Staphylococcus aureus

wprowadzenie

Termin Staphylococcus aureus odnosi się do bakterii Gram-dodatnich, która żyje w fakultatywnych warunkach beztlenowych (co oznacza, że ​​może przetrwać w obecności tlenu lub bez). Jak sama nazwa wskazuje, ma okrągły kształt ziarniaków, które zwykle występują w skupiskach. Różni się go od innych gronkowców za pomocą testu koagulazy. Jest to pozytywne w przypadku Staphylococcus aureus. Bakteria jest fakultatywnie patogenna. Oznacza to, że w odpowiednich warunkach, np. Osłabiony układ odpornościowy osoby zakażonej, może powodować różne choroby. Nie jest środkiem tworzącym zarodniki i nie jest mobilny. W szpitalach Staphylococcus aureus występuje zwykle jako bakteria szpitalna MRSA, która jest odporna na różne antybiotyki.

Dowiedz się więcej o Infekcja gronkowcem

Więcej o innych bakteriach z grupy gronkowców możesz dowiedzieć się na naszej stronie internetowej Staphylococci

Rozpoznaję infekcję po tych objawach

Bakteria Staphylococcus aureus może powodować różnorodne choroby, dlatego niewiele jest objawów, które jednoznacznie wskazują na zakażenie Staphylococcus aureus. Typowe objawy to klasyczne objawy zapalenia

• Zaczerwienienie,
• Obrzęk,
• Ból,
• Przegrzanie i
• Ograniczenie funkcji.

Objawy te występują na przykład w przypadku zakażenia rany, jęczmienia lub zapalenia worka oka. Ponieważ bakteria może powodować powstawanie ropy z powodu różnych czynników, obecność ropy jest często oznaką infekcji. Ta ropa może pojawić się jako część zapalenia jednego lub więcej mieszków włosowych. Ponadto bakteria może wywołać ogólnie ropień, a dokładniej ropień mózgu i zapalenie kości i szpiku, zapalenie szpiku kostnego.

Typowe dla zakażenia Staphylococcus aureus jest również rozwój posocznicy (zakażenia krwi) i zapalenia wsierdzia. Oba te zaburzenia towarzyszą objawom

• Gorączka,
• Dreszcze i
• Pędzące serce

ręka w rękę.

Sepsa może również prowadzić do zaburzeń świadomości, wymiotów, dreszczy i obniżenia ciśnienia krwi.

Poniższy artykuł może być również pomocny: To są objawy zatrucia krwi.

Zapalenie wsierdzia nadal objawia się nocnymi potami, utratą wagi, zmniejszoną wydajnością i zmniejszonym apetytem.

Więcej informacji na ten temat można znaleźć pod adresem: Prawidłowa interpretacja objawów zapalenia wsierdzia.

Jako część zapalenie płuc, zapalenie płuc, mogą wystąpić trudności w oddychaniu i gorączka.

W ramach „Staphylococcal Scalded Skin Syndrome” (SSSS) rozwija się gorączka, wysypka, zapalenie ucha środkowego, a później pęcherze, które po pewnym czasie pękają.

W ten sposób zostajesz zarażony

Bakteria Staphylococcus aureus jest w większości przenoszona przez infekcje wymazów. W tym celu konieczne jest, aby osoby lub przedmioty zakażone miały bezpośredni kontakt z inną osobą. Może się na przykład zdarzyć, że zaludniona klamka służy jako nośnik infekcji.

Gronkowce mogą również powodować inne infekcje drogą powietrzną, ale zdarza się to rzadko. Na przykład chorzy mogą uwolnić bakterie do powietrza, kaszląc i zarażając inne osoby. Transmisja jest stosunkowo powszechna, zwłaszcza przy bliskim kontakcie z osobą zakażoną. Jeśli jednak zostaną podjęte środki ostrożności, takie jak zachowanie pewnej bezpiecznej odległości lub noszenie odzieży ochronnej, dalsze infekcje są bardzo rzadkie.

Niemniej jednak infekcja gronkowcami jest zasadniczo niebezpieczna, ponieważ bakterie te mogą wytworzyć odporność, która bardzo utrudnia ich zabicie.

terapia

Infekcja Staphylococcus aureus niekoniecznie musi być leczona, jeśli zostanie wykryta na skórze. Powodem tego jest to, że niektórzy ludzie mają bakterię jako część naturalnej flory bakteryjnej skóry. Bakteria nie może rozwinąć swoich patogennych właściwości, co oznacza, że ​​dana osoba nie doświadcza żadnych odpowiednich objawów.

Jeśli jednak zostanie wykryty w kontekście posiewu krwi lub jeśli zostaną stwierdzone objawy, które są zgodne z zakażeniem gronkowcami, stosuje się antybiotykoterapię. W tym celu stosuje się różne składniki aktywne, w zależności od gatunku i odporności bakterii na niektóre antybiotyki.

