Powięź

• Przykłady ćwiczeń dla selektywnego rozwijania piłki:

definicja

Pod Powięź w potocznym języku rozumie się pokrycie tkanki łącznej z Muskulatura. Składają się z ciasnych, splecionych sieci tkanka łączna kolagenu i od Elastyna.
Wewnątrz powięzi znajduje się warstwa cienkiej, luźnej tkanki łącznej. Przygotowując mięso, prawdopodobnie każdy miał kontakt z powięziami, odrywając cienką, białawą skórkę z warstw mięśni.

W ścisłym znaczeniu medycznym przez powięź rozumie się mocne, płaskie płytki tkanki łącznej, np powięź stopy lub duża powięź tylna.

Znajdujemy tkankę łączną jako struktura łącząca wszędzie w naszym ciele. Włókna mięśniowe są „owinięte” w tkankę łączną, stawy i narządy są chronione przez torebki tkanki łącznej, więzadła, które również składają się z tkanki powięziowej, łączą nasze kość razem.

Plik Powięź ciała są w tzw Łańcuchy powięzi ułożone, które wspierają się nawzajem, ponieważ są pod napięciem. Dlatego sensowne jest traktowanie całych łańcuchów powięzi i nie koncentrowanie się na jednej sekcji.

Powięzi są brak sztywnej tkankioznacza to, że napięcie powięzi może się zmieniać przy każdym ruchu. Poza tym Napięcie powięzi przez autonomiczny układ nerwowy kontrolowane. Wszystkie tkanki powięzi są połączone mechanicznie i poprzez autonomiczny układ nerwowy.

Nasz najgrubszy i najsilniejsza powięź ciała znajdują się w Pięta - ścięgno Achillesa i w Kręgosłup lędźwiowy - duża powięź pleców.

Historia powięzi - jakie jest znaczenie powięzi?

W przeszłości pierwotnie nazywano tkankę powięzi irytujący organ opakowania i materiał wypełniający obejrzane. Podczas badania powięzi przez długi czas trzeba było polegać na subiektywnym odczuciu badanych osób i wrażeniu dotykowym badającego.

Jednak od lat można było, dzięki wysoce czułym aparatom ultrasonograficznym i innym nowoczesnym metodom badania, mierzyć grubość i ruchomość powięzi z dokładnością do jednej dziesiątej milimetra. Siła, elastyczne zachowanie i Zawartość wody w powięzi można obecnie mierzyć przed i po ćwiczeniach lub interwencji terapeutycznej.

Przełomowe odkrycia są dokonywane w badaniach przez Badanie ścięgna Achillesa został wygrany. To ścięgno ma wysoce elastyczne właściwościktóre pomagają ludziom chodzić w sprężystym chodzie, ponieważ ścięgno Achillesa może magazynować energię i uwalniać ją jak katapulta, podobnie jak strzelanie strzałą po wstępnie napiętym łuku.
Siła i prędkość śladu zależy przede wszystkim od magazynowania energii skoku i jej nagłego rozładowania. Efekt ten został odkryty u kangurów i wykorzystany we wdrażaniu aktualnych technik biegania oraz do produkcji sztucznych ortez skokowych.

Spotkanie z Dr.?

Chętnie doradzę!

Kim jestem?
Nazywam się dr. Nicolas Gumpert. Jestem specjalistą w zakresie ortopedii i założycielem .
Różne programy telewizyjne i prasa regularnie donoszą o mojej pracy. W telewizji HR można mnie oglądać co 6 tygodni na żywo w „Hallo Hessen”.
Ale teraz wystarczy ;-)

Aby móc skutecznie leczyć w ortopedii, wymagane jest dokładne badanie, diagnoza i wywiad lekarski.
Zwłaszcza w naszym ekonomicznym świecie brakuje czasu, aby dokładnie zrozumieć złożone schorzenia ortopedii, a tym samym rozpocząć ukierunkowane leczenie.
Nie chcę dołączyć do grona „szybkich wyrywaczy noży”.
Celem każdego zabiegu jest leczenie bez operacji.

To, która terapia daje najlepsze rezultaty w dłuższej perspektywie, można określić tylko po zapoznaniu się ze wszystkimi informacjami (Badanie, RTG, USG, MRI itp.) podlegać ocenie.

Znajdziesz mnie:

• Lumedis - chirurdzy ortopedzi
  Kaiserstrasse 14
  60311 Frankfurt nad Menem

Tutaj możesz umówić się na spotkanie.
Niestety obecnie można umówić się tylko na wizytę u prywatnych ubezpieczycieli zdrowotnych. Mam nadzieję na twoje zrozumienie!
Aby uzyskać więcej informacji o sobie, zobacz Lumedis - ortopedzi.

anatomia

Powierzchowna powięź leżeć bezpośrednio poniżej skóra i podskórne i są bardzo elastyczny i zdolny tłuszcz (jeśli przybędziesz na wadze lub zajdziesz w ciążę).

Głęboka powięź leżą pod kolejną warstwą tłuszczu mniej rozciągliwy i mniejszy dopływ krwi jako powierzchowna powięź i odpowiedzialny za przenoszenie bólu.
Ważnym składnikiem głębokiej powięzi są te Miofibroblasty. Są to specjalne komórki tkanki łącznej, które są podobne do komórek mięśni gładkich, produkują kolagen i są w stanie reagować na bodźce mechaniczne lub chemiczne poprzez skurcz i rozluźnienie.
Plik Sztywność głębokiej powięzi prawdopodobnie zależy od Gęstość miofibroblastów z.

Niezwykle wysoki udział miofibroblastów można znaleźć np. na Dupuytren (Choroba, w której występuje pogrubienie i usztywnienie ścięgien zginaczy, któremu towarzyszy poważne ograniczenie ruchu).

To szczególny przypadek Powięź narząduktóre otaczają organy. Są mniej rozciągliwe i za to odpowiedzialne Funkcja wsparcia i Zabezpieczenie narządów. Jeśli napięcie powięzi narządu jest zbyt luźne, prowadzi to do wypadnięcia narządu, jeśli napięcie jest zbyt mocne, narządy są osłabione w ich niezbędnej zdolności ślizgowej.

zadania

• połączenie: W najszerszym znaczeniu powięź tworzy połączenie między wszystkimi układami mięśniowymi, Ścięgna, Wstążki, kość, Stawy, denerwować, Układ naczyniowy i układ hormonalny. Kręcisz siecią obejmującą całe ciało, zbudowaną z podobnej do siatki struktury, która nie ma początku ani końca. Ta tkanka łącząca zapewnia, że ​​różne struktury naszego ciała są połączone ze sobą i, podobnie jak zazębiające się koła zębate, działają również jako cały system, pod warunkiem, że nie ma zakłóceń.
  
  
• Funkcja wsparcia: Nasze ciało nie mogło się przedostać Powięź podparta i trzymanaupadłby, ponieważ kości są tylko podstawową strukturą. Powięź łączy wszystkie tkanki ze sobą, ale jednocześnie powoduje wzajemne rozgraniczenie sąsiednie mięśnie i narządy od siebie, a tym samym służą zdolności przesuwania się różnych tkanek względem siebie. Ze względu na swoją elastyczność 3D, powięź jest niezwykle elastyczna i dlatego może dostosować się do najróżniejszych obciążeń.
  
  
• Tak jak struktura pasywna powięź daje Mięśnie trzymają się skurczu. Możesz dostać się pod duże obciążenia skraplać iw ten sposób służy Mięśnie jako ochrona. Angażując tkankę łączną w przenoszenie siły mięśniowej, siła mięśni jest przenoszona na ścięgno (przejście mięśnia do kości), dzięki czemu siła nie jest tracona w sąsiedniej tkance.
  
  
• Funkcja ochronna: Sieć tkanki łącznej chroni nasze ciało przed urazami spowodowanymi przez obciążenia zewnętrzne i ciała obce i działa jak elastyczny amortyzatoramortyzować ruchy.
  
  
• Siatka powięzi tworzy się za skórą największy narząd zmysłów nasze ciało. Gęstość tych zawartych w powięzi Czujniki (Receptory) jest 10 razy wyższe niż w mięśniach. Ze względu na dużą gęstość receptorów sieć powięzi tworzy duży narząd czuciowy, przy najmniejszych zmianach Zarejestrowano napięcie, ciśnienie, ból i temperaturę i przekazuje uzyskane informacje do mózgu. Stałe komunikaty z receptorów obecnych w tkance łącznej pomagają nam osiągnąć dobrą świadomość ciała, dzięki której jesteśmy w stanie dostrzec położenie wszystkich części ciała w przestrzeni i, jeśli to konieczne, je zmienić i dostosować. Duża powięź pleców zawiera szczególnie dużą liczbę receptorów bólu, które rozciągają się od szyi do tyłu głowy.
  
  
• transport: Wszystkie składniki Tkanka łączna pływać w lepkiej, zawierającej 70% wodzie substancji podstawowej, czyli matryca. W tym wilgotnym środowisku całość Transfer masowy zamiast. Powięź wypełnia tkanki, które przechowują krew i wodę i działają jako brama dla krwi, Płyn limfatyczny i służyć nerwom. Podczas ruchu tkanka łączna reaguje jak wyciśnięta gąbka, która ponownie wchłania się w fazie odciążenia, a decydującym czynnikiem w tym procesie jest uzupełnienie tkanki płynem. odżywka stać się miejscem potrzeb poprzez tkankę łączną transportowane i dystrybuowane. Stań się poprzez wymianę z układem żylnym i limfatycznym Odpady jeszcze raz przetransportowany. Jeśli transport substancji w macierzy tkanki łącznej jest zakłócony z powodu choroby lub braku ruchu, tkanka gęstnieje i gromadzą się „odpady”.
  
  
• Fibroblasty wnikają do macierzy tkanki łącznej ciągły remont zamiast. Fibroblasty nieustannie wytwarzają nowe włókna kolagenowe i elastyczne, które stają się stałą tkanką łączną, np. rozwijają się w rozciągliwe więzadła lub luźną tkankę wypełniającą między narządami w jamie brzusznej, podczas gdy stare, zniszczone struktury są ponownie niszczone.
  
