uczeń

Synonimy w szerszym znaczeniu

Otwór na oko

Język angielski: uczeń

definicja

Źrenica tworzy czarny środek kolorowej tęczówki. Przez nie światło wpada do wnętrza oka, które następnie trafia do siatkówki (Siatkówka oka) i prowadzi tam do transdukcji sygnału, która jest odpowiedzialna za wytworzenie wrażenia wizualnego. Uczeń ma różną wielkość.
Odruch źreniczny jest bardzo ważnym testem funkcji w klinice.

Anatomia i Fizjologia

Uczeń może zmieniać swój rozmiar, nazywa się to aktywnością źrenicy. Może zawęzić się do 1,5 mm, co następnie powoduje zwężenie źrenicy (grecki), jej rozszerzenie do 8 mm nazywa się rozszerzeniem źrenic (grecki) wyznaczony.

Za funkcję źrenicy odpowiadają dwa mięśnie:

  1. Z Mięsień zwieracza poczwarki powoduje zwężenie źrenicy
  2. podczas Mięsień źrenic rozszerzających uzyskuje się rozszerzenie.

Obie są częścią wewnętrznych mięśni oka. Każdy mięsień potrzebuje unerwienia od nerwu, aby można go było „kontrolować”. W przypadku mięśni odpowiedzialnych za funkcję źreniczno-motoryczną są to nerwy wegetatywnego lub autonomicznego układu nerwowego. Jest z grubsza podzielony na dwie części, współczulną i przywspółczulną. Cechą charakterystyczną tej części naszego układu nerwowego jest to, że nie możemy lub z trudem możemy ją kontrolować do woli. Dzieje się tak również w przypadku wielkości źrenicy: obecność lub brak światła jest głównie odpowiedzialna za rozmiar. Jeśli na źrenicę pada dużo światła, następuje aktywacja mięśnia zwieracza źrenicy. Dzieje się to poprzez przywspółczulny układ nerwowy, źrenica staje się wąska. Jeśli z drugiej strony jest ciemno, prowadzi to do aktywacji mięśnia rozszerzającego źrenicy, który jest unerwiony przez współczulny układ nerwowy, a źrenica rozszerza się.

Ale oprócz światła jako głównego inicjatora zmiany wielkości źrenicy, rolę odgrywają również inne czynniki. Klasycznym przykładem jest powiększenie źrenicy, gdy stajesz twarzą w twarz z osobą, do której jesteś skłonny. Mydrioza może również wystąpić z podnieceniem i strachem. Wynika to z faktu, że w tych sytuacjach uaktywnia się układ współczulny, który nie tylko odpowiada za oko, ale także atakuje resztę ciała, jest szczególnie aktywny w sytuacjach zwiększonej chęci do działania.
Klasycznym przykładem z czasów naszych przodków jest „tygrys w buszu”, którego widok przeskakuje współczulny układ nerwowy i tym samym optymalnie przygotowuje ludzi do zbliżającej się ucieczki. Odwrotnie dzieje się z przywspółczulnym układem nerwowym, który jest bardziej aktywny w sytuacjach, w których doszło do odpoczynku.

Wielkość uczniów zmienia się również wraz z zakwaterowaniem (Zbliżenie), tutaj dochodzi do zwężenia źrenicy, jeśli odwrotnie spojrzy w dal, źrenica rozszerzy się.

Zwykle obaj uczniowie są w równych odstępach (izocoria). Jeśli jeden uczeń jest znacznie szerszy lub węższy od drugiego, nazywa się to anizokorią. Anisocoria może wystąpić np. Przy podwyższonym ciśnieniu wewnątrzczaszkowym (np. Z powodu krwawienia po urazie czaszkowo-mózgowym lub guzach mózgu) lub w kontekście zespołu Hornera, który jest klasycznie powodowany przez triadę zwężenia źrenicy (wąska źrenica), opadanie powieki (opadająca górna powieka) i enophthalmos (zapadnięta gałka oczna) jest zauważalny.

Jak duże są ludzkie źrenice?