Stosowane są następujące antybiotyki

Ze względu na naturę ściany komórkowej gronkowce, podobnie jak wszystkie inne bakterie Gram-dodatnie, są początkowo wrażliwe na antybiotyki beta-laktamowe. Do tych antybiotyków należą między innymi

• Metycylina,
• Penicyliny,
• Karbapenemy i
• Cefalosporyny w jaki sposób Cefuroksym.

Jednak większość szczepów gronkowców wykazuje obecnie jedną lub więcej oporności na te antybiotyki. Z tego powodu antybiotyki beta-laktamowe są często podawane w połączeniu z innym składnikiem aktywnym. Ta substancja czynna ma zapobiegać rozkładowi antybiotyku w bakterii. Należą do nich na przykład

• Kwas klawulanowy,
• Tazobaktam i
• Sulbaktam.

Oprócz antybiotyków beta-laktamowych można również stosować inne składniki aktywne, które mają różne mechanizmy działania. Te antybiotyki obejmują

• Klindamycyna,
• Ryfampicyna,
• Klarytromycyna,
• Azytromycyna,
• Erytromycyna lub
• Gentamycyna.

Jeśli występuje infekcja MRSA, zwykle jest to infekcja szczególna Zarezerwuj antybiotyki stosowane jako normalne antybiotyki są zwykle nieskuteczne. To się często zdarza

• Wankomycyna,
• Linezolid,
• Teikoplanina lub
• Doksycyklina

Posługiwać się.

Co to jest MRSA?

MRSA pierwotnie oznacza Oporny na metycylinę Staphylococcus aureus i oznacza bakterie z gatunku Staphylococcus aureus, które rozwinęły różnorodną oporność na metycylinę, a później inne antybiotyki. W międzyczasie termin MRSA jest powszechnie używany jako Wielodoporny Staphylococcus aureus tłumaczy to, co nie jest całkowicie poprawne. Termin ten jest jednak używany, ponieważ te szczepy bakteryjne wykazują dużą liczbę oporności na antybiotyki.

MRSA to typowy, wielooporny drobnoustrój szpitalny. Bakteria występuje tutaj bardzo często i jest odpowiedzialna za dużą liczbę zakażeń szpitalnych, w tym śmiertelnych.

Z jednej strony zarazek występuje na wielu powierzchniach, które nie są odpowiednio oczyszczone, z drugiej strony zarazek kolonizuje również wielu pacjentów i pracowników szpitala, którzy również mogą być źródłem infekcji.

Infekcje MRSA stanowią duże zagrożenie dla zdrowia, dlatego osoby należące do grupy ryzyka są poddawane badaniom przesiewowym przed przyjęciem do szpitala. Zakażeni pacjenci są izolowani w szpitalu.

Podczas rehabilitacji nosicieli MRSA, którzy nie są chorzy, zaleca się kąpiele dezynfekujące całego ciała.

Przeczytaj także nasz artykuł: Transmisja MRSA.

Sepsa wywołana przez Staphylococcus aureus

Do posocznicy gronkowcowej dochodzi, gdy następuje znaczny wzrost liczby bakterii we krwi, co powoduje silną odpowiedź immunologiczną. Jednak ta reakcja i bakterie również niosą ze sobą ryzyko śmiertelnej niewydolności wielonarządowej.

Portal wejściowy bakterii może mieć różne lokalizacje. Po utworzeniu się ropnia i późniejszej infiltracji otaczającej, nieuszkodzonej tkanki, Staphylococcus aureus może zaatakować zaopatrujące naczynia krwionośne. Ponadto bakteria może stosunkowo dobrze osadzać się na powierzchownych ranach skóry, a następnie infiltrować naczynia. Wprowadzone na stałe kaniule żylne i centralne cewniki żylne (CVC) również stwarzają szczególne ryzyko rozwoju posocznicy gronkowcowej, ponieważ umożliwia to również bakteriom dostanie się do naczyń krwionośnych.

Cechą szczególną może być Staphylococcus aureus Superantygen, produkt bakterii, który wywołuje masową reakcję układu odpornościowego. Zwykle powoduje to typowe objawy posocznicy

• Gorączka,
• Kołatanie serca,
• Zaszokować,
• obniżone ciśnienie krwi,
• Zaburzenia świadomości,
• Wymioty i
• zwiększone oddychanie.

Zwykle prowadzi to do niewydolności wielonarządowej z potencjalnie śmiertelnymi konsekwencjami. Rozpoznanie ustala się na podstawie objawów klinicznych i wykrycia bakterii we krwi poprzez posiew krwi.

