Problemy-The-Learning

ADHD i rodzina

Synonimy w szerszym znaczeniu

Synonimy w szerszym znaczeniu

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, zespół niespokojnego Philippa, zespół niespokojnego Philippa, zespół psychoorganiczny (POS), zespół nadpobudliwości, zespół hiperkinetyczny (HKS), zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, ADHD, zaburzenia uwagi - nadpobudliwość - zaburzenie (ADHD), zespół minimalnego mózgu z zaburzeniami uwagi i zachowania Zaburzenia koncentracji, Fidgety Phil, ADD.

opis

Wymienienie różnych pól symptomów ADHD już jasno pokazuje, że wynikające z tego konsekwencje obciążają również rodzinę dziecka z ADHD. Bez rodziny, która ostatecznie oferuje również ważne wsparcie w terapii, dziecko z ADHD jest bezradne wobec swoich problemów. Pod tym względem członkowie rodziny, a zwłaszcza rodzice, będą wymagać dużo wytrwałości.

Nie wystarczy, że orzeczenie „ADHD” jest podejmowane w kontekście diagnozy. Chociaż problemy mają wtedy nazwę i wiele rzeczy jest być może łatwiejszych do zrozumienia i zinterpretowania, to jednak w terapii zaczyna się długa diagnoza. Po postawieniu diagnozy pierwszą rzeczą do zrobienia jest zebranie wszystkich informacji i zaprojektowanie indywidualnej terapii dla dziecka zgodnie z jego problemami, możliwościami i umiejętnościami. W żargonie technicznym terapia specyficzna dla ADHD jest określana jako indywidualna i multimodalna, co oznacza, że należy znaleźć terapię dostosowaną do dziecka i łączącą różne obszary terapeutyczne. Terapia ADHD rzadko lub nigdy nie może być jednostronna, tak więc na przykład przy samej terapii lekowej można stworzyć tylko podstawowe warunki wstępne, które umożliwiają dziecku wspólną pracę nad innymi widocznymi obszarami objawowymi.

Podstawowym warunkiem powodzenia określonych form terapii jest istnienie relacji zaufania między dzieckiem a terapeutą / lekarzem oraz między rodzicami a terapeutą / lekarzem. Jest to jedyny sposób, aby zapewnić, że podstawowe i nowo poznane treści nie tylko są przyswajane podczas terapii, ale także muszą być kontynuowane i ćwiczone w domu.

Akumulacja rodzinna

Dlaczego przypadki ADHD występują częściej w niektórych przypadkach, można odpowiedzieć spontanicznie za pomocą dwóch hipotez.

ADHD jest dziedziczone
Za wystąpienie problemu odpowiada niespójny styl rodzicielski.

Dziś wiemy, że objawy ADHD wynikają ze zmienionego funkcjonowania mózgu i że brak równowagi w substancjach przekaźnikowych może ostatecznie zostać pociągnięty do odpowiedzialności za wystąpienie różnych objawów. Objawy ADHD mogą więc opierać się nie tylko na wychowaniu. Wiemy jednak również, że szczególnie w przypadku ADHD niekonsekwentny i niekonsekwentny styl rodzicielski może w szczególny sposób pogorszyć problem i nasilić objawy.
Nie tylko z tego powodu wychowanie odgrywa ważną i wspierającą rolę w terapii.

Rodzice a ADHD

Ważne jest, aby rodzice nauczyli się radzić sobie z problemami, które na co dzień napotyka ich zachowanie dziecka.

Rodzice powinni pomyśleć o następujących aspektach przed rozmową z lekarzem, terapeutą lub poradnią pedagogiczną i krytycznie spojrzeć na sytuację:

Jakie sytuacje w życiu codziennym pociągają za sobą niepożądane zachowanie dziecka?
Jakie rzeczy są pozytywne w moim dziecku?
Regulować? Czy w domu są rzeczywiście jasne zasady? Czy zwracam uwagę na konsekwentne przestrzeganie tego samego?

Zachowanie dziecka powinno być konsekwentnie obserwowane przez okres co najmniej sześciu miesięcy przed postawieniem diagnozy. Anomalie powinny również pojawić się w kilku dziedzinach życia.W takim przypadku przeprowadza się przede wszystkim osobistą ocenę sytuacji i analizę wszystkich czynników stresogennych. We współpracy z poradnią, lekarzem lub psychologiem dziecięcym i młodzieżowym itp. Można wtedy rozpocząć pierwsze kroki diagnostyczne, na których następnie opierają się działania terapeutyczne.

