Leczenie nadczynności tarczycy

Synonimy w najszerszym znaczeniu

Nadczynność tarczycy, choroba Gravesa-Basedowa, immunogenna nadczynność tarczycy, wole z niedoborem jodu, wole, guzki gorące, guzki autonomiczne

Terapia medyczna

Terapia tyreostatyczna (przeciwtarczycowa) powstrzymuje nadprodukcję hormonów w tarczycy.

Wszyscy pacjenci z nadczynnością tarczycy (nadczynnością tarczycy) otrzymują leczenie do czasu uzyskania prawidłowej czynności tarczycy (= eutyreozy).

Czy jesteś zainteresowany farmakoterapią nadczynności tarczycy? Więcej informacji znajdziesz w następnym artykule: Leki przeciwtarczycowe

Środki przeciwtarczycowe zawierające siarkę, takie jak tiamazol (np. Favisatn®), propylotiouracyl (np. Propycil®) lub karbimazol (np. Car®) hamują tworzenie prekursorów hormonów tarczycy. Należy go przyjmować przez 6-8 dni, zanim wystąpi efekt (= okres utajenia).

Inną grupą leków przeciwtarczycowych są nadchlorany, np Nadchloran sodu (np. Irenat®). Zapobiegają wchłanianiu jodu przez tarczycę, co prowadzi do upośledzenia produkcji hormonów. Leki te działają szybko, dzięki czemu działają szybciej.

Możliwe skutki uboczne leczenia tyreostatykami to reakcje alergiczne z wysypką, gorączką, bólami stawów lub mięśni.
Ponadto liczba białych krwinek (= leukocytów) i liczba płytek krwi (= trombocytów) może spaść, dlatego podczas farmakoterapii należy regularnie kontrolować morfologię krwi.

Po odstawieniu leku, zwłaszcza w chorobie Gravesa-Basedowa, tarczyca ponownie staje się nadczynna, dlatego w przypadku eutyreozy, tj. normalna czynność tarczycy, terapia jodem promieniotwórczym lub zabieg chirurgiczny.

Jeśli pacjent ma chorobę Gravesa-Basedowa, należy za wszelką cenę unikać niedoczynności tarczycy, ponieważ istniejąca orbitopatia endokrynologiczna (patrz nadczynność tarczycy) może się pogorszyć w tych warunkach.

Jeśli częstość akcji serca wzrasta, β-adrenolityki można podawać niezależnie od leczenia tyreostatykami, w tym również hamuje konwersję hormonu tarczycy T4 do hormonu T3, który jest bardziej aktywną formą obu hormonów.

Więcej na ten temat na: Leki na tarczycę

operacja

Leczenie chirurgiczne przeprowadza się, gdy występuje wyraźne powiększenie tarczycy (wole) i pojawiają się oznaki przemieszczenia sąsiednich struktur z powodu powiększenia tarczycy. Jeśli podejrzewa się złośliwą zmianę w tarczycy (Rak tarczycy), należy również wykonać operację. Również przełom tyreotoksyczny jest wskazaniem do operacyjnego leczenia nadczynności tarczycy.

W przypadku autonomicznego obszaru tarczycy zabiegiem z wyboru jest zabieg operacyjny.
Po operacji, w zależności od wielkości pozostałej tkanki, może dojść do niedoczynności tarczycy, dlatego konieczna jest pooperacyjna (= pooperacyjna) kontrola poziomu TSH.

Przeczytaj także: Usunięcie tarczycy.

Uwaga: operacja

Niezwykle ważne jest, aby przed operacją utrzymać prawidłową czynność tarczycy za pomocą leków, ponieważ podczas operacji mogą wystąpić powikłania.

Pacjenci z chorobą Gravesa-Basedowa otrzymują tak zwaną prawie całkowitą resekcję tarczycy: narząd zostaje usunięty do pozostałej objętości 2 ml.

W przypadku podejrzenia złośliwego guza tarczycy tarczyca zostaje całkowicie usunięta.

Po operacji należy uzupełnić hormony tarczycy tj. zastąpiony, ponieważ narząd nie może już produkować lub nie wytwarzać wystarczającej ilości hormonów, których potrzebuje organizm.

Uwaga: powikłanie chirurgiczne

Możliwym powikłaniem operacji tarczycy jest podrażnienie lub uszkodzenie nerwu wstecznego (=Nawracający nerw z N. vagus), która przebiega w pobliżu tarczycy. Jeśli pacjent jest podrażniony lub zraniony podczas operacji, może to prowadzić do chrypki i utrudnionego oddychania.

