Ucho wewnętrzne
Synonimy
Łacina: Auris interna
Język angielski: ucho wewnętrzne
definicja
Ucho wewnętrzne znajduje się wewnątrz kości skalistej i zawiera narządy słuchu i równowagi. Składa się z błoniastego lub błoniastego labiryntu, który jest otoczony podobnie ukształtowanym labiryntem kostnym.
Anatomia i funkcja
Narząd słuchu:
Ślimak jest częścią narządu słuchu / ucha w uchu wewnętrznym (Cochlea).
Składa się z ślimakowy Labirynt z błoniastym przewodem spiralnym (Kanał Chochlear). Zawiera nabłonek czuciowy z dwoma różnymi komórkami receptorowymi, tzw Corti-Organ. Czubek ślimaka jest skierowany w bok do przodu, a nie do góry.
Kościsty ślimak (Canalis spiralis cochleae) w uchu wewnętrznym ma około 30-35 mm długości. Zawija się około 2,5 razy Modiolus, jego kostną oś, w którą przebija się kilka ubytków i tak dalej Spirala zwojowa (Nerwy do odbioru impulsowego częstotliwości) zawiera. Ślimak podstawy ucha wewnętrznego jest widoczny z jamy bębenkowej (ucho środkowe) jako wypukłość (Cypel) rozpoznać.
Błoniaste przedziały są piętrowe w przekroju poprzecznym. Powyżej i poniżej są z Perilymph (Ultrafiltrat osocza krwi; przypomina płyn pozakomórkowy) wypełnione przestrzenie: Scala vestibuli i Scala tympani. W środku ucha wewnętrznego znajduje się kolejna przestrzeń, tzw Kanał ślimakowyktóry z Endolimfa (przypomina skład płynu wewnątrzkomórkowego) jest wypełniony. Kończy się na ślepo w kierunku czubka ślimaka, podczas gdy Scala vestibuli i Scala tympani w dziurze ślimaka (Helicotrema) są połączone ze sobą na końcu ślimaka w uchu wewnętrznym. W przekroju Kanał ślimakowy trójkątny i oddzielony jest tzw. membraną Reissnera Scala vestibuli i przez błonę podstawną od Scala tympani Skaleczenie. Na bocznej ścianie znajduje się obszar szczególnie aktywny metabolicznie (Stria vascularis) kto Endolimfa sekret.
Plik Błona podstawna wywodzi się z kostnego występu i staje się coraz szerszy od podstawy ślimaka do czubka ślimaka. To tutaj znajduje się aparat sensoryczny z wewnętrznymi i zewnętrznymi komórkami rzęsatymi, których stosunek wynosi 1: 3. Komórki rzęsate noszą się przez różny czas Stereovilli. Najmniejsze z nich są połączone ze sobą nitkami białkowymi. To tutaj następuje transformacja bodźca zewnętrznego w sygnał fizjologiczny (Transdukcja) odbywa się za pośrednictwem określonych kanałów jonowych. Plik Corti-Organ jest używany przez Membrana tektorialna pokryty. W stanie spoczynku, tj. Bez żadnego zewnętrznego bodźca, tylko zewnętrzne komórki rzęsate w uchu wewnętrznym dotykają błony tektorialnej. Włókna nerwu słuchowego w pobliżu wewnętrznych komórek rzęsatych (Nerw ślimakowy), który przekazuje informacje do mózgu. Funkcją narządu słuchu jest przekształcanie przychodzących fal dźwiękowych w impulsy elektryczne. Dokładne procesy transdukcji i zasada przewodzenia dźwięku są opisane poniżej.