  
• lekarstwo: Uderz w fibroblasty zraniona tkanka, reagują nadprodukcją Włókna kolagenowe iw ten sposób można Zamknij ranę. Po zakończeniu pracy komórki te umierają. Jeśli jednak proces gojenia z. B. zaburzony stanem zapalnym lub jeśli jakiś obszar ciała jest trwale przeciążony, fibroblasty stale wytwarzają więcej kolagenu. Łańcuchy z włókna wiążą się, plączą i tworzą małe blizna (Zwłóknienie), które powoduje ból i ograniczenie ruchomości (np. Bolesny zamarznięty bark, zamarznięte ramię). Nawet przy wzroście i rozprzestrzenianiu się Guzy Nadmierna produkcja kolagenu odgrywa kluczową rolę.
  
  
• układ odpornościowy: W powięzi znajdują się ruchome komórki układu odpornościowego (Makrofagi), które pochłaniają wszystko, co w tkance łącznej nie pełni żadnej funkcji lub ma jakąkolwiek szkodliwą funkcję. Obejmuje to martwe komórki, bakteria, Wirusy i komórki nowotworowe. Komórki fagocytarne (Fagocyty) są w stanie usuwać patogeny przez układ limfatyczny lub żylny, a tym samym odgrywają ważną rolę w procesie Obrona immunologiczna brać. Komórki tuczne (Mastocyty) są szczególnie aktywne w kontrolowaniu Procesy zapalne.

Uszkodzenie powięzi

• Stałe siedzenie, jednostronne, powtarzające się nawyki ruchowe lub brak ruchu

• Nadmierne obciążenia i wpływ siły na tkankę łączną w życiu codziennym lub w pracy lub jednostronne, nadmierne obciążenia treningowe, obciążenia sportowe, związane z pracą, powtarzające się sekwencje ruchowe

• Urazy, operacje, stany zapalne

• Reakcja tkanki łącznej na przekaźniki stresu - stwardnienie tkanki na skutek uwolnienia kortyzolu w przypadku stresu emocjonalnego

Uszkodzenia spowodowane siedzącym trybem życia

Cytuj Dr. Robert Schleip, badacz powięzi: Powięź żyje z ruchu, ci, którzy się nie ruszają - lepi!

Nasz życie codzienne jest więcej Siedzący tryb życia, kształtowany przez ruch. Stałe siedzenie lub stanie, unieruchomienie po urazie lub zapaleniu zmienia ślizganie się tkanki łącznej. Lata niezdrowego odżywiania mają również negatywny wpływ na tkankę łączną powięzi.

Plik Potrzebujesz powięzi podobny do mięśni trening dla określonych obciążeń. To pozostawia tkankę łączną, a tym samym mięśnie i stawy ruchomyekstremalne Obciążenia są wytrzymywane bez uszkodzeńpod warunkiem, że inne struktury są nienaruszone. Im zdrowsza i gładsza tkanka łączna pleców, tym mniejsze obciążenie uciskiem małych stawów kręgosłupa i Podkładki taśmowe.

Na Siedzący tryb życia reaguje z nim tkanka łączna Krzepnięcie poprzez zmatowienie, poszczególne włókna nie są już ułożone jak siatka harmonijkowa (jak skurczona wełna). Przez Klejenie staje się tym, co ma miejsce w powięzi Zahamowany transfer masy, Ruchy stają się bolesny i ogranicz.

Powstają tak zwane złe wiązania poprzeczne, są to wiązania poprzeczne ograniczające ruch między włóknami tkanki łącznej. Cierpi na tym postawa i praca mięśni, osoby dotknięte chorobą odczuwają ogólną Sztywność ciała („Jakby wszystko było za krótkie!”). Tworzenie się wiązań poprzecznych zwiększa się wraz z wiekiem.

Dopóki ciało zachowuje sztywność ruchu, problem jest tylko nieznacznie zauważalny.
Ale ciało tego próbuje zwykła postawa ograniczenie ruchu i ból szybko stają się widoczne. Organizm automatycznie unikając bolesnych ruchów, stara się zapobiec dalszemu rozprowadzaniu sygnałów bólowych. W ten sposób zostaje uruchomione błędne koło, ponieważ strategie unikania wyzwalają nieekonomiczne sekwencje ruchowe, których konsekwencją są dalsze ograniczenia funkcjonalne i ból.

Ruch hamuje ból, brak ruchu nasila ból!

Uszkodzenia spowodowane nadmierną ekspozycją

Codzienne wymagania zawodowe i sportowe powinny być Nie przekraczać nośności tkanki łącznej, przy czym tolerancja, w zależności od budowy ciała i wyszkolenia, różni się indywidualnie dla każdej osoby.

Z wytrwałym Przeciążać lub bardziej trwały, jednostronne obciążenie lub Nadmierne rozciągnięcie Stała, jednostronna pozycja siedząca prowadzi do mini urazów - Microtraumas- tkanka łączna w momencie, gdy nagły niekontrolowany ruch rozciąga skróconą i uszkodzoną powięź oraz pobudza zakończenia nerwowe wywołujące ból. Plik Małe obrażenia sumują się ciągle i na dłuższą metę prowadzą do sygnałów bólowych.

Zanim rany się zagoją, a struktura włókien zostanie ponownie wzmocniona, dochodzi do kolejnych mikrourazów. Bądź w rzędzie Reakcje zapalne uruchomił jeden Wzrost napięcia w tkance łącznej i mięśniach, co z kolei powoduje ponowne urazy. Plik uszkodzona powięź skraca się, blizny, pogrubia i traci zdolność przesuwania się.

Uszkodzenia spowodowane urazem, zabiegiem chirurgicznym lub stanem zapalnym

Przez głębsze urazy tkanek, Zapalenie lub Operacje powstaje Tkanka bliznowataponieważ organizm nie jest w stanie odnowić uszkodzonej tkanki w takim stanie, w jakim był przed urazem. W szczególności wzrost blizn i wypukłości blizn jest spowodowany przez a reaktywna nadprodukcja tkanki łącznej.

Typowe właściwości tkanki bliznowatej to niska elastyczność i ograniczona funkcjonalność, zwłaszcza jeśli blizna znajduje się nad często poruszającymi się stawami i dlatego jest narażona na duże naprężenia rozciągające. Lepka i słabo elastyczna blizna często powoduje nie tylko miejscowe ograniczenia ruchowe i ból, ale także ograniczenia funkcjonalne, które mogą mieć wpływ na całe ciało.

Uszkodzenia spowodowane stresem

Niezdrowy, uporczywy, psychiczny naprężenie rozwiązuje wzmocnione Uwalnianie kortyzolu (Prekursor kortyzonu) do tkanki. Trwale nadmierne uwalnianie kortyzolu prowadzi do skurczu tkanki łącznej i Skurcz tkanki łącznej. To Stwardnienia (Zwłóknienia) w tkance łącznej spowodowane są nadmiernym wzrostem włókien kolagenowych, degeneracją ścięgien, więzadeł, chrząstki stawowej i krążków międzykręgowych.

Splątanie tkanki prowadzi do ograniczenia wymiany substancji, zaburzona jest przepuszczalność składników odżywczych i usuwanie toksyn metabolicznych. Mięśnie zależne od metabolizmu tkanki łącznej również ulegają uszkodzeniu, a masa mięśniowa ulega zmniejszeniu.

Chronizacja powięzi

Ze względu na wysoką gęstość nerwów w sieci powięzi, doświadczenia, które pozostawiły swój ślad poprzez uwolnienie pewnych substancji przekaźnikowych w komórkach nerwowych tkanki łącznej i mózgu, są jak w jednym Pamięć zachowane.

Uraz emocjonalny w dzieciństwie lub okresie dojrzewania może być częściowo odpowiedzialny za późniejsze występowanie bólu mięśni lub tkanki łącznej, ponieważ nasze ciało opiera się na starych Wzór bólu cofa się, o ile nie przechodzi wczesne i konsekwentne leczenie zostanie usunięte.

Tkanina nie zapomina.

Jak diagnozuje się uszkodzenie powięzi?

W przeszłości tkanka mięśniowa i ruchomość stawów były badane przede wszystkim w leczeniu przewlekłego bólu pleców i leczone różnymi technikami rozluźnienia mięśni, technik stawowych i budowania siły.

w holistyczna diagnostyka z Przyczyny bólu i Terapia bólu mający pozwolenie na Mięśnie, powięź, stawy, nerwy i narządy nie mogą być postrzegane niezależnie od siebie, ponieważ są ze sobą nierozerwalnie związane. Siłę mięśni, ruchomość i funkcje stawów zawsze zapewnia zespół grup mięśni i związanych z nimi powięzi, ścięgien, więzadeł, stawów i połączeń nerwowych.

Dla Badanie tkanki łącznej są dostępne dla terapeuty Anamneza, postawa, ustalenia dotykowe i funkcjonalne dostępne jako narzędzie diagnostyczne.

w anamnese Poprzez konkretne pytania terapeuta poznaje historię, informacje o zachowaniach bólowych, chorobach towarzyszących i zaburzeniach czynnościowych układu mięśniowo-szkieletowego.

Na Ustalenia dotyczące postawy można rozpoznać pozycje nawykowe i odciążające, diagnozuje się i dokumentuje stale skracane obszary i sekcje ciała, które są stale rozciągane. Skracanie i bliznowacenie lub nadmierne rozciąganie tkanki łącznej z jednej strony ma miejscowy wpływ na sąsiednie mięśnie i sąsiednie stawy, z drugiej strony globalne skutki na całą postawę.

Na Wyczuwalne ustalenia W bocznym porównaniu można wyczuć stan napięcia i zgrubienia tkanki łącznej. Prowokacja bólu lokalizuje bolesne obszary.

Dzięki Ustalenia funkcjonalne określa się ograniczenia ruchu, ruchy wywołujące ból i utratę siły.

Może się z tym wiązać wzrost napięcia i pogrubienie powięzi bardzo czułe urządzenia ultradźwiękowe zmierzone i zweryfikowane.