W ramach terapii indywidualnej należy zawsze brać pod uwagę:

Rodzice są szczególnie odpowiedzialni za powodzenie działań terapeutycznych.
Zasady, które są ustalane w ramach terapii, muszą być również brane pod uwagę i wdrażane w środowisku rodzinnym.
Zasady muszą być sformułowane w sposób jasny i zrozumiały. Oznacza to również, że jest jasno określone, co dzieje się w przypadku niezgodności. Pochwała za zgodność jest równie ważna. W związku z tym:
O ile to możliwe i szczerze, chwal swoje dziecko.
Postaraj się zaangażować wszystkich zaangażowanych w wychowanie w holistyczną koncepcję wychowania. Nic nie jest bardziej przeszkodą niż niespójny styl rodzicielski

Promocja w środowisku domowym

Terapia - bez względu na to, jak bardzo jest indywidualna - nie może odnosić się do wszystkich dziedzin życia dziecka. Oprócz faktycznej praktyki działań terapeutycznych w obszarze edukacji leczniczej lub psychoterapeutycznej obejmuje zebranie i pogłębienie wszystkiego, czego nauczyliśmy się w środowisku domowym. Oznacza to, że terapeuta omawia z rodzicami kroki terapeutyczne, które są następnie wypracowywane wspólnie z dziećmi w ramach terapii, ale które następnie należy zastosować i pogłębić w domu.

Dla rodziców to wsparcie w środowisku domowym nie zawsze jest łatwe, poza wieloma stresującymi sytuacjami, które wynikają z zachowań typowych dla ADHD. W wielu przypadkach pojawia się poczucie, że nigdy nie robimy wystarczająco dużo, być może postępujemy niewłaściwie, a zwłaszcza gdy w domu mieszka inne rodzeństwo, trwałe poczucie, że nie jest w stanie jednakowo oddać sprawiedliwości wszystkim dzieciom. Jeśli czujesz, że nie możesz już samodzielnie poradzić sobie z problemami, zasięgnij profesjonalnej porady i pomocy. Może to na przykład oznaczać, że samemu uczysz terapeuty i / lub sam szukasz pomocy, czy to w formie kontaktu z poradnią rodzinną, czy też w formie wizyty u terapeuty. Fakt, że czujesz, że potrzebujesz pomocy, nie powinien cię przerażać. Bądź ze sobą szczery; tylko w ten sposób Ty, Twoje dziecko z ADHD i Twoja rodzina macie szansę!

Przeczytaj więcej na ten temat: Jak rozpoznać problemy behawioralne u niemowląt

Zachowanie rodzicielskie

Przede wszystkim w wychowaniu dziecka z ADHD nie obowiązują inne zasady niż w wychowaniu dziecka bez ADHD. Szczególnie ważne są na przykład:

Formułowanie jasnych zasad.
Przestrzeganie tych zasad ze wszystkimi jasno określonymi konsekwencjami i konsekwencjami.
Pochwała - zawsze, gdy ma to sens (bez nadmiernych pochwał, bez pochwał, które są zbyt rzadkie)
Uwielbiam to, że dziecko wciąż może odczuwać kryzys, na przykład kiedy sam starasz się nigdy nie być niesprawiedliwym.
Opiekuj się, zawsze słuchając problemów i zmartwień dziecka.
Czas - aby to zrobić, nie musisz być dostępny przez całą dobę. Naucz się efektywnie i rozsądnie wykorzystywać czas razem z dzieckiem.

Proszę również zwrócić uwagę na wymienione poniżej aspekty, które należy uważać nie tylko za sensowne i przydatne w kontekście wychowania dziecka z ADHD. Pisane są z perspektywy dziecka i mają pobudzać do myślenia:

Niekoniecznie muszę dostawać wszystko, czego chcę. Czasami po prostu sprawdzam, jak daleko mogę się posunąć. Spełnij moje życzenia, kiedy na to zasłużyłem!
Daj mi jasne i zrozumiałe instrukcje. Wtedy wiem, gdzie jestem.
Nie bądź zmienny. To, co mi raz powiesz, powinno mieć zastosowanie nie tylko w tej sytuacji.
Zgódź się. Jeśli jedna zabrania mi czegoś, na co pozwala mi druga, to nie wiem już, gdzie jestem. Uwierz mi: w pewnym momencie sprytnie to wykorzystam!
Zrobię wszystko, co mogę zrobić sam Nie pomagaj mi w rzeczach, które każde dziecko może zrobić samodzielnie.
Nie musisz mnie pocieszać każdą małą dolegliwością, jakby to był wielki dramat. Uwierz mi: w pewnym momencie zmienię każdą małą rzecz w wielkie wydarzenie.
Myślę, że pochwały są świetne. Ale nie przesadzaj. Musisz być poważny.
Możesz mnie obiektywnie krytykować. Daj mi instrukcje, jak mogę zrobić to lepiej. Nie zabijaj mnie To nie pomaga żadnemu z nas.
Spróbuj odpowiedzieć na moje pytania.
Wyjaśnij mi rzeczy, których niekoniecznie od razu rozumiem.
Właściwie wykorzystaj czas, który masz dla mnie. Zagraj ze mną w fajną grę lub przeczytaj mi świetną historię. W takim razie rób ze mną rzeczy, których sam nie potrafię, lub rzeczy, które z tobą lubię najbardziej.
Przyznaj się do błędów i pomóż mi (pośrednio) wyjść z bałaganu.
Mogę cię przeprosić za wszelkie pomyłki. Jeśli nie, to muszę się nauczyć. Czy możesz mnie też przeprosić, jeśli nie zachowałeś się tak dobrze?
Nie bądź „starszym nauczycielem”. Wyjaśnij mi wszystko poprawnie, ale w taki sposób, że ja też je rozumiem. Niech hasła typu: „Od razu to wiedziałem…” będą łatwe.
Nie pozwól moim wariatom. Więc odejdź, nie reaguj na to .... Jeśli się wyładowałem, na pewno zobaczę, że moje zachowanie było całkowicie złe (nawet jeśli niechętnie się do tego przyznam).