Wielkość ludzkiej źrenicy jest stosunkowo zmienna. Jednym z najważniejszych czynników wpływających jest jasność otoczenia. W ciągu dnia źrenica ma średnicę około 1,5 milimetra. W nocy lub w ciemności źrenice rozszerzają się do średnicy od ośmiu do nawet 12 milimetrów. Okrągła powierzchnia źrenicy waha się zatem od 1,8 milimetra kwadratowego jasności do ponad 50 milimetrów kwadratowych w ciemności. Wraz z wiekiem maksymalne otwarcie źrenic zwykle maleje.

Ilustracja: Przekrój poziomy przez lewą gałkę oczną, widziany od dołu
  1. Rogówka - Rogówka
  2. Skóra właściwa - Twardówka
  3. Iris - irys
  4. Ciało promieniujące - Ciał rzęskowy
  5. Choroid - Choroid
  6. Siatkówka oka - Siatkówka oka
  7. Przednia komora oka -
    Aparat przedni
  8. Kąt komory -
    Angulus irodocomealis
  9. Tylna komora oka -
    Kamera tylna
  10. Soczewki - Obiektyw
  11. Ciało szkliste - Corpus vitreum
  12. Żółta plama - Macula lutea
  13. Martwe pole -
    Discus nervi optici
  14. Nerw wzrokowy (2. nerw czaszkowy) -
    Nerw wzrokowy
  15. Główna linia wzroku - Axis opticus
  16. Oś gałki ocznej - Axis bulbi
  17. Boczny mięsień prosty oka -
    Boczny mięsień prosty
  18. Wewnętrzny mięsień prosty oka -
    Przyśrodkowy mięsień prosty

Przegląd wszystkich zdjęć Dr-Gumperta można znaleźć pod adresem: ilustracje medyczne

Funkcja ucznia

Zwężenie źrenicy powoduje - podobnie jak w aparacie - zwiększenie głębi ostrości. Jest to szczególnie ważne podczas obrazowania bliskich obiektów. Odpowiednio, ścisła akomodacja prowadzi do odruchowego zwężenia źrenicy.
Ponadto promienie brzeżne są maskowane, gdy źrenica jest wąska, co zmniejsza rozmycie spowodowane aberracją sferyczną. Zależność wielkości źrenicy od jasności zapewnia, że ​​na siatkówkę nie pada ani za dużo, ani za mało światła.

Aferencja przebiega przez nerw wzrokowy (nerw wzrokowy, drugi nerw czaszkowy), który odbiera bodziec świetlny, przez liczne stacje do Obszar pretectalis śródmózgowia w pniu mózgu. Tutaj zaczyna się ścieżka eferentna, informacja staje się rdzeniem w śródmózgowiu Nucleus Edinger Westphal z obu stron, skąd aktywują się włókna przywspółczulne nerwu okoruchowego (III nerw czaszkowy), co w końcu prowadzi do skurczu Mięsień zwieracza poczwarki prowadzić po obu stronach, a tym samym do zwężenia źrenicy. W trakcie włókien od oka do śródmózgowia i pleców włókna również częściowo przechodzą na przeciwną stronę.
Dlatego gdy jedno oko jest oświetlone, nie tylko źrenica tego oka zwęża się (bezpośrednia reakcja na światło), ale także źrenica drugiego oka (konsensualna reakcja na światło).

Mając wiedzę na temat aferentnego i odprowadzającego uda oraz fakt, że normalnie obie źrenice zwężają się po oświetleniu, można wyciągnąć wnioski na temat lokalizacji uszkodzenia w przypadku zaburzenia układu źrenicy:

Jeśli droga aferentna jest zaburzona (np. Nerw wzrokowy), nie będzie ani bezpośredniej, ani konsensualnej reakcji świetlnej, gdy chore oko zostanie oświetlone. Jednak gdy zdrowe oko jest oświetlone, mogą zostać wywołane obie reakcje. Chore oko nie może zwężać się bezpośrednio, ale może je zwęzić konsensusem. Nazywa się to amaurotyczną sztywnością źrenic.