Jaki ból wywołuje powięź?

Powięź klejona może wywołać bardzo dużą liczbę różnych bólów. Trzeba jeszcze raz przypomnieć, że powięź otacza powierzchownie wszystkie mięśnie, ale znajdujemy je również w połączeniu ze stawami, kośćmi i narządami wewnętrznymi.

Ponieważ nie używamy powięzi indywidualnie, ale razem podłączony system trzeba zobaczyć więź powięzi Reklamacje w bardziej odległych miejscach robić. Ból pleców, szyi i ramion jest dużym problemem, jeśli chodzi o zrosty powięzi. Ze względu na ciągłe siedzenie przy komputerze, czytanie i przed telefonem komórkowym oraz brak ruchu kompensacyjnego, wiele osób przyjęło trwałe złe postawy, które przejawiają się w przewlekłym bólu. Problem ten można również znaleźć na plecach w odcinku piersiowym i lędźwiowym kręgosłupa.

Specjaliści od powięzi zakładają, że wiele dolegliwości kręgosłupa przypisywanych krążkom międzykręgowym jest w rzeczywistości spowodowanych przez powięź i zmniejszone przez regularne rozciąganie i trening powięzi może się stać.
Ze względu na obciążenia rozciągające często dochodzi do zrostów w płytce ścięgna po zewnętrznej stronie uda ( drogi biodrowo-piszczelowej). Stałe siedzenie powoduje również zrosty powięzi jako przyczynę bólu tylnej części ud, pośladków oraz odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Ból rąk i nóg może być spowodowany zrostami powięzi w okolicy bioder i barków, które wpływają na nerwy i promieniują do dłoni i stóp.

Ponieważ powięź jest połączona od stopy do głowy, przerwanie powięzi w stopach może powodować dyskomfort. Używanie piłek tenisowych lub piłek powięziowych do pracy z podeszwami stóp może przynieść ekstremalną poprawę.

Może Cię również zainteresować: Ból tkanki łącznej

Powięź jako przyczyna bólu pleców

Przewlekły, nieswoisty ból pleców charakteryzuje się napięciem mięśni, sztywnością okolic ciała, bólem spoczynkowym i stresowym. Ból często nasila się rano po wstaniu lub po długim siedzeniu i często ustępuje po lekkich ruchach i codziennych czynnościach. Wieczorem po wysiłku ból powraca wraz z fazą odpoczynku.

Tylko około 25% bólu pleców jest spowodowane tkanką krążka, uciskiem nerwu lub stanem zapalnym. Pęknięcia po nadwyrężeniach lub stanach zapalnych, tak zwane mikrourazy (miniaturowe uszkodzenia tkanki) w powięzi wielkopowierzchniowej (np. Duża powięź lędźwiowa w okolicy lędźwiowej), więzadła i stawy międzykręgowe (małe stawy kręgowe) są często uważane za bodźce bólowe w rozwoju bólu niespecyficznego.

Mikrourazy:

Mikrourazy powstają w wyniku obcego codziennego / profesjonalnego jednostronnego stałego i nadmiernego stresu. Wypadek, o którym już zapomniano, dawna kontuzja sportowa, ciągły niewłaściwy stres spowodowany „stałym siedzeniem” w gabinecie są odkładane przez nasze ciała na lata, aż w pewnym momencie pojawi się ból z powodu nadmiernego obciążenia tkanki łącznej. Intensywny, nadmierny bodziec treningowy, szczególnie przy nietypowych obciążeniach sportowych z ekscentryczną pracą mięśni (= długotrwała praca mięśni), również prowadzi do mini urazów mięśni i tkanki łącznej.

Ciało reaguje na te najmniejsze pęknięcia tkanki swoimi procesami gojenia. Miejscowe reakcje zapalne powodują zmiany w strukturze komórkowej tkanki łącznej, które prowadzą do stwardnienia, sklejania i zmniejszonej ruchomości tkanki powięziowej. Rezultatem jest ból i ograniczona mobilność. Ponieważ powięź - zwłaszcza duża powięź pleców - jest bardzo gęsto zaludniona przez receptory bólu o niskim progu bodźca i wysokiej wrażliwości, uważa się, że mogą one wywoływać ból pleców. U pacjentów z nieswoistym głębokim bólem pleców badanie ultrasonograficzne ujawniło pogrubienie dużej powięzi lędźwiowej, które zaburza ślizganie się 3 warstw powięzi.

Wymagania dotyczące wydajności nie mogą przekraczać zdolności adaptacji tkaniny!

ból lokalny / globalny:

Siatka powięziowa, a tym samym wszystkie mięśnie, kości, stawy i narządy od powięzi dużej stopy do opon mózgowo-rdzeniowych w czaszce, składających się z tkanki łącznej, są ze sobą połączone. Z tego powodu np. przesuwając ramię napięcie w stopie.

Napięcie powięziowe gdzieś w naszym ciele powoduje zmiany napięcia, przeciążenia i ograniczenia funkcjonalne w innych częściach naszego ciała, niezależnie od tego, czy uszkodzenie tkanki łącznej jest ostre, czy przewlekłe. Równowaga napięć zostaje zachwiana, pojawiają się najpierw problemy lokalne, a potem globalne. Te „przenoszone objawy bólowe” są niezależne od obszaru zaopatrzenia nerwów i należy je wziąć pod uwagę podczas leczenia.

Przykładem takiej wady jest jednoczesne występowanie głębokiego, lędźwiowego bólu pleców i promieniowanie mięśni pleców nogi, które nie jest spowodowane podrażnieniem nerwu kulszowego. Ciągłe skurcze dłoni spowodowane pracą na komputerze mogą prowadzić do bólu barku, drobne urazy kolana mogą prowadzić do bólu pleców.

Rolka powięzi

Rolki powięzi nadają się nawet bez fizjoterapeuty aby niezależnie poluzować powięź i rozluźnić zrosty. Jak sama nazwa wskazuje, są to role, które w zależności od projektu składają się z różnych materiałów i jednego pewna struktura powierzchni a także rozmiar (średnica).

Dostępne są również jako kulki, kulki lub kulki jeżowe. Rolki powięzi mają również różne stopnie twardości. Dla Początkujący lepiej jest użyć niskie lub średnie stopnie twardości zacząć, w przeciwnym razie „toczenie się” mogłoby być zbyt bolesne. Jeśli chodzi o strukturę powierzchni, można rozróżnić gładkie i strukturalne rolki powięzi. W przypadku ról strukturalnych elewacje powodują obciążenia punktowe, które mają bardziej intensywny wpływ, który rozciąga się również na głębsze warstwy.

Są też role z Rowki i wgłębienia, aby można było na przykład popracować nad plecami, a kręgosłup jest oszczędzony przez rowek i nie obciążony. Ponadto istnieją role, w których można zastosować wibrujący rdzeń, dzięki czemu efekt głębi ma zostać zwiększony. Ostatecznie nadal są role różne rozmiary. Większe role są również odpowiednie dla większych obszarów mięśni, takich jak uda. A w przypadku mniejszych obszarów, takich jak części ramion, raczej małe role.

Zasadniczo, w zależności od zastosowania, mniejsze rolki można również stosować do większych powierzchni. Na rynku rolek powięziowych jest wielu dostawców z szeroką gamą specjalnych umiejętności. Zasada jest taka powoli iw aplikacji wchodzić powinien, a także bezpośrednio nie potrzebuje wszystkich wariantów ról.

Odpowiednie porady można uzyskać w specjalistycznym sklepie ortopedycznym. W przeciwnym razie na platformach sprzedaży internetowej można również znaleźć tak zwane pakiety podstawowe, dzięki którym można nauczyć się jeździć z powięziami. Jeśli nie masz pewności, powinieneś zasięgnąć bardziej szczegółowej porady. W wielu ośrodkach fitness i ośrodkach zdrowia oferowane są specjalne kursy powięzi.

Kula powięzi: ok. 12 cm średnicy, solidna pianka nadająca się do recyklingu

Rolka powięzi: ok. 15 cm średnicy, lita pianka nadająca się do recyklingu w różnym stopniu twardości

Mała rolka powięzi: ok. 4 cm średnicy, 10 cm długości, mocna, nadająca się do recyklingu pianka

Zobacz także poniżej: Rolka powięzi lub Blackroll

Trening powięzi

Pomysł Trening powięzi opiera się na założeniu, że Powięź z wiekiem i brakiem ruchu w czasie sklejaj się i filcuj. Prowadzi to do długotrwałej i przewlekłej złej postawy, która prowadzi do bólu i dyskomfortu.

Powięź może dzięki regularnym ćwiczeniom z Rolka powięzi poluzował się i ponownie zmiękł. Dzięki zastosowaniu rolki powięziowej tkanka jest lepiej ukrwiona, zachodzące procesy metaboliczne są w coraz większym stopniu usuwane, a zrosty mogą być rozluźnione w dłuższej perspektywie, a także można złagodzić ból.

Trening powięzi jest opisany w różnych artykułach i podręcznikach. Nie jest to proces, który można od teraz opanować. Eksperci mają różne poglądy na temat tego, jak iw jakim kierunku iw jakich odstępach czasu toczyć. Zasadniczo jednak to 5 minut dziennie, a następnie 5 minut rozciągania ma długotrwały efekt wykazać.

Akt toczenia może być bolesne i niewygodne, na przykład na zewnętrznej stronie uda. To jest absolutnie on chciałby i powinno nastąpić w ciągu najbliższych kilku tygodni Używaj regularnie, aby poprawić. Zasada jest jednak taka, że ​​po zakończeniu aplikacji nie powinno być bólu, który nadal powoduje dyskomfort! Następnie należy skontaktować się z lekarzem rodzinnym lub fizjoterapeutą, aby uniknąć kontuzji spowodowanych nieprawidłowym treningiem.

Szkolenie może być różne Wyuczone kursy i być zinternalizowanym. Ale jeśli chcesz spróbować treningu na własną rękę, otrzymasz wiele rolek powięzi Filmy wyjaśniające w zestawie.