Współpraca wszystkich zaangażowanych w edukację

Wydaje się prawdopodobne: tylko jeśli przestrzegane spójne zasady a dziecko może korzystać ze swoich jednostek treningowych w dowolnym miejscu w ramach terapii indywidualnej, zachowania ujawniają się trwale. Tylko w ten sposób można osiągnąć sukces.

Szczególnie wiele można osiągnąć w domu - poprzez „normalne” i codzienne rzeczy, takie jak gry - zwłaszcza gry tradycyjne - oraz zmniejszenie konsumpcji gier komputerowych i telewizji.
Trening autogenny, wyimaginowane podróże, a być może nawet joga, opisują ćwiczenia relaksacyjne, które można wykonywać prawie wszędzie.

W domu można również bardzo dobrze ćwiczyć podstawowe ćwiczenia motoryki małej. Oprócz prostych rzeczy, które wszyscy znamy z dzieciństwa, takich jak kolorowanie, ugniatanie, majsterkowanie itp., Gry palcowe odgrywają ważną rolę. Równowaga i wszelkie ćwiczenia trenujące motorykę dużą są również ważną częścią. Dzieci nadaktywne muszą nauczyć się być świadomym własnego ciała i odpowiednio „dawkować” swoje siły. Oznacza to, że dzieci mogą gdzieś „odpocząć” i naprawdę „odpocząć”. W szczególności można tu wymienić skoki na trampolinie, ale także wszelkiego rodzaju gry w piłkę.

Niezbędnym towarzyszem terapii jest POCHWAŁA! Oczywiście na pochwałę trzeba zasłużyć. Nie ma nic gorszego niż otrzymywanie ogromnych pochwał za każdą najmniejszą rzecz, zwłaszcza jeśli wcześniej było mało pochwał.

Bądź dobrym „trenerem” swojego dziecka!

ADHD - potrzeba dzieci więcej uwagi i ponad wszystko Opieka i czas. Zasadniczo musisz być gotowy, aby dać to swojemu dziecku. Możesz rozróżnić „aktywny” i „pasywny” czas spędzany z dzieckiem. „Aktywny czas” oznacza: czas spędzony z dzieckiem i nikt nas nie rozprasza. Jestem teraz dla mojego dziecka, inne rzeczy robię później.
Z drugiej strony „pasywny czas” oznaczałby: jestem tam, ale wciąż nie mam czasu.

Zauważysz, że niektóre aspekty mają również ogólnie pozytywny wpływ na życie rodzinne. Poniższe dotyczy wszystkich punktów wymienionych poniżej: staraj się zachować spokój, nawet w krytycznych fazach!
Zasady dotyczące Twojego życia jako trenera dziecka z ADHD:

stabilna rutyna dnia codziennego: istotne elementy codziennego życia powracają - nawet podczas wakacji czy przy specjalnych okazjach.
Twórz rytuały: przytulanie lub opowiadanie historii przed pójściem spać. Wspólne wycieczki, wspólne lekcje gry ...
Upewnij się, że nie ma stresu związanego z wolnym czasem w postaci pośpiechu z jednego spotkania na drugie. Ogranicz hobby swojego dziecka zgodnie z zasadą: mniej znaczy więcej!
Daj swojemu dziecku odpowiedzialność i pozwól mu brać udział w Twojej codziennej pracy (przygotowania do gotowania, zakupy, ...).
Nie udawaj idealnego świata dla swojego dziecka. Jeśli konflikt prowadzi do kłótni, to robią, ale pokaż dziecku, że konflikt ma zostać rozwiązany i że pojednanie jest częścią każdego sporu.
Nie doświadczysz wielu zmartwień i problemów swojego dziecka, jeśli staniesz przed nim i powiesz: „Powiedz mi, co cię trapi!”. Znacznie bardziej prawdopodobne jest, że dowiesz się o problemach, jeśli Twoje dziecko tak naprawdę nie zauważa, że jest „słuchane”, a mianowicie w sytuacjach przyjemnych i stosunkowo niestresujących, zwykle po prostu „na boku”. Tutaj możesz ponownie zobaczyć, jak ważny jest aktywny czas z dzieckiem.

