MIĘŚNIE STRZEMIĄCZKA

definicja

Mięsień strzemiączka to mięsień ucha środkowego. Chroni ucho przed wysokim poziomem dźwięku, a tym samym wpływa na proces słyszenia. Szczególnie ważna jest ochrona przed głośnością własnego głosu.
Jest unerwiony przez nerw twarzowy i dlatego może zawieść, jeśli ten nerw jest uszkodzony i nie spełnia już swojej funkcji ochronnej.
Mięsień strzemiączkowy jest najmniejszym mięśniem poprzecznie prążkowanym u ludzi.

funkcjonować

Mięsień strzemiączka bierze udział w procesie słyszenia. Z reguły nie można go dowolnie napinać, jego skurcz jest wyzwalany odruchowo przy zbyt wysokich poziomach dźwięku. Mięsień strzemiączka napina więzadło pierścieniowe, więzadło, które prowadzi wokół stopy strzemiączka.
Podczas skurczu drgania strzemiączka są osłabiane, a tym samym przenoszone na owalne okienko w zredukowanej formie. Z okienka owalnego drgania przenoszone są na perilimfę, płyn znajdujący się w uchu wewnętrznym. Dzięki zmniejszonej transmisji dźwięku mięsień chroni ucho przed nadmiernym poziomem dźwięku.

powszechne choroby

Jeśli nerw twarzowy jest uszkodzony przed nerwem strzemiączkowym, który zaopatruje mięsień strzemiączka, odruch strzemiączka zawodzi, a dana osoba jest znacznie bardziej wrażliwa na hałas. Oprócz wrażliwości na hałas zmniejsza się wydzielanie łez i porażenie połowicze po jednej stronie twarzy, ponieważ nerw twarzowy odpowiada również za unerwienie gruczołu łzowego i mięśni twarzy.

Przyczyn takiego uszkodzenia nerwów jest wiele. Oprócz złamań kości skroniowej, wirusy, bakterie, choroby autoimmunologiczne układu nerwowego czy guzy mogą również prowadzić do uszkodzeń nerwu twarzowego.

Terapia zależy od przyczyny choroby.