Jeśli są choroby ortopedyczne lub inne, które wpływają na stabilność kości, należy najpierw zacząć od jednej Lekarz dyskutował czy trening powięzi jest opcją, czy też należy go unikać ze względów zdrowotnych.

Ogólne informacje można znaleźć pod adresem: Trening powięzi

Jak mogę samodzielnie poluzować zrosty powięzi?

Zdecydowanie możesz to zrobić sam. Tam jest regularne stosowanie z Rolka powięzi (ok. 5 minut dziennie) konieczne.

Zasada jest taka, że Tocz się po podłodze i że następnie poradzisz sobie z dotknięty obszar ciała na walcu. Na przykład, jeśli dotknięta zostanie zewnętrzna strona uda, położysz się z nią na rolce, wyprostujesz plecy i podeprzesz stopy i przedramiona. Następnym krokiem jest teraz, gdy plik Ruch toczny jest przetaczany przez rolkę uda od biodra do kolana. Odbywa się to przy ok. 8-12 powtórzeń, tam i z powrotem.

Ważne jest, aby ćwiczenie było wykonywane spokojnie iz wyczuciem. To, ile ciężaru lub siły włożysz na walec, zależy od tego, jak bolesny jest proces walcowania. Na początku treningu może się okazać, że możesz położyć się na rolce z bardzo małą siłą. Po kilku użyciach powinno być mniej niewygodne i można obciążyć rolkę.

Te instrukcje mogą być używane dla innych obszarów ciała. Producenci rolek zalecają około ośmiu ćwiczeń na całe ciało. Celem regularnego toczenia jest poluzowanie zrostów. Ponieważ proces Zrosty powięzi nie jest to krótkotrwały proces, taki jak ból mięśni i około jednego długi okres czasu w związku z tym poluzowanie się wiązań również wymaga czasu.

Samopomoc przez rozwinięcie - Samodzielne rozluźnienie mięśniowo-powięziowe

Samodzielny masaż, relaksacja, poprawa wymiany substancji i regeneracja powięzi i mięśni

Ucisk na tkankę, który czasami jest dość bolesny z zewnątrz, zwiększa wchłanianie wody i zdolność ślizgową warstw tkanki - zwłaszcza między mięśniami a tkanką łączną - między sobą. Tkanka jest dosłownie wyciskana przez nacisk; kiedy ciśnienie zostaje zwolnione w fazie relaksacji, tkanka jest ponownie napełniana. Umieszczone w powięzi czujniki określające pozycję ciała w przestrzeni są aktywowane i poprawia się percepcja ciała.

Rozwijanie mięśni i powięzi służy jako rozgrzewka przed treningiem, ale także jako ochłodzenie po treningu. Przyjemne uczucie po rozwinięciu ułatwia rozpoczęcie ćwiczeń. Dzięki wzmożonej wymianie substancji w tkankach i poprawie świadomości ciała zapobiega się kontuzjom.

Rozwijanie się po wysiłku pobudza zestresowane struktury do szybszej regeneracji.Chłodzenie jest wolniejsze i bardziej intensywne niż rozgrzewka.

Powięźne rozwijanie się jako leczenie bólu:

Podczas przygotowywania tkanki poprzez kilkakrotne jej luźne rozwijanie, punkty bólu są wykrywane poprzez koncentrację i świadomość ciała. Nawet jeśli leczony obszar jest rzeczywiście bezbolesny, podczas rozwijania często odczuwa się punkty bólowe, które z czasem znikają przy regularnym i konsekwentnym samoleczeniu.

Jako opłacalne urządzenie samopomocy do samodzielnego leczenia zrostów powięzi i mięśniowych punktów spustowych, kulka powięzi i rolka powięzi (alternatywnie rolka Pilates, ale jest trochę bardziej miękka i łatwiejsza w zarządzaniu) mogą być rozsądnie używane.

Praktyka: wykonanie i dawkowanie

• 10-15 razy luźno, tak równomiernie i harmonijnie, jak to możliwe, rozwijając powięź w celu przygotowania tkanki
• Koncentracja na dostrzeganiu obszarów poddawanych obróbce, odczuwaniu nacisku, oporu i bólu
• następnie intensywnie, powoli (1 cm / oddech) iz naciskiem „rozwałkuj” obszary, w których czujesz nacisk i napięcie; Pracuj nad bólem lub „dobrym samopoczuciem”, aż punkt stanie się bardziej miękki i poczujesz się bardziej komfortowo. Lokalizacja, ciśnienie i prędkość są regulowane przez samego praktykującego
• Powtarzaj 2-3 razy w tygodniu przez ok. 15-20 minut
• Zawsze zaczynaj od powięzi stopy, a następnie kontynuuj pracę w górę ciała, pozostając w bolesnych miejscach
• Rozwijanie można wykonać w ramach przygotowania do treningu lub jako masaż po treningu w celu uzyskania odprężenia.
• Do rozwijania i pracy z bolesnymi obszarami używa się dużego lub małego wałka powięziowego lub kuli powięzi (bardziej punktowej i intensywniejszej), w zależności od obszaru i pożądanej intensywności
• Różnice można osiągnąć dzięki różnym pozycjom początkowym i stopniom twardości poszczególnych urządzeń. W przypadku dużego natężenia bólu należy zacząć od bardziej miękkich wałków i w pozycji stojącej, aby nie obciążać całego ciała ciężarem ciała.

Przykłady ćwiczeń do rozwijania z rolką powięzi:

Pozycja wyjściowa: stojąca, stopy równoległe, ewentualnie piłka powięziowa pod jedną stopą. dla bezpieczeństwa oprzyj jedną rękę na solidnym fotelu

Wykonanie ćwiczenia: rozwijanie przygotowawcze i percepcyjne oraz leczenie bolesnych obszarów pod podeszwą stopy, w środkowej, wewnętrznej i zewnętrznej części stopy według powyższego schematu

Pozycja wyjściowa: Siedząc na macie, ścięgno Achillesa leży na dużej lub małej rolce powięziowej, ręce są oparte na macie

Wykonanie ćwiczeń: przygotowawcze i spostrzegawcze rozwijanie i przetwarzanie bolesnych obszarów ścięgna Achillesa, w środku, wewnątrz i na zewnątrz zgodnie z powyższym schematem

Pozycja wyjściowa: usiądź na macie z rękami opartymi na macie, łydka leży na dużej rolce powięziowej

Wykonanie ćwiczenia: przygotowawcze i percepcyjne rozwijanie i praca nad bolesnymi obszarami na łydkach poprzez toczenie do przodu i do tyłu na wałku, w środku, wewnątrz i na zewnątrz zgodnie z powyższym schematem (możesz również toczyć obie łydki jednocześnie, jeśli podtrzymujesz się rękami)

Pozycja wyjściowa: siedzieć z rękami wspartymi, tył ud układać się na dużym zwijaniu powięzi

Wykonanie ćwiczenia: przygotowawcze i spostrzegawcze rozwijanie i obróbka bolesnych miejsc w tylnej części uda poprzez toczenie do przodu i do tyłu na rolce, pośrodku, wewnątrz i na zewnątrz zgodnie z powyższym schematem

Pozycja wyjściowa: leżenie na boku na macie, podudzie wyprostowane,

udo jest ustawione pod kątem ze stopą przed podudziem na podłodze, duża rolka powięzi leży pod obszarem bioder

Wykonanie ćwiczenia: rozwinąć boczną część uda od biodra do kolana

Alternatywnie: stań na pasku, przeturlaj się między miednicą a ścianą, rozwiń boczną część uda wykonując małe przysiady

Pozycja wyjściowa: usiądź na dużym obrocie powięzi, możliwie klęcząc nogą, aby sięgnąć do wewnątrz i na zewnątrz pośladków, ręce podparte

Wykonanie ćwiczenia: Rozwijanie i praca nad bolesnymi obszarami pośladków poruszając się w przód iw tył na rolce, pośrodku, wewnątrz i na zewnątrz, przenosząc ciężar ciała na jedną stronę zgodnie z powyższym schematem

Aby zwiększyć intensywność, możesz również usiąść na kuli powięzi.

Pozycja wyjściowa: siedzenie na macie przed rolką,

duża rolka powięzi leży pod odcinkiem lędźwiowym

Wykonanie ćwiczenia: rozwijanie i obróbka dużej powięzi tylnej poprzez przesuwanie tam iz powrotem po rolce,

Połóż ręce za rolką na podłodze i rozprowadź zgodnie z powyższym schematem

Alternatywnie: stań przy ścianie, przeturlaj się między dolną częścią pleców a ścianą, rozsuń obszar lędźwiowy wykonując małe przysiady

Pozycja wyjściowa: usiądź na macie, duża rolka powięzi leży pod kręgiem piersiowym, ręce splecione za głową

Wykonanie ćwiczenia: Rozwałkuj i pracuj nad obszarem kręgosłupa piersiowego aż do dolnej części szyi, poruszając się tam iz powrotem po rolce zgodnie z powyższym schematem
Alternatywnie: stań przy ścianie, przeturlaj się między dolną częścią pleców a ścianą, rozwałkuj obszar kręgosłupa piersiowego, wykonując małe przysiady

Pozycja wyjściowa: usiądź na macie, duży zwój powięzi leży pod szyją, ręce przylegają do ciała, nogi uniesione

Wykonanie ćwiczenia a: Rozwinięcie i obróbka podstawy czaszki poprzez przetoczenie głowy na boki zgodnie z powyższym schematem

Wykonanie ćwiczenia b: Rozwinięcie i przetworzenie podstawy czaszki poprzez poruszanie głową w przód iw tył zgodnie z powyższym schematem
Alternatywnie: stań na ścianie, przeturlaj się lub kulka leży między szyją a ścianą, rozwiń podstawę czaszki, wykonując niewielkie boczne ruchy toczenia głową

Uwaga: jeśli obszar szyi jest bardziej wrażliwy lub masz skłonność do bólów głowy, zacznij te ćwiczenia bardzo ostrożnie i zwiększ dawkę, jeśli poprawi się tolerancja bólu.