Jeśli udo odprowadzające jest zaburzone (np. Nerw okoruchowy), nie ma zwężenia w zajętym oku, ale konsensualne zwężenie źrenicy po przeciwnej stronie, ponieważ percepcja bodźca świetlnego (Powinowactwo) jest nienaruszona, tak że zdrowa strona przeciwna może zwężać się pod wpływem światła. Jeśli oświetlisz zdrową przeciwną stronę, bezpośrednia reakcja na światło jest tutaj nienaruszona, ale konsensualna reakcja po przeciwnej stronie nie. Chore oko nie może zwęzić się ani bezpośrednio, ani za zgodą. Nazywa się to bezwzględną sztywnością źrenic

Trzecim zaburzeniem reakcji źrenic jest pupilotonia. W tym przypadku źrenica chorego oka jest szersza, gdy jest jasna, a węższa, gdy jest ciemna, niż źrenica zdrowego oka, przez co reakcja na światło jest spowolniona, to znaczy powiększenie w ciemności i zwężenie w przypadku światła jest opóźnione.
Przyczyną jest zaburzenie włókien przywspółczulnych w odprowadzającym udzie. Jeśli objawom towarzyszy również zaburzenie odruchów mięśniowych u obu (W szczególności nie można wywołać odruchu ścięgna Achillesa), choroba jest również znana jako zespół Adie.

Badanie reakcji źrenic jest standardem prawie w każdym badaniu klinicznym, odgrywa też ważną rolę w diagnostyce śpiączki i śmierci mózgu.

Odruch źreniczny

Adaptacja źrenicy do panującej sytuacji świetlnej odbywa się poprzez tzw. Odruch źrenicy. Rozróżnia się część, która otrzymuje informacje o ekspozycji i przekazuje ją do ośrodkowego układu nerwowego (Powinowactwo) oraz część, która po przetworzeniu tych informacji prowadzi do aktywacji odpowiedniego mięśnia (Efektywność). Oświetlenie oka prowadzi do zwężenia źrenicy, odbywa się to poprzez następujące struktury:

Dowiedz się wszystkiego na ten temat tutaj: Odruch źreniczny

Jaka jest odległość źrenic?

Odległość źrenic to odległość między dwoma źrenicami. Dzieli się go na całkowitą odległość źrenic oraz prawą i lewą odległość źrenic. Odległość prawej i lewej źrenicy to odległość między prawym lub lewym środkiem źrenicy a środkiem grzbietu nosa.
Jeśli dodasz odległość prawej i lewej źrenicy, otrzymasz całkowitą odległość źrenic. Całkowita odległość źrenic odpowiada więc potocznemu odstępowi oka.
Zwykle odległość źrenic podaje się w milimetrach. Jest to ważne przy dopasowywaniu okularów i dlatego często znajduje się w paszporcie okularów. Przy określaniu odległości między źrenicami należy patrzeć prosto przed siebie. Jeśli spojrzysz w prawo lub w lewo, oczywiście zmienia się odległość między środkiem źrenicy a grzbietem nosa, a tym samym także odległość źrenicy.

Jakie są przyczyny uczniów o różnych rozmiarach?

Wielkość źrenic kontrolowana jest przez autonomiczny układ nerwowy. Dlatego też nie jest możliwe dobrowolne wpływanie na to. Zwykle oba oczy są kontrolowane dokładnie w ten sam sposób, tak że obie źrenice są mniej więcej tej samej wielkości. Dzieje się tak w zależności od napromieniowania światłem. Niewielkie różnice boczne do jednego milimetra są nadal uważane za normalne.

W kontrolowaniu wielkości źrenicy zaangażowanych jest kilka części mózgu. Szczególnie ważna jest śródmózgowia. Stąd sygnały trafiają do uczniów na kilku etapach. Jeśli ten obszar jest uszkodzony, może to spowodować źrenice różnej wielkości. Mogą to być na przykład urazy, udary lub wylew krwi do mózgu. Sygnał ze śródmózgowia jest przesyłany do uczniów przez kilka połączeń. Na tej trasie mogą również występować utrudnienia. W tak zwanym zespole Hornera zawodzi część autonomicznego układu nerwowego w okolicy głowy.

