Pierścień do ucha
Synonimy w szerszym znaczeniu
Otematoma, ucho dzwonka, ucho boksera, ucho kalafiora
Angielski: othematoma, auricular hematoma
definicja
(Ot = ucho, krwiak = siniak)
Otematoma to rodzaj siniaka („siniaka”) lub obrzęku z nagromadzeniem wydzieliny w małżowinie usznej. Często wysięk jest mieszaniną obu. Dotyczy to tylko ucha zewnętrznego. Jest to nagromadzenie krwi lub surowicy między chrząstką a skórą chrząstki.
Podsumowanie
Othematoma to obrzęk małżowiny usznej. Krew lub surowica gromadzi się. Otematoma występuje głównie u zapaśników, ponieważ jest przede wszystkim wynikiem bezpośredniej przemocy. Terapia polega na nakłuwaniu wysięku (ściągnięciu siniaka strzykawką). Jeśli othematoma nie jest leczona, rozwija się trwałe zniekształcenie ucha, które ekspert nazywa uchem pierścienia.
Występowanie w populacji (epidemiologia)
Othematoma występuje szczególnie często u zapaśników i bokserów, w tym określenie „kolczyk”. Osoby, które np. W pracy noszą worki na ramieniu przy uszach, również cierpią z powodu takiej zmiany. Samo położenie się na złożonym małżowinie usznym może również skutkować otemieniem.
Rysunek ucha
- Ucho zewnętrzne
- bębenek
- Narząd równowagi
- Nerw słuchowy (nervusousticus)
- rura
- Proces wyrostka sutkowatego
przyczyny
Przyczyną othematoma (ucha Ringera) jest siła, która jest styczna (bezpośrednio uderzająca), ścinająca (szczotkująca wzdłuż małżowiny usznej). To brutalna przemoc.
Objawy / skargi
Otematoma (ucho pierścieniowe) rzadko dotyka pacjenta. Obrzęk jest zwykle bezbolesny, ale wyraźnie widoczny, przez co istnieją ograniczenia kosmetyczne. Słuch zwykle nie jest osłabiony.
Komplikacje
Nieleczone othematomy tworzą po pewnym czasie pozostałość tkanki łącznej. Siniak zostaje zastąpiony tkanką łączną. Zaatakowane uszy zostają następnie trwale oszpecone. Ten wygląd jest również nazywany „kolczykiem”, „ucho pudełkowe” lub „ucho kalafiora”.
diagnoza
Otematoma jest zwykle łatwo rozpoznawalna. Objawia się wybrzuszeniem na przedniej części małżowiny usznej. Jest to płynny, surowiczy wysięk między chrząstką a torebką tkanki łącznej.
terapia
Siniak jest zwykle nakłuwany (odsysany strzykawką) lub nacinany, a płyn jest odprowadzany. Często podaje się również antybiotyk, aby zapobiec zakażeniu siniaka (krwiak). Zamiast nakłucia można założyć bandaż ciśnieniowy.
Na podstawie wyników należy podjąć decyzję dotyczącą terapii indywidualnej.