Posocznica gronkowcowa występuje częściej u kobiet stosujących tampony podczas menstruacji, ponieważ stwarzają one dobre warunki do namnażania się bakterii. Stąd to nie bakteria, ale superantygen dostaje się do krwiobiegu i rozwija swoje działanie. Ten tak zwany zespół wstrząsu toksycznego jest jednak ogólnie bardzo rzadki - tylko około jedna trzecia kobiet jest nosicielami odpowiedzialnej bakterii w bardzo małych ilościach w swojej florze pochwy, a rozwojowi zespołu można przeciwdziałać, często zmieniając tampon i stosując tampony o niskiej chłonności .

Infekcja po operacji

Po operacji różne czynniki mogą wywołać infekcję Staphylococcus aureus. Z jednej strony system odpornościowy jest szczególnie osłabiony po operacji, co sprzyja infekcji. Z drugiej strony zarazki szpitalne, takie jak MRSA, często występują w szpitalach i mogą zarazić pacjenta. Promowane jest również zakażenie przez ranę chirurgiczną, co stwarza bakterii dobre warunki do kolonizacji. Operowanych jest więcej starszych pacjentów niż młodych pacjentów. Osoby te mają na ogół słabszy układ odpornościowy niż osoby młodsze.

Wszystkie te czynniki prowadzą do częstszych zakażeń Staphylococcus aureus pooperacyjnych. W rezultacie mogą wystąpić typowe choroby wywoływane przez Staphylococcus aureus.Jednak posocznica, zapalenie wsierdzia lub zakażenie ran są szczególnie częste. Konieczne jest leczenie tych chorób antybiotykami, w przeciwnym razie mogą być śmiertelne.

Występowanie

Tutaj Staphylococcus aureus występuje również naturalnie w organizmie:

skóra

Staphylococcus aureus występuje trwale na skórze do 20% populacji. Staphylococcus aureus jest czasowo wykrywalny nawet u 80% populacji. Wyższy odsetek mają pracownicy szpitali lub osoby często hospitalizowane. Bakteria nie wykazuje żadnych właściwości patogennych, ale stanowi część normalnej flory skóry. Jednak osoby te mogą również działać jako nosiciele i zarażać inne osoby Staphylococcus aureus. Jest to szczególnie problematyczne w przypadku MRSA.

nos

Oprócz skóry Staphylococcus aureus można również znaleźć w błonach śluzowych. Szczególnie dotknięta jest błonę śluzową nosa, zatok i gardła. Jest to wyższy odsetek dla pracowników szpitali lub osób, które często są pacjentami szpitali, niż dla populacji ogólnej. Bakterie w błonach śluzowych mogą być również przyczyną infekcji u innych ludzi.

ucho

Staphylococcus aureus może również powodować infekcję ucha środkowego, a następnie zapalenie ucha środkowego. Bakteria dostaje się tam przez trąbkę uszną, która również Tuba auditiva lub trąbka Eustachiusza jest nazywany. Stanowi to połączenie między uchem środkowym a nosem lub gardłem. Zwykle zakażone jest tylko jedno ucho środkowe.

Następujące przypadki Staphylococcus aureus są patologiczne:

krew

Wykrycie Staphylococcus aureus we krwi zawsze ma wartość chorobową. Bakteria może się dobrze namnażać we krwi i powodować zapalenie wsierdzia oraz posocznicę. Drogi dostępu bakterii do krwi mogą być zróżnicowane. Po utworzeniu się ropnia Staphylococcus aureus może następnie infiltrować otaczającą, nienaruszoną tkankę i atakować zaopatrujące ją naczynia krwionośne. Ponadto bakteria może stosunkowo dobrze osadzać się na powierzchownych ranach skóry, a także z czasem infiltrować naczynia. Wprowadzone na stałe kaniule żylne i centralne cewniki żylne (CVC) również stwarzają szczególne ryzyko rozwoju posocznicy gronkowcowej, ponieważ umożliwia to bakteriom dotarcie do naczyń krwionośnych poprzez migrację w dół struktur plastikowych.

ropień

Staphylococcus aureus może infiltrować i niszczyć zdrową ludzką tkankę dzięki różnym enzymom, które uwalnia. Może to prowadzić do rozwoju ropnia. Powstanie ropnia zawsze stwarza ryzyko infiltracji okolicznych naczyń krwionośnych, co może prowadzić do posocznicy. Bakteria może być czasami wykryta w tym ropniu poprzez hodowlę mikrobiologiczną.

Pryszcze

Pryszcz jest spowodowany zatykaniem się porów w skórze. Z reguły nie ma żadnych komplikacji, gdy pojawia się pryszcz. Zaparcia mogą być spowodowane różnymi substancjami. Między innymi pot lub łój mogą powodować niedrożność. Stwarza to dobre warunki do kolonizacji przez bakterie chorobotwórcze, takie jak Staphylococcus aureus. Tutaj bakteria może się rozmnażać i wywoływać dalsze objawy. W skrajnych przypadkach pryszcz może rozprzestrzenić się do wrzenia, karbunkułu lub ropnia. Istnieje ryzyko rozwoju sepsy.