Część tego jest zwykle związana z kontrolą źrenic. Ponieważ zespół Hornersa często występuje jednostronnie, źrenica może być zaburzona z jednej strony, co powoduje nierówne źrenice. Ponadto górna powieka zwisa po uszkodzonej stronie, a gałka oczna wydaje się zapadnięta. Innymi przyczynami uczniów o różnej wielkości mogą być na przykład zaburzenia mięśni, które dostosowują rozmiar źrenicy lub zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe.

Przeczytaj więcej na ten temat: Uczniowie różnej wielkości - to są przyczyny

Na co mogą wskazywać rozszerzone źrenice?

Kiedy jest ciemno, źrenice są rozszerzone, aby wpuścić jak najwięcej światła do oka. Tak zwany współczulny układ nerwowy rozszerza źrenice. Jest szczególnie aktywny w reakcjach stresowych, a także na przykład zwiększa tętno i ciśnienie krwi. W sytuacjach stresowych źrenice mogą być odpowiednio rozszerzone.
Nie musi za to odpowiadać negatywna sytuacja.

Nawet przy przyjemnych bodźcach, takich jak patrzenie na ukochaną osobę, źrenica również się rozszerza. To, jak silny jest ten efekt, jest jednak kontrowersyjne w nauce. Różne substancje, w tym zabronione środki odurzające, mogą rozszerzać źrenice. Należą do nich na przykład kokaina i metamfetamina. Ale okulista może również podczas niektórych badań podawać specjalne krople, które rozszerzają źrenice.

Przeczytaj więcej na ten temat: Rozszerzona źrenica

Na co mogą wskazywać zwężeni uczniowie?

W jasnym świetle źrenica jest zwężona, aby zmniejszyć ilość światła wpadającego do oka. Ale uczeń może być również zawężony z innych powodów. Na przykład uczeń wydaje się zwężać, patrząc na obrazy, które są postrzegane jako obrzydliwe lub niewygodne.
Zwężone źrenice można było wykryć nawet przy bardzo dużym wysiłku umysłowym. To, czy i jak bardzo uczeń zwęża się lub rozszerza z powodu różnych sytuacji lub bodźców, jest jednak kontrowersyjne w nauce.
Nadmierne zmęczenie może być przyczyną zwężonych źrenic.

Uczeń może być również zwężony w różnych chorobach. Zwykle dochodzi do uszkodzenia obszarów mózgu odpowiedzialnych za kontrolę źrenicy. Należą do nich zapalenie opon mózgowych lub udary. W tak zwanym zespole Hornera kontrola źrenicy jest również zaburzona. Układ nerwowy nie jest już w stanie rozszerzyć źrenicy chorego oka, źrenica wydaje się zwężona. Wreszcie istnieje wiele substancji, które mogą zwężać źrenicę. Należą do nich różne środki przeciwbólowe, takie jak morfina, ale także niektóre krople do oczu, na przykład przeciwko jaskrze.

Przeczytaj więcej na ten temat: Zespół Hornera

Jak uczniowie zmieniają się pod wpływem narkotyków?

Wiele leków wpływa również na wielkość źrenicy. Powodem tego jest fakt, że wielkość źrenicy jest kontrolowana przez części układu nerwowego, które mogą silnie reagować na podane leki. Niektóre leki mogą nawet działać bezpośrednio na oczy i wpływać tam na wielkość źrenicy. Można dokonać podstawowego rozróżnienia między substancjami rozszerzającymi źrenice a substancjami zwężającymi źrenicę.

Substancje rozszerzające źrenicę to zazwyczaj używki, takie jak kokaina lub amfetamina. Obie substancje działają na zasadzie podobnego mechanizmu. Zwiększają stężenie substancji przekaźnikowych noradrenaliny i adrenaliny w synapsach. Ma to aktywujący i euforyczny wpływ na układ nerwowy. Jednak w oku noradrenalina i adrenalina działają rozszerzająco na źrenice.