ZAGROŻENIE:

Musisz nie przez całą dobę bądź dostępny dla swojego dziecka.
ALE: Czas spędzony z dzieckiem powinien być w całości jego.
To znaczy. Faz gry nie można wtedy przerywać rozmowami telefonicznymi z najlepszym przyjacielem.

Porady edukacyjne

Poradnie pedagogiczne poszczególnych stowarzyszeń charytatywnych oferują możliwość uzyskania wstępnych informacji. Mogą być używane, gdy pojawiają się problemy z edukacją domową. Jak widać z tego opisu, poradnie pedagogiczne muszą obejmować szeroki zakres, aby móc zaoferować szeroki zakres pomocy (Przeczytaj także na ten temat: Pomoc edukacyjna - co to jest?)
Nie każdemu jest łatwo zwrócić się do odpowiednich urzędów. Myśl o niepowodzeniu zbyt mocno gryzie umysły prawnych opiekunów. W rzeczywistości jest odwrotnie. Przecież uznano, że coś jest nie tak i zrozumiałe jest wtedy tylko uzyskanie informacji od agencji, które specjalizują się w takich problematycznych obszarach. W końcu nic innego nie robisz, jeśli jesteś fizycznie chory w inny sposób.

Kiedy rodzice zrobili pierwszy krok w kierunku porady rodzicielskiej, problem jest zwykle najpierw opisywany w tak zwanej „rozmowie wstępnej”. Można również omówić możliwe przyczyny.
Ponieważ doradcy edukacyjni podlegają ogólnemu obowiązkowi zachowania poufności i mogą zostać z tego zwolnieni tylko przez rodziców, szczegóły rozmowy nie mogą być przekazywane dalej. O tym, czy iw jakim stopniu zwolnienie z obowiązku zachowania tajemnicy ma sens w dalszym toku terapii, może być podejmowane wielokrotnie w odpowiednim czasie. Pożądane byłoby, aby przynajmniej wszyscy zaangażowani w wychowanie zostali poinformowani, aby móc udzielać wsparcia możliwie całościowo.
Z reguły po konsultacji wstępnej następuje badanie diagnostyczne, jeśli podejrzewa się upośledzenie. W kontekście diagnostyki stosuje się specjalne standardowe procedury, które mogą różnić się od poradni do poradni. Oprócz diagnostyki inteligencji i badań psychologicznych można podjąć różne inne środki diagnostyczne.
Po zidentyfikowaniu problemu opracowywany jest indywidualny plan terapii i wsparcia, który powinien dotyczyć wszystkich obszarów problemowych. Nie musi to jednak oznaczać, że wszystkie obszary wymagające terapii są natychmiast „leczone”. Z reguły początek ma miejsce w obszarach, które są szczególnie dotknięte; inne obszary można następnie zintegrować.

Ze względu na ich powszechne stosowanie poradnie edukacyjne są właściwie wszędzie i przeważnie w bliskiej odległościmożna znaleźć. Porad edukacyjnych i ewentualnych punktów kontaktowych oferują różne organizacje charytatywne, na przykład Stowarzyszenie Caritas, Arbeiterwohlfahrt, urząd ds. Młodzieży, praca diakonatu itp. Rodzice mają ustawowe prawo do porad edukacyjnych, o ile te porady edukacyjne są bezpłatne.

Terapia ADHD

Tutaj masz Dalsza informacja o możliwej terapii ADHD:

Terapia lekowa: leki na ADHD
Psychoterapia i ADHD
w szczególności: psychologia głębi i terapia behawioralna
Edukacja lecznicza i ADHD
Terapia żywieniowa z różnymi opcjami: żywienie ADHD
homeopatia i ADHD
Techniki relaksacyjne takie jak: joga, trening autogenny, progresywne rozluźnienie mięśni.

Inne problemy z ADHD

ADHD
Przyczyny ADHD
Objawy ADHD
Diagnoza ADHD
Terapia ADHD

Edukacja lecznicza ADHD
- Psychoterapia ADHD
- Psychologia głębi
- Terapia behawioralna
- joga
- Trening autogenny
Leki na ADHD
- Metylofenidat
- Ritalin
- Leki przeciwdepresyjne
Dieta ADHD
ADHD i rodzina
Gry edukacyjne