jest to arytmetyka, czy liczenie itp.
Ponadto jednak dalsza diagnostyka musi być prowadzona w sposób ciągły, nawet podczas terapii. Ważne jest, aby przeanalizować błędy i zakwestionować konstrukcje myślowe dziecka. Mówi się o tzw Dalsza diagnostyka, co pozwala na ustalenie właściwych priorytetów terapii i ich wzajemne budowanie - krok po kroku.

Z reguły uczeń nie ponosi wyłącznej odpowiedzialności za rozwój trudności w nauce. Z tego powodu jako część diagnozy należy zawsze Pytania dotyczące domu i szkoły Być poproszony. Zarówno szkoła, jak i dom mają możliwość obserwacji dzieci, co oznacza, że oznaki trudności można dostrzec i rozwiązać na wczesnym etapie.
Wczesne wykrywanie odgrywa główną rolę we wszystkich problemach. Im wcześniej problemy zostaną rozpoznane i przeanalizowane, tym szybciej można uzyskać pomoc w zakresie sensownej terapii