Operacja nie jest możliwa, jeśli objawy powodują małe i rozproszone nadczynne obszary tarczycy lub pacjent nie może być operowany z powodu innych chorób lub ograniczeń (= nieoperacja)

Terapia jodem radioizotopowym 131 jodem

W tej formie terapii pacjent otrzymuje radioaktywny jod (jod 131), który jest magazynowany w tarczycy, ale nie może być wykorzystany do tworzenia hormonów tarczycy: niszczy powiększone komórki tarczycy pod wpływem promieniowania radioaktywnego. W ten sposób komórki wytwarzające hormony giną, a nadmierna produkcja hormonów zostaje zmniejszona.

Tę opcję terapii można rozważyć w przypadku następujących pacjentów:

• Pacjenci z chorobą Gravesa-Basedowa
• w obecności autonomicznych obszarów tarczycy
• w przypadku nawrotu (= nawrotu) nadczynności tarczycy pomimo usunięcia gruczołu tarczowego
• jeśli pacjent nie może być operowany
• jeśli występuje stale pogarszająca się orbitopatia endokrynologiczna

Pacjentki w okresie wzrostu, w ciąży lub karmiące piersią nie powinny otrzymywać terapii jodem promieniotwórczym. Ta forma terapii nie jest również odpowiednia dla osób podejrzewających złośliwego guza tarczycy (= przeciwwskazane).

Zapalenie tarczycy wywołane promieniowaniem (= związane z promieniowaniem Zapalenie tarczycy), jeden Niedoczynność tarczycy (=Niedoczynność tarczycy) lub już istniejącą Nadczynność tarczycy (Nadczynność tarczycy).

Po terapii jodem radioizotopowym regularnie kontroluje się czynność tarczycy (początkowo ściśle, później corocznie), ponieważ ewentualna niedoczynność tarczycy może się rozwinąć po latach od terapii.

Leczenie orbitopatii endokrynologicznej

Można zastosować lokalne środki zapobiegające wysychaniu rogówki: nawilżenie krople do oczu lub szklany bandaż do zegarka, który to robi oko utrzymuje wilgoć, gdy pacjent nie może już zamknąć pokrywy.
Ponadto oczodół może być naświetlany i / lub można przeprowadzić terapię kortykosteroidami (np. Kortyzonem) w celu zahamowania autoimmunologicznej reakcji zapalnej w oczodole.

Komplikacje

Plik przełom tyreotoksyczny lub. śpiączka (= Utrata przytomności) to powikłania nadczynności tarczycy. Ten stan często występuje po podaniu leków zawierających jod lub środków kontrastowych Diagnostyka rentgenowska w trakcie lub po zaprzestaniu stosowania leków na tarczycę, które ograniczyły czynność tarczycy.

Kryzys lub śpiączka w nadczynności tarczycy ma trzy etapy:

Na etapie I. pacjent ma przyspieszone tętno o ponad 150 uderzeń na minutę lub migotanie przedsionków. Pocisz się bardziej i tracisz dużo płynów (wysuszenie), a temperatura dochodzi do 41 ° Celsjusza.
Pacjenci wymiotują i mają biegunkę, są również bardzo niespokojni i drżący. Widoczne jest osłabienie mięśni.

Na etapie II Jeśli chorzy dotknięci chorobą są zdezorientowani oprócz wymienionych powyżej objawów, mają zaburzenia świadomości i nie reagują odpowiednio na bodźce zewnętrzne (= senność).

Etap III charakteryzuje się dodatkową śpiączką, którą może utrudniać niewydolność krążenia.

Pacjenci z przełomem tyreotoksycznym muszą być leczeni na oddziale intensywnej terapii, ponieważ choroba jest ciężka.

Terapia przyczynowa polega na szybkim zahamowaniu nadmiernej syntezy hormonów, którą osiąga się przez dożylne podanie Leki przeciw tarczycy jest osiągnięte.

W przypadku zagrażającego życiu zatrucia jodem osocze krwi można wypłukać w postaci Proces plazmowy mieć miejsce lub a interwencja chirurgiczna można wykonać, aby prawie całkowicie usunąć tarczycę.

Leczenie objawów polega na podawaniu płynów, soli (= elektrolitów) i kalorii we wlewie.
Ponadto will blokery receptorów ß w leczeniu przyspieszenia akcji serca i wysokie ciśnienie krwi a środki fizyczne, takie jak przeziębienie, powinny obniżyć gorączkę.

Do jednego zakrzepica Aby temu zapobiec, używa się narkotyków Profilaktyka zakrzepicy administrowana (np. Kwas acetylosalicylowy: TAK JAKS 100).