Terapia multimodalna

Cel: Relaks poprzez równowagę mięśniowo-powięziową i swobodną ruchliwość ciała

W leczeniu objawów bólu powięziowego zaleca się szeroką gamę opcji terapeutycznych. Poniższy temat bardziej szczegółowo wyjaśnia leczenie strukturalne powięzi i terapii sportowej.

• całościowe badanie i badanie
• Edukacja i informacja
• strukturalne leczenie powięzi i łańcuchów mięśniowych
• Segmentowa terapia manualna w odpowiednim segmencie kręgosłupa
• Fizjoterapia i terapia sportowa
• terapia lekowa, terapia neuronowa
• Terapia psychologiczno-behawioralna
• Terapia Meridian (meridian nerki) np. z akupunkturą lub APM (masaż akupunkturowy wg Penzla)
• Terapia refleksologiczna stóp

Terapia bierna powięzi

Przez Bierne fizjoterapeutyczne formy leczenia tkanki łącznej i mięśni, pacjent bardzo reaguje na trening sportowo-terapeutyczny przygotowany. Jeśli poszczególne warstwy tkanki łącznej są sklejone i pogrubione, mięśnie połączone z tym obszarem nie są w stanie prawidłowo funkcjonować, tj. tych mięśni nie można ani optymalnie wytrenować, ani odpowiednio zregenerować. Bez odpowiedniego przygotowania poszkodowani musieliby nieustannie walczyć wysokie napięcie tkanek, ból i Ograniczenia ruchu borykać się.

Rolfing

Rolfing - również pod nazwą Integracja strukturalna znany - został opracowany w latach 50. przez biochemik Idę Rolf i nazwany jej imieniem. To uczyniło ją jedną z pierwszych badaczy, którzy podkreślili znaczenie tkanki łącznej dla ekonomicznego prostowania ciała, oprócz mięśni.

Metoda nie jest skierowana wyłącznie do problemów zdrowotnych, ale ma na celu ułatwienie prostowania ciała wbrew grawitacji poprzez leczenie zrostów i stwardnienia w siatce powięzi Zapobiegaj bólowi postawy. Oprócz profilaktycznej opieki medycznej terapia Rolfing jest stosowana w leczeniu złej postawy, przewlekłych bólów pleców i zmian strukturalnych.

Terapia składa się z techniki manualne i ćwiczenia sensomotoryczne. W leczeniu brane są również pod uwagę czynniki psychospołeczne. Po dokładniejszym Analiza postawy W pozycji stojącej i siedzącej terapeuta czuje, ocenia i leczy strukturę tkanki łącznej. Techniki manualne wykorzystują opuszki palców, kciuki, kostki, dłonie i łokcie, w zależności od leczonego obszaru i wymaganej głębokości powolny nacisk wywierany na tkankę łączną. Następnie ćwiczenia i codzienne procesy ekonomiczne są nauczane i korygowane.

Zwykle nazywa się Rolfing Seria zabiegów 10 kolejnych 50 - 90 minutowych sesji w okresie leczenia ok. 3 miesięcy.

Przeciwwskazania: Urazy z otwartymi ranami, ostre choroby zapalne, zapalenie żył, osteoporoza, Ciąża, choroba zwyrodnieniowa mięśni, choroby psychiczne i długotrwałe Przyjmowanie kortyzonu, Implanty

FDM: Fascial distortion model według Typaldosa

Termin Model destylacji powięziowej składa się ze słów powięź (wiązka) i zniekształcenie (skręcenie i zwichnięcie). Ta metoda diagnozy i terapii została opracowana przez amerykańskiego lekarza i osteopatę Stephena Typaldosa, który przedstawił ją w 1991 roku. Ta metoda leczenia opiera się przede wszystkim na wieloletnim doświadczeniu w badaniu i terapii pacjentów z ostrym i przewlekłym bólem o szerokiej gamie diagnoz.

Typaldos założył, że za obrazami bólu pacjentów 6 różnych zniekształceń powięziowych ukryć za pomocą powtarzalnych szablonów opisu. Terapeuta FDM musi mieć doskonały wzrok i palpacyjny (Zdolność dotykowa), ponieważ każde z 6 zniekształceń powięziowych - skręcanie, przesuwanie, sklejanie, zwapnienia tkanki łącznej - jest inne i jest to spowodowane anamnese, badanie postawy i języka ciała, test funkcjonalny z prowokacją bólu i palpacją do zdiagnozowania.

Zabieg ma miejsce ręcznie Z różnymi wielkopowierzchniowymi i punktowymi technikami powięzi w zależności od zepsucia, które są dość bolesne dla pacjenta, ale ostatecznie pozostawiają uczucie relaksu i ulgi w bólu. Ponieważ objawy ulegają poprawie podczas leczenia, terapeuta może natychmiast sprawdzić swoją diagnozę za pomocą testów.

Ponadto w przerwach między zabiegami można zastosować terapię bańką i aktywne samorozciąganie dotkniętych obszarów.

Przeciwwskazania: ostry uraz lub stan zapalny, osteoporoza, wysokie ciśnienie krwi, Zawał serca

Taping mięśniowo-powięziowy

Taping mięśniowo-powięziowy oferuje jedną rozsądny dodatek do pasywnej i aktywnej terapii powięziponieważ taśma pozostaje na ciele przez chwilę i może tam działać, jeśli nie zostanie zastosowana żadna inna forma leczenia.

Używana jest specjalna taśma mięśniowo-powięziowa, podobna do dobrze znanych kinezjologicznych taśm funkcjonalnych, ale z silniejszym klejem i mniejszą siłą retrakcyjną, ponieważ często wymagane jest silne napięcie. Poprzez nałożenie taśmy z odpowiednim napięciem, dotknięta powięź jest przesuwana w kierunku, w którym powięź ma jak największe rozluźnienie i redukcję bólu - uwolnienie mięśniowo-powięziowe- przynosi.

Technologia aplikacji i siła naciągu zależą od jakości strukturalnej powięzi i jej lokalizacji określonej w wynikach (ograniczenie ruchu, ból i badanie palpacyjne). Trzymając taśmę na skórze - średnio 5 dni z 2-3 dniami regeneracji skóry między 2-3 systemami taśm mogą długotrwały efekt może być osiągnięte.

Przeczytaj także: Taśma kinesio

Aktywny trening funkcjonalny

Po intensywnym przygotowaniu łańcuchów powięzi poprzez ich rozwinięcie i wyleczenie punktów bólowych przeprowadza się aktywny trening powięzi w celu trwałej samopomocy. Wiele ćwiczeń (np. Ćwiczenia rozciągające, funkcjonalne ćwiczenia siłowe) jest znanych, ale wykonuje się je w treningu powięzi według różnych kryteriów treningowych.
Do treningu powięzi służy również Blackroll, który jest obecnie bardzo popularny wśród wielu.

Uśmierzanie bólu poprzez ruch:

W tkance łącznej i mięśniach mechanoreceptory - receptory ruchu - są aktywowane w tkance, a także poprzez ruch bierny i ruch czynny. Ich działalność ”narzuta„Aktywność receptorów bólu i pozwala sygnałom receptorów bólowych coraz bardziej zanikać w tle, pod warunkiem, że przyczyną bólu nie są zmiany strukturalne układu mięśniowo-szkieletowego ani ostry stan zapalny. Ruch łagodzi napięcie mięśniowe i powięziowe, zwiększa się tolerancja na ból i ponownie wzrasta wiara w odporność organizmu. Wiele osób cierpiących na ból ma to pozytywne doświadczenie. Ruch pomaga!

Każdy zdrowy człowiek z tym żyje różnice genetyczne w budowie kości, mięśniach, tkance łącznej, płci i wieku, a także z różne obciążenia w życiu codziennym, pracy i sporcie. Osoby o bardziej stabilnej sylwetce, silnych mięśniach i słabej mobilności powinny skupić swój trening na technikach dynamicznego rozciągania. Delikatne osoby o mniejszej sile, ale ponadprzeciętnej mobilności (często jest to „hipermobilny„Kobiety) powinni skoncentrować swój trening na ukierunkowanym treningu siły funkcjonalnej z powięziowego punktu widzenia.

w Fizjoterapia lub terapia sportowa czy już mamy "wstępnie uszkodzony„Robić ludziom, którzy są już obciążeni lokalnymi lub globalnymi ograniczeniami ruchu i bólem. Plik Program ćwiczeń powinny być zaprojektowane pod kierunkiem fizjoterapeuty lub terapeuty sportowego, zgodnie z istniejącymi uszkodzonymi strukturami i indywidualnym poziomem wydajności, z dużą przyjemnością i elastycznością.

Zaproponuj inną opcję specjalne kursy powięzi dla grup, które są częścią Sporty rehabilitacyjne lub w Praktyki fizjoterapeutyczne - zaproponował Tobe. Tam ćwiczenia są pokazywane i sprawdzane pod okiem wyspecjalizowanej kadry.