Substancje zwężające źrenice to zazwyczaj opioidy, takie jak heroina lub silne środki przeciwbólowe. Działają raczej tłumiąco na układ nerwowy. Niektóre części układu nerwowego powodują zwężenie źrenicy pod wpływem opioidów. Nawet jeśli uczeń może reagować na narkotyki, sam rozmiar źrenicy nie może jednoznacznie określić, czy dana osoba jest pod wpływem narkotyków.

Więcej interesujących informacji na ten temat można znaleźć pod adresem: Jakie leki lub narkotyki wpływają na ucznia?

Przeczytaj więcej na ten temat: Konsekwencje narkotyków

Co oznacza „isokor” dla ucznia?

Uczniowie nazywani są isokor, jeśli ich średnica jest mniej więcej taka sama po obu stronach. Niewielkie różnice boczne do jednego milimetra są nadal nazywane izokor.

Większe różnice nie są już izokoratywne; taki stan nazywa się anizocorus. Ponieważ anizocore oczy są ważnym objawem w wielu chorobach, lekarz często zwraca uwagę na to, czy źrenice są izocoratywne.

Dowiedz się więcej na: Anisocoria

Fakt kliniczny

Do interwencji w układzie źrenicowo-motorycznym można użyć leków. Na przykład do celów medycznych w ramach badań okulistycznych stosuje się leki, które prowadzą do rozszerzenia źrenic.
Zwykle podaje się je w postaci kropli do oczu.Po tym, jak wyjaśniono powyżej, że współczulny układ nerwowy jest odpowiedzialny za powiększenie, a przywspółczulny układ nerwowy jest odpowiedzialny za zwężenie źrenicy, jest teraz zrozumiałe, że w celu uzyskania rozszerzenia źrenic podaje się albo leki aktywujące nerw współczulny (Sympatykomimetyki) lub te, które hamują przywspółczulny układ nerwowy (Środki przywspółczulne). Zwykle następuje drugie zastosowanie, w tym atropina i tropicamid.

Indukcja zwężenia źrenicy może być również wskazana z medycznego punktu widzenia, na przykład w przypadku ostrego ataku jaskry (jaskra). Ciśnienie wewnątrzgałkowe jest tutaj znacznie zwiększone, celem jest jak najszybsze obniżenie ciśnienia, aby zapobiec trwałemu uszkodzeniu oka. Zwężając źrenicę, ciecz wodnista oka może lepiej odpływać, po czym ciśnienie wewnątrzgałkowe spada. Powszechnymi miotykami są karbachol i aceklidyna, oba należą do grupy parasympatykomimetyków, czyli aktywują przywspółczulny układ nerwowy.

Opioidy, takie jak Morfina powoduje zwężenie źrenicy. Może to wskazywać na zatrucie opioidami u nieprzytomnego pacjenta.

Więcej informacji na temat różnicy źrenic znajdziesz w Uczniowie różnej wielkości.

Drżące źrenice - co może się za tym kryć?

Drganie źrenic może mieć wiele przyczyn. Wahadłowe drżenie źrenic jest również znane jako oczopląs. Może być wrodzona lub występować jako część choroby, takiej jak upośledzenie wzroku, uszkodzenie mózgu lub problemy z równowagą. Oczopląs może również wystąpić u osób zdrowych. Skacząc tam iz powrotem, możesz na przykład uważnie przyglądać się obiektom z jadącego pociągu lub skupiać się na otoczeniu, gdy obracasz się wokół własnej osi.

Przeczytaj więcej na ten temat: Oczopląs

Niewielkie drganie źrenic jest czasami opisywane przez osoby zdrowe, gdy są bardzo zmęczone i muszą przez długi czas skupiać się na jednym punkcie. Na przykład może się to zdarzyć podczas długotrwałej pracy na ekranie lub podczas oglądania wykładu. To drganie prawdopodobnie nie jest niebezpieczne i wiąże się ze zmęczeniem oczu.