Rysunek ucha
A - ucho zewnętrzne - Auris externa
B - ucho środkowe - Auris media
C - ucho wewnętrzne - Auris interna
- Pasek na uszy - Spirala
- Bar licznika - Antihelix
- Małżowiny uszne - Aurykuł
- Kącik ucha - Tragus
- Płatek ucha -
Lobulus auriculae - Kanał słuchowy zewnętrzny -
Meatusousticus externus - Kość skroniowa - Kość skroniowa
- Bębenek -
Błona bębenkowa - Strzemiona - Strzemiączko
- Trąbka słuchowa (trąbka) -
Tuba auditiva - Ślimak - Cochlea
- Nerw słuchowy - Nerw ślimakowy
- Nerw równowagi -
Nerw przedsionkowy - Wewnętrzny przewód słuchowy -
Meatusousticus internus - Powiększenie (ampułka)
kanału półkolistego tylnego -
Ampulla membranacea posterior - Archway -
Kanał półkolisty - Kowadło - Kowadełko
- Młotek - Młoteczek
- Jama bębenkowa -
Cavitas tympani
Przegląd wszystkich zdjęć Dr-Gumperta można znaleźć pod adresem: ilustracje medyczne
Procesy transdukcji i zasada przetwarzania dźwięku w uchu wewnętrznym
Im Ucho wewnętrzne przychodzący dźwięk jest przesyłany za pośrednictwem ucho zewnętrzne do bębenek skierowany. Tam powstałe drgania przenoszone są na łańcuch kosteczek słuchowych młotek, kowadło i strzemię w Ucho środkowe do owalnego okienka do ucha wewnętrznego. Owalne okienko przylega do Scala vestibuli. Stopa strzemiączka wprawia płyn ucha wewnętrznego i błony ślimaka w ruch poprzez ciągłe ruchy do wewnątrz i na zewnątrz. Tu zaczyna się proces transdukcji sygnału, który można podzielić na 3 etapy:
- Tworzenie fali wędrującej
- Pobudzenie zewnętrznych komórek rzęsatych
- Pobudzenie wewnętrznych komórek rzęsatych poprzez wzmocnienie fali biegnącej przez zewnętrzne komórki rzęsate
1. Tworzenie fali wędrującej:
ZA Wędrująca fala powstaje w uchu wewnętrznym poprzez faliste ruchy. Rozpoczyna się od owalnego okna, a następnie uruchamia Scala vestibuli do szczytu ślimaka. Byłoby ślimakowy Ściana działowa o jednorodnej strukturze, wystąpiłyby synchroniczne oscylacje. Ale ich sztywność zmniejsza się od podstawy śruby do końcówki śruby. Wynika z tego, że przegroda oscyluje w postaci fali biegnącej. Ogólnie rzecz biorąc, dla każdej częstotliwości występuje maksymalna amplituda (oscylacja). Jeśli częstotliwość wzbudzenia zewnętrznego bodźca dźwiękowego jest równa częstotliwości własnej błony podstawnej, następuje maksymalna amplituda. Ta zasada Dyspersja częstotliwości (Mapowanie częstotliwości i lokalizacji, teoria przestrzenna) pozwala na charakterystyczne przypisanie częstotliwości (Tonotopy). Wysokie częstotliwości znajdują się u podstawy ślimaka w uchu wewnętrznym, podczas gdy niskie częstotliwości znajdują się na końcu ślimaka w uchu wewnętrznym.
2. Pobudzenie zewnętrznych komórek rzęsatych
Przy maksymalnym ruchu fali Stereovilli najbardziej wygięte zewnętrzne komórki rzęsate. Występuje ruch ścinający między błoną podstawną a błoną tektorialną. Końcówki są rozciągane lub rozluźniane, poruszając się w górę iw dół. To otwiera lub zamyka kanały jonowe w uchu wewnętrznym i zmienia potencjał komórek rzęsatych. Następnie aktywnie zmieniają swoją długość i wzmacniają falę biegnącą. W ten sposób poprawia się selektywność częstotliwości.
3. Stymulacja wewnętrznych komórek rzęsatych
Plik wewnętrzne komórki rzęsate w uchu wewnętrznym są wzbudzane tylko przez mechanizm wzmacniający zewnętrzne komórki rzęsate. Teraz one również częściowo stykają się z błoną tektorialną i odcinają się Stereovilli zapewnia uwolnienie neuroprzekaźnika u podstawy komórki włosa, który następnie drażnić nerwu słuchowego (Nerw ślimakowy) podekscytowany. Stąd informacje są kontynuowane do mózg zarządzane i przetwarzane.
Drgania w uchu wewnętrznym prowadzą do wypromieniowania energii dźwiękowej na zewnątrz. Fala wędrująca kontynuuje od Scala vestibuli przez czubek ślimaka do bębenka Scala, który kończy się przy okrągłym okienku. Dźwięk dochodzący z ucha można mierzyć jako tak zwane wywołane otoemisje akustyczne. Emisje w uchu wewnętrznym wywołane „kliknięciami” mogą być rejestrowane za pomocą mikrofonu i wykorzystywane do badań przesiewowych słuchu, zwłaszcza u noworodków.
streszczenie
Plik Ucho wewnętrzne reprezentuje złożoną strukturę, za pomocą której możemy orientować się w przestrzeni. Odbiór dźwiękowy odgrywa również niezwykle ważną rolę w naszym współżyciu społecznym.
.jpg)