Ogólne zalecenia szkoleniowe:

• 2-3 jednostki szkoleniowe tygodniowo, już 2 jednostki / tydzień po 10 minut są lepsze niż nic
• Ćwicz z mniejszą intensywnością, jeśli masz dolegliwości
• Przebieg szkolenia: 1. Rozgrzej się z rolką powięzi i / lub luźnymi, ekspansywnymi ruchami, rozciąganiem sprężystym, 2. Ćwiczenia funkcjonalne siłowe, 3. Rozciąganie powięzi
• Regeneracja i relaksacja z wybiegiem, relaksującymi ruchami, rolką powięzi, piłką
• Bezbolesny Trening z wyjątkiem rozciągania mięśni pod koniec ruchu, w przeciwnym razie wskazane jest uproszczenie sekwencji ruchów
• Wystarczający Przerwy w pracy z rozluźniającymi, rozluźniającymi sekwencjami ruchu między stresem
• Powolny wzrost wysiłku pod dobra kontrola ruchuKoncentracja i świadomość ciała przy każdym ćwiczeniu, jakość przed ilością
• Spokojny, miarowy rytm oddechu w wykonaniu ruchu
• Koncentracja na treningu ze słabą mobilnością i dobra wytrzymałość: dynamiczne rozciąganie
• Koncentracja na treningu z dobrą mobilnością, ale niska siła i stabilność: funkcjonalny trening siłowy
• Zmienna konstrukcja treningu
• Zabawa , Nie należy lekceważyć cierpliwości i ciągłości

Przeciwwskazanie:

• Zapalenie atakować struktury tkanki łącznej, czekać na wyleczenie
• Operacje, Poczekaj na proces gojenia, ponownie rozpocznij trening po konsultacji z lekarzem
• Do Szczepy lub inny Kontuzje Elastyczność tkanki łącznej ponownie osiąga pełną wytrzymałość na rozciąganie dopiero po 6-12 miesiącach, wznowienie treningu po konsultacji lekarskiej i ostrożny start z powolnym wzrostem
• Infekcje osłabiać organizm, należy wstrzymać intensywny trening

Rozciąganie na biegunach - rozgrzewka

Po ogólnej rozgrzewce do muzyki rytmicznej (ok. 110-120 uderzeń na minutę) z ekspansywnymi, trójwymiarowymi sekwencjami ćwiczeń z wymaganiami koordynacyjnymi, wykonuje się ćwiczenia z elementami elastycznymi, rozciągającymi, rytmicznymi, ukierunkowane specjalnie na linie spiralne powięzi. Sekwencje ruchowe przypominają ćwiczenia gimnastyczne z lat 60.

Te formy ćwiczeń zostały zastąpione gimnastyką funkcjonalną i bardziej statycznymi ćwiczeniami rozciągającymi, które propagowały głównie „bezpieczne, osiowo poprawne ćwiczenia” z obawy przed niekontrolowanymi siłami ścinającymi działającymi na stawy. Powrót do sprężystych, rytmicznych ćwiczeń polega na tym, że tkanka docelowa - powięź - jest elastyczną, a więc w dużej mierze odporną na rozerwanie siatką.

Na końcu uzyskanego zakresu ruchu wykonywane są małe, kontrolowane ruchy sprężyste, tzw. Mini-odbicia. To aktywuje wszystkie części włókniste już rozciągniętego mięśnia i spiralne struktury siatki powięziowej.Celem jest stymulacja zaopatrzenia tkanki łącznej poprzez zwiększenie prędkości przepływu poprzez dostarczanie ciepła poprzez ruch. Naciskając i ciągnąc podczas ćwiczeń, komórki powięzi wytwarzają więcej kolagenu. W efekcie siatkowate struktury tkanki łącznej lepiej się dopasowują, a stabilność i elastyczność rosną.

Przykłady ćwiczeń:

Elastyczność siatki powięziowej odpowiada za to, jak ekonomiczne jest nasze zużycie energii podczas aktywnych obciążeń. Ponieważ tkanka łączna jest w stanie magazynować kinetyczną energię kinetyczną poprzez napięcie wstępne i ponownie ją uwalniać jak katapulta podczas ruchu, praca mięśni, która charakteryzuje się dużym zużyciem energii, jest wspomagana, a tym samym odciążana. U wytrenowanej osoby zmniejsza się proporcja aktywnej pracy mięśni przy jednoczesnym wzroście zawiesiny kolagenu. Zwiększona wydajność w sporcie i energooszczędne, ekonomiczne codzienne ruchy nie wynikają zatem wyłącznie ze zwiększonej siły mięśni.

Zwłaszcza w sporcie ryzyko kontuzji można zmniejszyć poprzez ćwiczenia sprężyste, rozluźniające, rozciągające podczas rozgrzewki (brak statycznego, długotrwałego rozciągania przed treningiem).

Szczególnie widoczne jest wykorzystanie zmagazynowanej energii kinetycznej w ruchu sprężystym stóp i nóg. Oprócz „skurczu początkowego” mięśni na początku ruchu, w dalszym przebiegu nie można już mierzyć aktywności mięśni. Dalszą sekwencję ruchów wykonują struktury bierne, w szczególności ścięgno Achillesa.

Przez ruchy wahadłowe rozumie się zwiększenie ruchu sprężyny. Ważne jest, aby ruch wahadłowy nie był wykonywany wyłącznie za pomocą grawitacji, ale aby była wykorzystywana energia sprężysta w punkcie zwrotnym. Kręgosłup oraz stawy kolanowe i biodrowe poruszają się wraz z ruchem wahadłowym ramion.

Skoki to dalszy wzrost sprężystych ruchów. Są one możliwe tylko dzięki dobrej koordynacji skurczu mięśni i wsparciu biernych tkanek. Ze względu na wysokie ciśnienie i obciążenia udarowe kręgosłupa, skoki nie zawsze nadają się jako forma treningu w przypadku wcześniejszego uszkodzenia ortopedycznego.

Pozycja wyjściowa: Stań z rozstawionymi nogami, prawą ręką załóż na głowę, lewa ręka schowana za plecami

Ćwiczenie 1: Wychylenie tułowia ze stania w lewo z delikatnym odbiciem od pozycji końcowej, zmiana stron

Wykonanie ćwiczenia 2: w pozycji wyjściowej skrzyżuj się również za prawą nogą, rozciągnij w lewo, kołysząc się w bok, zmieniając strony

Wykonanie ćwiczenia 3: w wykonaniu ćwiczenia rozciągnij pochylenie boczne z pochyleniem do przodu tułowia przed osią ciała lub pochyleniem do tyłu za osią ciała

Pozycja wyjściowa: stań z rozstawionymi nogami

Ćwiczenie: zaczynając od odcinka szyjnego kręgosłupa, powoli przetaczaj kręgi pleców za kręgi i staraj się opuszkami palców w kierunku podłogi, następnie zmniejsz odległość między palcami a podłogą, delikatnie kołysząc w górę iw dół, rozciągając w kierunku środka, w kierunku prawej lub lewej stopy

Wykonanie ćwiczenia: pociągnij prawą ręką w kierunku lewej stopy

(jeśli mięśnie nóg są skrócone, lekko ugnij kolano),

następnie lekko wyciągnij prawą rękę do góry i na zewnątrz,

Głowa i górna część ciała obracają się z

jednocześnie lewe ramię jest wyciągnięte do tyłu za osią ciała

Pozycja wyjściowa: Stań z nogami rozstawionymi na szerokość bioder przed stołkiem, obie ręce płasko na stołku

Wykonanie ćwiczenia: lekko ugnij jedną nogę, drugą nogę rozciągnij, jednocześnie popchnij odpowiednią połowę miednicy w kierunku sufitu

Trening siłowy z efektem katapulty - sprężystość odbicia

Nasze mięśnie są z jednej strony połączone w sieć łańcuchów mięśniowych, az drugiej zintegrowane z systemem powięzi. Nowsze odkrycia naukowe dotyczące interakcji mięśni i tkanki łącznej zmieniają obecne zasady treningu. Maksymalną moc można osiągnąć tylko poprzez wstępne naprężenie tkanki powięziowej, ponieważ tkanka łączna jest w stanie magazynować energię kinetyczną, a następnie katapultować (Efekt katapulty), aby ponownie zwolnić.

Ponadto tkanka łączna może odciążyć mięśnie i zmniejszyć zużycie energii, wspomagając pracę trzymania. Zjawisko to zostało pierwotnie odkryte u australijskich kangurów i jest wykorzystywane we współczesnym treningu siłowym. Efekt katapulty oszczędza energię mięśniową trenującego, jednocześnie zwiększa się udział zawiesiny kolagenu. Pozwala to na bardziej ekonomiczne wykonywanie sekwencji ruchów.

Podczas chodzenia i biegania, jednej z naszych najbardziej ekonomicznych aktywności ruchowych, udział efektu katapulty poprzez tkankę łączną jest bardzo wysoki, a długość mięśni pozostaje prawie stała. Masa mięśniowa to nie jedyny czynnik generowania siły i jej zwiększania, ale raczej współpraca mięśni z dobrze wytrenowaną, odporną na rozerwanie tkanką łączną oraz optymalne wyczucie czasu efektu katapulty. Do tego potrzebny jest wysoki poziom koordynacji.

Praktyka: przykłady ćwiczeń

Pozycja wyjściowa: krok, przednia noga zgięta, palce na tylnej nodze

Wykonanie ćwiczenia: wyciągnij tylną nogę do przodu do brzucha z mocnym śladem,

Wróć do pozycji wyjściowej, aby noga ponownie „zatrzasnęła się” do przodu w kierunku brzucha z wyraźnym śladem. Sekwencja ruchów odbywa się w szybkim tempie ze stałym rytmem. Ramiona poruszają się w przeciwnych kierunkach z tą samą prędkością.

Pozycja wyjściowa: klęczenie przed piłką Pezzi

Wykonanie ćwiczenia: niech ciężar ciała opadnie do przodu i obiema rękami oprzyj go na Pezziball, powtórz w szybkim, stałym rytmie

Pozycja wyjściowa: Stań w odpowiedniej odległości od ściany,

piłka pezzi w obu rękach

Wykonanie ćwiczenia: pozwól ciężarowi ciała opaść do przodu i złóż go piłką Pezzi na ścianie, powtórz w szybkim, równym rytmie

Pozycja wyjściowa: Stań z nogami rozstawionymi na szerokość bioder przed ścianą

Wykonanie ćwiczenia: poprzez przesunięcie ciężaru ciała do przodu obie ręce opierają się o ścianę w tym samym czasie, ciało wraca do pozycji wyjściowej z mocnym odciskiem dłoni, ciało nie ugina się w okolicy bioder, ale pozostaje rozciągnięte. Sekwencja ruchów odbywa się w szybkim tempie ze stałym rytmem.

Pozycja wyjściowa: Stań z rozstawionymi nogami, stopy lekko skierowane na zewnątrz

Wykonanie ćwiczenia: zacznij od przysiadu do małego skoku, ustaw stopy w pozycji rozciągającej, delikatnie złap skok w przysiadzie i zacznij od razu do następnego skoku w stałym tempie i rytmie.

Uwaga: ćwiczenie możliwe tylko wtedy, gdy obciążenie krążków międzykręgowych i kręgosłupa jest tolerowane przez skok

Funkcjonalny trening siłowy

Funkcjonalny trening siłowy to holistyczna metoda treningu, która osiąga wszystkie elementy sprawności fizycznej. Siła, wytrzymałość, wytrzymałość układu sercowo-naczyniowego, elastyczność, koordynacja i stabilność są trenowane w wielowymiarowych sekwencjach ruchowych zamiast poddawania poszczególnych grup mięśni izolowanym treningom.
Funkcjonalny trening siłowy ugruntował swoją pozycję w wielu dziedzinach, a także w popularnych i wyczynowych sportach i zawsze powinien być dostosowany do wieku, wyników, aktualnych dolegliwości, codziennej formy i motywacji uczestników.

Zasady:

Trening sekwencji ruchowych:

W treningu funkcjonalnym wykorzystuje się wieloprzegubowe grupy mięśni i na różnych płaszczyznach ruchu, ponieważ każdy ruch ciała jest trójwymiarowy i zawsze wieloosiowy (nie jednoosiowy, jak w wielu maszynach siłowych). Ćwiczony jest, obserwując kinetyczną reakcję łańcuchową oraz interakcję wszystkich mięśni, powięzi i stawów zaangażowanych w sekwencję ruchów. W szczególności nacisk kładzie się na składowe ruchu obrotowego (ruchy obrotowe ciała), ponieważ ruchy te występują bardzo często w życiu codziennym i ciało musi być do nich dobrze wytrenowane.

Kontrola ruchów skrętu, często w połączeniu z ruchami zginania, ma zasadnicze znaczenie dla zapobiegania urazom i bólom. Masa ciała i głównie wolne ciężary są wykorzystywane jako opór w treningu funkcjonalnym w celu zwiększenia wytrzymałości siłowej i budowy mięśni. Sekwencje ćwiczeń mają być dynamiczne i zmienne. Wybór i kolejność ćwiczeń ze zmianą pozycji ciała i powrót do środka ciała po sekwencji ruchów, aby zachować elastyczność tkanki łącznej.

Zasada: Trenuj ruchy, a nie mięśnie!

Funkcjonalny trening siłowy obejmuje ćwiczenia na globalny, anatomicznie powierzchowny ruchomy układ mięśniowy oraz ćwiczenia na miejscowy, anatomicznie głębszy, stabilizujący układ mięśniowy. Na pierwszy rzut oka małe ukierunkowane ćwiczenia stabilizacji wydają się mało funkcjonalne, ponieważ charakteryzują się trwałymi komponentami napięciowymi i prostymi ruchami o powolnych, małych amplitudach ruchu.

Dobre mięśnie stabilizujące są warunkiem wstępnym stabilności stawu i skoordynowanych, ekonomicznych sekwencji ruchów i często są niewystarczające (słabe i źle skoordynowane). Stabilizacja polega na uaktywnieniu układu mięśni głębokich - lewej - utrzymaniu neutralnej pozycji ciała wbrew grawitacji przed rozpoczęciem ruchu oraz w trakcie ruchu. Ochronę stawów zapewnia aktywacja lokalnych, głębokich mięśni w okolicy stawów.

Ponieważ ćwiczenia na układ mięśni głębokich można wykonywać tylko z pełną uwagą, są one szczególnie przydatne do treningu percepcji.

Rozpoczęcie ruchu po ustabilizowaniu się oznacza włączenie układu mięśni głębokich przed rozpoczęciem wielofunkcyjnego ćwiczenia siłowego.

Dawkowanie podczas funkcjonalnego treningu siłowego:

Skuteczność treningu siłowego zależy od optymalnej dawki treningowej, która z kolei zależy od celu treningu siłowego. Czy chcę osiągnąć większą wytrzymałość, siłę przy dużych prędkościach lub maksymalną siłę (mniej w fizjoterapii, ale w sporcie wyczynowym)?

Trening siłowy z naciskiem na komponenty powięzi koncentruje się na wytrzymałości siłowej, wykonywanie ćwiczeń jest głównie dynamiczne. W treningu powięzi szczególną uwagę zwraca się na świadomość ciała podczas ćwiczeń siłowych. Każde ćwiczenie należy wykonywać dynamicznie, w skoordynowany sposób iz pełną koncentracją. Nie ma ustalonych parametrów bodźca. Bodźce do ćwiczeń ustala indywidualnie ćwiczący.

Poprzez intensywne doznania podczas ćwiczenia, ćwiczący odczuwa napięcie mięśni i sam decyduje, kiedy czuje, że napięcie jest wystarczające dla siebie. Wpływa to na samopoczucie podczas ćwiczeń, ale także po ich przerwie w wysiłku. Aby ustawić bodziec treningowy, należy poczuć wyraźne uczucie wysiłku.

Następujące parametry treningowe mogą być używane jako zmienne:

• Intensywność bodźca wymaganej siły
• Czas trwania bodźca indywidualnego ćwiczenia
• Jakość ruchu: bez wymijających wzorów w pełnym zakresie ruchu
• Gęstość bodźców: zależność między stresem a relaksacją (przerwy między poszczególnymi ćwiczeniami a seriami)
• Zakres bodźców: powtarzanie poszczególnych ćwiczeń i serii ćwiczeń
• Częstotliwość treningów w tygodniu

Bodziec stresowy zależy od indywidualnego statusu wytrenowania, który powinien być regularnie określany przez fizjoterapeutę lub terapeutę sportowego, tak aby intensywność stresu mogła być regularnie dostosowywana do aktualnego stanu. Jeśli stres jest podprogowy (poniżej 40%), nie ma efektu treningowego, nieznacznie przekroczone bodźce treningowe utrzymują stan wydolnościowy (50-60%), bodźce ponadprogowe podnoszą poziom treningu (60-70%), nadmierna wydolność wymaga uszkodzenia organizmu.

Dawkowanie decyduje o odpowiednim bodźcu treningowym, niezbędnym do uruchomienia adaptacyjnych pozytywnych procesów dostosowawczych w optymalnym przypadku. Ten bodziec treningowy osiąga granicę indywidualnej tolerancji wysiłku. Mikrourazy wywołane bodźcem treningowym prowadzą do reaktywnej struktury komórkowej w komórkach mięśni i tkanki łącznej, po normalnej strukturze komórkowej następuje struktura komórkowa powyżej normalnego poziomu.

Dobrym wyznacznikiem dawki jest uczucie zmęczenia podczas ćwiczeń. Jeśli uczucie wystąpi: nie jest już możliwe, zawsze dodaj 3 powtórzenia, zawsze pod warunkiem, że nie ma innego bólu niż uczucie wysiłku mięśni.

Przeciążenie: Jeśli bodziec treningowy (lub zbyt duży codzienny i / lub obciążenie pracą) jest zbyt wysoki dla indywidualnej tolerancji obciążenia, powięzi i komórki mięśniowe są uszkodzone. Większość urazów sportowych ma charakter powięziowy - bóle mięśni, nadwyrężenia, zerwania włókien, urazy więzadeł czy zespoły przeciążeniowe można sklasyfikować zarówno jako urazy mięśni, jak i powięzi. Ból mięśni i powięzi jest trudny do rozróżnienia u osób dotkniętych chorobą, ponieważ tak zwane obolałe mięśnie są spowodowane nie tylko mini-urazami komórek mięśniowych, ale także wykazują oznaki zapalenia w tkance łącznej. Szczególnie to ostatnie stanowi główny ból.

Powolne rozwijanie się wałkiem powięziowym, luźne ruchy i ostrożne, aktywne rozciąganie sprzyjają szybkiej regeneracji w przypadku obolałych mięśni.

Zbyt niski bodziec treningowy: brak efektu treningu!

Zbyt wysoki bodziec treningowy: uszkodzenie tkanki!

Ciągłość treningu:

Aby dostosować wzrost wydajności powyżej pierwotnego poziomu, organizm potrzebuje czasu regeneracji. Jeśli następny trening nastąpi zbyt wcześnie po ostatniej fazie stresu, organizm reaguje wyczerpaniem i zwiększa się ryzyko kontuzji. Jeśli przerwy są zbyt długie, organizm traci na wydajności. Aby zachować stabilne i funkcjonalne wyniki, trening musi być ciągły. Im dłuższy okres, w którym miał miejsce wzrost wydajności, tym mniejszy spadek wydajności podczas przerw. W treningu powięzi zaleca się częstotliwość obciążenia 2 razy w tygodniu, aby tkanka miała wystarczająco dużo czasu na regenerację.

Przykłady ćwiczeń dla funkcjonalnego treningu siłowego:

Wszystkie ćwiczenia wykonywane są dynamicznie jako sekwencja ruchów!

Pozycja wyjściowa: Połóż się na plecach, ramiona z tyłu przy głowie, w każdej dłoni hantle

Wykonanie ćwiczenia: w tym samym czasie wyciągnij prawą rękę do przodu za lewą, uniesioną, skośną nogę, unosząc głowę i ramiona, zmieniając strony

Wykonanie ćwiczenia 2: w przypadku problemów z szyją głowę można podeprzeć lewą ręką podczas podnoszenia tułowia

Pozycja wyjściowa: połóż się na plecach, piłka Pezzi jest wciśnięta między uda i stopy

Wykonanie ćwiczenia: oba kolana są podciągnięte piłką w kierunku brzucha, spróbuj delikatnym zamachem, aby pociągnąć kolana dalej w kierunku barku, na środku, w prawo / lewo, głowa i ramiona tak rozluźnione, jak to tylko możliwe

Pozycja wyjściowa: podparcie przedramienia, nogi rozłożone, wąskie w biodrach i wyciągnięte z palcami, tułów unoszony w linii równoległej do podłogi

Wykonanie ćwiczenia: naprzemiennie ugnij jedną nogę i odciągnij kolano bokiem do barku,

jednocześnie głowa spogląda na kolano

Ćwiczenie 2: Zwiększ, ćwiczenie można wykonać również na podpórce dłoni

Pozycja wyjściowa: pozycja dużego kroku, ramiona za osią ciała, po 1 hantle w każdej dłoni

Wykonanie ćwiczenia 1: tylna noga jest podciągnięta do przodu do brzucha, podczas gdy oba hantle są unoszone z wyciągniętymi rękami w kierunku sufitu w tym samym czasie

Wykonanie ćwiczenia 2: ramiona są uniesione na początku ćwiczenia i jednocześnie z unoszeniem nogi rozciągają się daleko za środkiem ciała

Rozciąganie trójwymiarowe

Wielofunkcyjne powolne rozciąganie z naprzemiennymi wektorami:

W treningu powięzi uzasadnione są sprężyste, dynamiczne ćwiczenia rozciągające (preferowane do rozgrzewki) oraz różnie zaprojektowane powolne, trójwymiarowe techniki rozciągania ze zmiany pozycji wyjściowych.

Przy ustawionym osiowo, „statycznym” rozciąganiu - w lewo - osiągany jest tylko określony obszar mięśni i powięzi, inne obszary tkanki są pomijane.

W przypadku powolnych, „statycznych” technik rozciągania, bardziej sensowne jest projektowanie pozycji wyjściowych i ćwiczeń tak elastycznie, że rozciąganie dociera do problematycznych obszarów ćwiczącego w bardziej ukierunkowany i indywidualny sposób. Techniki rozciągania powinny zawierać elementy zabawowe i powinny być wykonywane ze szczególnym naciskiem na świadomość ciała.

Praktyka: Podaje się podstawowe ćwiczenie, które praktykujący odczuwa podczas wykonywania: Gdzie czuję największe napięcie? Co się zmienia? Kiedy rozciągam się statycznie lub rytmicznie, kiedy obracam stopę do wewnątrz lub na zewnątrz, kiedy podpieram plecy ćwiczenia zginać lub rozciągać.W zależności od indywidualnego odczucia rozciągania ćwiczenie jest następnie zmieniane w razie potrzeby. Powinien być zawsze rozciągany miękko, „roztapiając się” iw połączeniu z oddychaniem - nie w skurczach, ale raczej oddychając do rozciągania bez przesady i fałszywej ambicji. Ponieważ sieć powięzi jest największym organem czuciowym ciała, ważne jest, aby ćwiczyć świadomość ciała podczas wykonywania ćwiczeń rozciągających poprzez intensywne odczuwanie. Ponieważ w ten sposób lepiej postrzegana jest granica tolerancji na rozciąganie, można zmniejszyć ryzyko kontuzji.

Wiele ćwiczeń jogi spełnia kryteria: spiralna, ukośna lub boczna modyfikacja ćwiczenia rozciągającego.

Okres utrzymywania odcinka jest przedmiotem dyskusji od lat. Sukces rozciągania można zmierzyć już po 10-15 sekundach, zwykle czas trwania ćwiczeń rozciągających wynosi około 45 sekund, wydłuża się do 2 minut. są możliwe.

Granica plastyczności:

Niezależnie od zastosowanej techniki rozciągania, zawsze istnieje indywidualny limit rozciągania. Jeśli ten opór zostanie pokonany przez „nadmierną ambicję”, rezultatem są kontuzje. Ta odporność na rozciąganie powyżej pewnego rozciągnięcia jest spowodowana tkanką łączną mięśni oraz płytkami ścięgien i ścięgien. Wielokrotne ćwiczenie z dużą intensywnością rozciągania i dobrym „czuciem” pozwala na dłuższą metę zwiększyć tolerancję rozciągania. Wraz ze wzrostem amplitudy rozciągania zwiększa się wpływ na struktury powięziowe i mięśniowe, tkanka komórkowa ulega przebudowie i przekształca się w bardziej elastyczną, uporządkowaną siatkę włókien o rozszerzonym zakresie ruchu.

Po stresie podczas ćwiczeń zawsze występuje wystarczająca ulga poprzez ruchy rozluźniające, dzięki czemu tkanka może się zregenerować i wypełnić płynem. Sekwencje ruchowe, które nie są monotonne, ale wielowymiarowe i zróżnicowane, sprzyjają wypełnianiu tkanki i wymianie substancji po obciążeniu.

Przykład: zgięcie tułowia z prostymi nogami, rozciągnięcie tylnej części ud i dużej powięzi lędźwiowej

Pozycja wyjściowa: stojąca z wyprostowanymi stawami kolanowymi

• Nogi zamknięte, otwarte lub skrzyżowane
• Stopy obrócone do wewnątrz lub na zewnątrz

Wykonanie ćwiczeń:

• Rozciągaj się prosto do przodu lub na boki, skręcając tułów
• Przełóż ręce z powrotem przez nogi
• Plecy wygięte lub proste

Pozycja wyjściowa: wyprostowana, jedna pięta oparta na stołku z wyprostowanym kolanem

Wykonanie ćwiczenia 1: górna część ciała jest rozciągnięta i pochylona do przodu na długiej nodze

Wykonanie ćwiczenia 2: lewa ręka ciągnie zewnętrzną część prawej kostki

Pozycja wyjściowa: Stań z szeroko rozwartymi nogami, obie ręce wsparte na mocnym taborecie, kolana rozciągnięte

Wykonanie ćwiczenia: naprzemiennie ugina i wyprostowuje jedno kolano, podczas gdy miednica po tej samej stronie jest wypychana w kierunku sufitu, kręgosłup opisuje rozszerzający się ruch na boki.

Relaksacja świadomości ciała - udoskonalenie zmysłów

Ponieważ powięź jako narząd zmysłów ma bardzo dużą gęstość receptorów (czujników pomiarowych), te różnorodne receptory powinny być adresowane i uczulane przez odpowiednie komponenty ruchu zmysłów, w przeciwnym razie obumierają. Stymulację receptorów można osiągnąć za pomocą bodźców ciśnieniowych, np. z rolką lub piłką powięziową (intensywną lub delikatną), ciągnąc bodźce, np. do ćwiczeń huśtawki z niewielkimi ciężarami i wibracjami, np. dzięki Galileo - link można zaprojektować różnie.

Ponadto trening powięzi powinien zawierać jak najwięcej komponentów ruchu sensomotorycznego. Funkcje sensomotoryczne (współpraca układów sensorycznych z układami ruchowymi) stanowią podstawę do sterowania pracą mięśni, a tym samym do ekonomicznej kontroli ruchu. Odpowiednie komponenty ruchowe (powolne, wrażliwe, skupione ćwiczenia) trenują głęboką wrażliwość i świadomość ciała, poczucie pozycji, siły i ruchu oraz koordynację nerwowo-mięśniową w obrębie mięśni i łańcuchów mięśniowych.

Percepcja ruchu: Pełna uwaga osób badanych jest ważnym elementem wykonywania ruchu w celu optymalnego postrzegania sekwencji ruchu i reakcji tkanki. Im lepiej nasz system percepcji jest wyszkolony pod kątem ruchu, tym bardziej skoordynowana i ekonomiczna może być kontrola łańcuchów mięśniowych sekwencji ruchu. Urazy, ból i brak ruchu mogą zmniejszać świadomość w niektórych obszarach ciała.

Uczenie się odczuwania powięzi i zwiększanie świadomości ciała przekłada się na lepsze samopoczucie. Termin ucieleśnienie mówi, jak dobrze czujemy się w naszym ciele.

Bez sensomotorycznego bodźca treningowego nie ma!

Trening równowagi: utrzymywanie równowagi oznacza kontrolowanie środka ciężkości ciała pomimo różnych, nieprzewidywalnych wpływów (np. Wstrząs) na powierzchnię podparcia (np. Obie stopy na podłodze). Wzmocnienie poczucia równowagi - LINK i wrażliwość na głębokość jest ważnym czynnikiem w treningu powięzi. Szczególnie osoby starsze odnoszą korzyści z treningu równowagi; strach przed nowymi ruchami zmniejsza ryzyko upadku.

Rozluźnienie powięzi po wysiłku:

• Poluzowanie, delikatne ruchy, wyciek
• Rozwiń nadwozie rolką powięzi
• Selektywne rozwijanie piłką tenisową lub piłeczką powięzi

Przykłady ćwiczeń dla selektywnego rozwijania piłki:

Pozycja wyjściowa: siedzenie na stołku, stopy rozstawione na szerokość bioder

Test: otwórz usta tak szeroko, jak to możliwe, możliwie przed lustrem

Ćwiczenie: rozwałkuj mięśnie piłką tenisową w kółko na obu skroniach i bezpośrednio pod stawem skroniowo-żuchwowym z delikatnym naciskiem

Przetestuj ponownie: otwórz ponownie szeroko usta i obserwuj zmiany

Pozycja wyjściowa: stojąca, stopy wąskie do bioder

Test: unieś obie ręce maksymalnie w stronę sufitu, możliwie przed lustrem

Wykonanie ćwiczenia: piłką tenisową z obu stron z delikatnym naciskiem, rozwałkuj duży mięsień piersiowy w kółko, powoli pracuj przez cały mięsień, zmieniaj nacisk tak, jak się czujesz, powinieneś czuć się dobrze.

Przetestuj ponownie: unieś obie ręce w kierunku sufitu, uważaj na zmiany

Pozycja wyjściowa: siedzenie, stopy wąskie w biodrach

Test: odwróć głowę jak najdalej z jednej strony na drugą, zwróć uwagę na uczucie napięcia

Wykonanie ćwiczenia: Niech partner rozciąga mięśnie ramion i szyi piłką tenisową, krążąc wybiórczo i powoli przechodząc przez mięśnie krok po kroku, zmieniając ciśnienie tak, jak się czujesz, powinieneś czuć się dobrze.

Przetestuj ponownie: odwróć głowę w obie strony, uważaj na zmiany

Alternatywnie, jeśli żaden partner nie jest dostępny:

Pozycja wyjściowa: Stań przy ścianie, piłka znajduje się między ścianą a mięśniami ramion

Wykonanie ćwiczenia: dociskając ciężar ciała do piłki mięśnie małymi,

w ruchach okrężnych ruchy są wyzwalane przez zgięcie i wyprost kolana.